heist_175 schreef:
De grootste partij in Franstalig België beseft dus ook (al enige tijd overigens) dat het nu moeilijk werken is.
Blijkbaar wist Elio zelf ook niet meer dat er nog een derde minister door Vlamingen benoemd wordt. Maar het is hem vergeven want veel Vlamingen weten dat ook niet en Jambon dus al zeker niet. Nu, die ministerspost zal komen te vervallen als Vlaanderen haar eigen weg gaat, alsook zal de federale minister vervallen, dus dan blijft er nog maar 1 over in Vlaanderen. Wallonie zal naargelang nog steeds met 4 tot 6 ministers van santé zitten die nog allemaal hun eigen zegje gaan willen hebben. Pijnlijk.
heist_175 schreef:Alleen fantasten concluderen dat het kind dan maar met het badwater weggegooid moet worden.
Het is niet omdat ze het weten, dat ze gaan veranderen of oplossen. Alles zit compleet vast, en het valt niet meer los te wrikken, daarvoor zit het al te lang vast.
De (federale) Grondwet voorziet in art. 33 dat
alle machten uitgaan van de natie. Art. 42 verduidelijk dat de natie niet de Koning of Bart De Wever is maar wel de burgers, die hun machten delegeren ahv verkiezingen. Die burgers zijn de enigen die dus vandaag nog in staat zijn om een evolutie in gang te zetten waarbij we afstand kunnen doen van een systeem dat compleet vast is komen te zitten en ons enkel maar tegenwerkt ipv helpt. Van oude partijkrokodillen kan en zal het initiatief nooit komen, de bevoegdheid ligt exclusief bij de burger die bepalende keuzes maakt door via verkiezingen te delegeren.
Wees gerust, de particratie zal niet verdwijnen, en dus evenmin de incompetentie. Daarvoor heb je immers een revolutie nodig, met revolterende burgers, aka de manier waarop dit land dat je zo prijst ontstaan is - verkiezingen kwamen er toen niet aan te pas. Kiezende burgers daarentegen zijn beperkt tot het in gang zetten van een evolutie, waardoor er nog altijd even incompetent bestuurd zal worden met mensen die hun huis pas blussen als het te laat is, maar het zal wel efficiënter gaan omdat er geen 8 toestemmingen meer nodig zijn om de brandweer te bellen en verantwoordelijkheden eenduidiger zullen worden, en dat is al heel veel.
Het zal dus niet verlopen zoals in 1830 met staatsmannen en grote welvaartsplannen voor een nieuw land en een populaire Koning en veel optimisme bij de bevolking enzo. Nee nee, in de plaats zal je gewoon weer opstaan op een grijze druilerige maandag, rollen je ogen wanneer je Jambon/Weyts weer hoort op de radio, zal de trein weer vertraagd zijn en valt Tax Freedom Day weer eens wat later. Herkenbaar, net zoals je het graag wilt. Maar achter de schermen zal de besluitvorming sneller beginnen gaan, wat nodig is in de maatschappij van vandaag, en zullen zaken er wat zekerder, eenvoudiger en gemakkelijker op worden tot tevredenheid van investeerders. terwijl ministers meer geconfronteerd gaan worden met verantwoordelijkheden die ze plots niet meer zo gemakkelijk kunnen zwartepieten naar anderen. Achteraf gaan we ons afvragen waarom we het niet eerder gedaan hebben.
En de mensen van de andere kant van de taalgrens, en van ver daarbuiten, blijven even welkom, want tenslotte blijft de Vlaamse kust - buiten de appartementsblokken gerekend - toch vele malen beter dan de Noord-Franse, en met Vlamingen alleen kunnen we de terrasjes niet vullen. Laat staan de jobs die er in een nieuw Vlaanderen gaan bijkomen, waarbij de bereidheid om te werken het zal halen van afkomst of huidskleur, want anders krijgen we ze nooit gevuld.
