Voor wat Auvibel betreft...
VRAAG:
Als ik in een kopiercentrum mijn zelfgemaakte documenten ga afprinten en hiervoor een vast percentage auteursvergoeding voor betaal, krijg ik die dan ooit uitbetaald, en waarom moet ik dan rechten betalen voor mijn eigen materiaal ? (dito voor opslag op media)
ANTWOORD:
De wetgever heeft er bewust (en ook om praktische redenen) voor geopteerd om het recht op vergoeding te vestigen op alle dragers die gebruikt kunnen worden voor het reproduceren van geluids- en audiovisuele werken, zelfs indien de dragers worden gebruikt voor het kopiëren van werken die niet auteursrechtelijk beschermd zijn: "het aanwenden van de techniek van het forfait zou weliswaar met zich brengen dat de gevraagde vergoeding voor iedereen zal gelden en dus ook voor de verbruikers die geen sluikopnamen maken (dat is onder meer het geval wanneer de videocassettes alleen dienen om een familiefeestje op beeld vast te leggen). De techniek van het forfait lijkt in de praktijk niettemin de enig mogelijke te zijn" (zie ook de voorbereidende werkzaamheden van de Auteurswet).
VRAAG:
Als Europa zegt dat er vrij verkeer is van diensten en goederen, waarom moet ik dan in België extra taksen betalen op media die elders gekocht zijn ?
ANTWOORD:
In het geval van de heffing is er geen inbreuk op artikel 28 van het EG-verdrag die handelt over de maatregelen van gelijke werking als kwantitatieve beperkingen.
De Raad van State oordeelde in arrest 127.673 dat :
- niet werd aangetoond dat de bestreden vergoeding ruim hoger zou liggen dan de vergoedingen die in andere lidstaten bestaan;
- de vergoeding van toepassing is op het in België op de markt brengen van alle goederen, ingevoerd of niet en dat zij dus zowel rechtens als feitelijk dezelfde invloed heeft op de verhandeling van nationale producten en op die van producten uit andere lidstaten;
- de vergoeding dan ook bezwaarlijk kan worden beschouwd als een maatregel die de handel tussen de lidstaten, al dan niet rechtstreeks, daadwerkelijk of potentieel kan belemmeren in de zin van de rechtspraak van het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschap.
Het ging in dit arrest wel om Reprobel, maar Auvibel is op dezelfde wet gebaseerd.
De buitenlandse webshops zijn onderworpen aan de Belgische Auteurswet. Dit komt onder andere door de richtlijn inzake elektronisch handel die bepaalt dat “voor wat betreft auteursrechten en naburige rechten, het recht van de lidstaat waar de verkoper online zijn producten te koop aanbiedt en/of verkoopt van toepassing is en niet het recht van de lidstaat waar de dienstverlener is gevestigd.”
Hieruit volgt dat wanneer zij zich hierbij uitdrukkelijk (maar niet uitsluitend) richten naar Belgische klanten, zij gerichte reclame maken, het initiatief nemen tot en de verantwoordelijkheid dragen voor het binnenkomen van de producten op het Belgisch grondgebied zij moeten beschouwd worden als intracommunautaire aankopers en de vergoeding moeten betalen aan Auvibel wanneer zij verkopen aan Belgische eindgebruikers.
Wanneer jij dus als eindgebruiker dragers aankoopt in het buitenland moet jij normaal gezien de vergoeding betalen aan je leverancier. Wanneer deze de vergoeding niet aanrekent en je houdt alle dragers voor je eigen gebruikt is er geen probleem. Echter wanneer jij de vergoeding niet hebt betaald en je wenst de dragers te verkopen, word jij verantwoordelijk voor de vergoeding en dien je deze dan ook te betalen aan Auvibel.
VRAAG:
En wat gebeurt er met al die heffingen ? Wie wordt ermee betaalt ?
ANTWOORD:
Auvibel int de heffingen en deze worden dan uitgekeerd aan de rechthebbenden op basis van de verdelingsregels die door de Minister van Economie worden goedgekeurd.
De rechthebbenden van Auvibel bestaan uit 3 categorieën (auteurs, producenten en uitvoerende kunstenaars) die samen 6 colleges vormen. Je kunt ze vinden op
http://www.auvibel.be/nl/301.html.
Op
http://www.auvibel.be/nl/302.html vind je de bedragen die de colleges krijgen.
Ten slotte worden die bedragen dan uitbetaald en gaat Sabam of een andere rechthebbende deze uitkeren aan zijn leden.
hij zal er niet op willen antwoorden 
