svermassen schreef:Vorig jaar juli is toch de 2de fase van het IFIC verhaal in werking getreden.
Alleen daar is het probleem dat vooral beginners hiervan profiteren.
Bij mijn vrouw, 13 jaar in dienst, was het niet om wauw te zeggen.
Maar het was toch iets.
Een andere zaak zijn de precialisaties.
En daar laat de politiek enorme steken.
Mijn vrouw heeft een officiele specialisatie Paliatieve zorg.
Die ze deels in haar beroep ook (moet) uitoefenenen als thuisverpleegkundige.
Maar omdat er slecht 1 per afdeling recht heeft op die premies, valt ze dus uit de boot.
Dus er wordt er wel iets gedaan, maar daar is inderdaad nog veel werk aan.
Voor het grootste deel van de werknemers, en zeker administratie en logistiek in de ruime zin van het woord, is deze operatie IFIC een giller. ofte misplaatste grap De kwaliteit van zorg en de mate waarin een patiënt zorg als kwalitatief ervaart, wordt bepaald door de zwakste schakel in een complexe keten waarvan
alle diensten en hun medewerkers in een ziekenhuis deel uitmaken .
Niet enkel kwaliteit van (para)medische of verpleegkundige zorg is bepalend voor de tevredenheid van patiënten. Onderzoek heeft dit al lang bewezen.
Het start al voor de opname. Ik kreeg de boodschap van een noodzakelijke ingreep met meerdaagse opname en kreeg info over de financiële gevolgen van een 1- of 2- persoonskamer. Men heeft me op voorhand zo correct mogelijk ingelicht op het prijskaartje dat ik zal moeten betalen. Door de commotie heb ik het niet zo goed begrepen en er was een vooropnamedienst waar ik op zeer vriendelijke wijze alles nog eens uitgelegd kreeg.
Ik stond nog met een openstaande factuur en men heeft naar een voor mij passende en galante oplossing gezocht opdat ik alles via een afbetaling kan regelen en me heeft me zelfs nog gewezen op rechten op tegemoetkomingen die ik had. En ja, iemand van ee pre opanme dienst heeft zelfs voor mij contact opgenomen met mijn hospitalisatieverzekering om eens te vragen wat kan / kon terugbetaald worden. Ik wist op voorhand perfect het verschil tussen de prijs van een één- en tweer persoonskamer.
Daar heb ik zelfs ook een maatschappelijk werker ontmoet die wel degelijk navraag deed of ik voldoende omkadering had voor verder herstel en nazorg thuis en die heeft voor mij de stappen ondernomen richting thuiszorgdiensten. Voor de opname nog wist ik dat dit al geregeld was.
Dan bij de vlotte bereikbaarheid en beschikbaarheid van parking op het ziekenhuis, de vlotte bereikbaarheid van daaruit van de inkomhal en het onthaal die er best ook - confom de principes van het healing environment - rustgevend uitzien, het vlot verloop van de inschrijving en de vriendelijkheid van de bediende die daar op een verstaanbare en patiëntvriendelijke manier zaken toelicht als er problemen zijn m.b.t. tot bv. kamerkeuze. Een extra-lange wachttijd aan het onthaal door een boze medewerkers, resulteert in een patiënt die al niet te happy verschijnt op de afdeling.
De inirichtingn van en accommodatie beschikbaar op de kamer. Kwaliteit van voeding. En andere praktische dingen: de snelheid waarmee een defecte koelkast gerepareerd wordt of vervangen wordt op de kamer bij warm weer, mijn TV doet het niet meer en het heeft 4 dagen geduurd vooraleer men de zaak kwam oplossen
De juistheid van de facturatie achteraf en de mogeijkheid om zeer snel contact te kunnen hebben met deze dienst achteraf bij vragen, problemen of vermeende fouten. De vlotheid van terugbetaling of correctie.
Als ik bel naar het ziekenhuis zijn ze aan de telefooncentrale al altijd zo behulpzaam om me in contact te brengen met de juiste arts / medewerker in geval van problemen.
Etc. etc. etc.
Dit zorgtraject is een hele keten waarvan elke fragment de uiteindelijke patiëntentevredenheid bepaalt; patiëntenvredenheid is een totaalbeleving.
U kunt al raden dat een heel complexe machine met medische, paramedische en adminsitratieve, logistieke .... diensten en hun medewerkers er aan te pas komt. Dit radarwerk is zo sterk als ... zijn zwakste schakel.
Wat is nu het probleem met IFIC: bepaalde verpleegkundige specialisten en zeker admnistratieve en logistieke beroepscategorieën hebben bij IFIC geen enkele baat.
Bij ons in het ziekenhuis zal voor deze laatste groepen IFIC zelfs niet opestart worden omdat al op voorhand geweten is dat iemand met enkee jaren anciënniteit binnen deze groepen er gewoon niet op voortuigaat. Nochtans spelen ze zeker bij pandemieën een extra belangrijke rol. En zonder deze groepen en bv. mensen in de sterilisatie, kunnen en verpleegkundigen ook niet aan de slag. Toch krijgen deze groepen ondanks hun extreme inzet ook tijdens de pandemie, geen financiële upgrade met IFIC als verdoken besparingsmaaregel.
Zelf zit ik al 8 jaar aan mijn max. barema, werkend in een ziekenhuis. Ik heb nog 7 jaar te gaan. Hoe hard ik ook werk, hoe zeer ik ook mijn best doe, hoe goed mijn jaarlijkse evaluaties ook zijn ... perspectief op financiële valorisatie = nihil tot aan mijn pensioen.
Overuren ... ja maar uitbetaling neen en terugnemen wanneer? Ooit recupereren eens zeker ...
Maar anderzijds, word je wel geacht van thuis te werken indien mogelijk, zonder vergoeding voor thuiswerk uiteraard maar ja: je moet thuis wel over een aparte kantoorruimte beschikken (wie betaalt dit?), je moet wel je eigen telefoon en internet én printer / scanner gebruiken, je hebt wel extra-verwarmings en energiekosten, je moet wel je eigen smartphone gebruiken voor bepaalde toepassingen, enz.
Beroepsverplaatsing en ongeval: indien je wagen omnium verzekerd is, moet je eerste de eigen omnium aanspreken ondanks het feit dat je een vergoeding /km betaalt de facto voor omnium dekking tijdens beroepsverplaatsingen.
Permanente vorming is een must maar je moet studiedagen en congressen wel zelf voorschieten en het gaat hier niet altijd om 100 of 200 euro ...
Flexibel moet je uiteraard ook zijn, zeker in corona-tijden.
Dit noem ik niet billijk meer.
En dan de hamvraag:
waarom vinden we nog zo weinig goede krachten, zeker voor administratieve en logistieke functies in ziekenhuizen en/of waarom is er zoveel verloop naar de privé 
Ik citeer hier graag Petrol: "If you pay them peanuts, you get monkeys".
Dus IFIC: de zoveelste ontgoocheling voor zoveel mensen die zich dagelijks met hart en ziel inzetten voor de zieke, bejaarde, zwakke medemens ...
En als klap op de vuurpeil: de intentie is ook voor een groot stuk om mensen te verlonen naar effectieve verantwoordelijkheid omdat ze niet zelden een takenpakket opnemen met succes dat eigenlijk door ervaring, specifieke knowhow, motivatie waardoor ze een self-made dito carrière opgebouwd hebben, enz. dat niet strookt met hun basisopleiding.
Ik zie veel collega's op graduaatsniveau en zelfs met een diploma secundair onderwijs die collega's met een universitair diploma en bijhorende functie vervangen zonder problemen door hoger vermelde voorgaanden in hun beroepsloopbaan maar dit ... natuurlijk tegen de wedde inherent aan hun diploma en vraag.
Als u zich dan afvraagt waarom u in de zogsector eens in contact komt met iemand die al eens een mindere dag heeft ... Wel: dit is het antwoord.
En het probleem van personeelsretetentie of -behoud, is een probleem dat ik tot nu toe hoor terug komen in alle ziekenhuizen ...
Dus IFIC: de zoveelste politieke flater in dit land met impact op ... kwaliteit van zorg.
