Gaming burnout

[boonpwnz]

Heey

Even eeen vraagje.

Ik heb de laatste weken en maanden het enorm moeilijk om rustig een game te spelen. Ik merk ook dat ik er soms na 10 minuten de brui aan geef.
Ik merk ook dat verliezen zorgt voor een heel hoge piek in stress en resulteert in een rage.

Zou het kunnen dat ik gewoon echt even een lange pauze nodig heb van gamen?
Of zou ik eerder moeten kijken richting andere hobbys waarmee ik afwissel?

Ik merk gewoon dat het niet meer lukt en dat het altijd als een opdracht voelt. Als ik niet met andere kan spelen is het voor mij ook niet nodig.

[cptKangaroo]

Spreek je over alle soorten singleplayer games, of vooral online gaming (shooters?) tegen anderen?

Ik zou iedereen aanraden om ook "onnozele" spelletjes (Candy Crush en dat soort dingen) te spelen waar je voor het minste een "goed gedaan!" beloning krijgt. Die kleine overwinningskes en aanmoedigingen geven ook werkelijk plezier.

Eén van de redenen waarom ik lange tijd geen games speelde, is omdat het als tijdsverspilling aanvoelde. Uiteindelijk heb je toch iets van voldoening nodig om jezelf op te laden, en dan helpen onnozele spellekes veel beter dan lange missies. Tegenwoordig maakt men games ook veel te complex qua knoppekes en het opleggen van bepaalde handelingen in plaats van gewoon point-and-shoot.

[boonpwnz]

Het is tweeledig.


Ik speel graag samen met bepaalde personen online gaming tegen anderen dan gaat het inderdaad om shooters of battle royale. Hier merk ik dat ikzelf er heel weinig aan heb en eigenlijk vaak speel omdat het met die bepaalde persoon is. Het hart zegt van dit zit goed maar het brein zou liever niet spelen.

Het 2de is dat ik nieuwe games eigenlijk nooit uittest. Het interesseert me niet en ik merk dat ik dat vroeger wel had. Nieuwe games waren een ontdekking voor mij maar nu voelen ze als iets waar ik niet eens wil aan beginnen.

Solo gaming met age of empires doe ik dan wel maar meestal voor 1 a 2 potjes tegen bots om gewoon eens voor de lol te doen. Maar ook hier merk ik frustratie op als het niet lukt zoals ik wil. Ik kan er dan na minder da&n 10 minuten mee klaar zijn. Vooral dan naar moeilijkheidsgraad toe.

[Petrikske]

Ik herken mezelf in je OP, vele jaren geleden was ik ook zo tijdens online gaming.
Online shooters, Battlefield van Electronic Arts.
Er telde maar 1 ding en dat was winnen.
Maar omdat Battlefield 2 zo buggy was (continu servers crashing) ben ik destijds gestopt met gaming.
Enkele jaren geleden heb ik een Playstation 4 gekocht en nu speel ik eigenlijk enkel single player, en ja soms speel ik ook maar 10 minuten ofzo en dan zet ik de PS4 uit maar ik wijt het dan vaak aan vermoeidheid, ik ben immers ook niet meer van de jongste.
Raad die ik je nu wil geven, ga eens naar buiten, of doe eens iets compleet anders.
Iets waar geen stress of competitie bij komt kijken, maar wel ontspannen en relaxen.
Zelf ga ik de laatste jaren graag wandelen in de natuur, en dat mogen hele lange afstanden zijn.
En die wil ik dan vaak ook graag aan een bepaalde snelheid doen, tja.. blijft ook een beetje competitie dus.
Suc6.

[honda4life]

Ik heb gamen ook opgegeven met "ouder" te worden omdat het te mentaal belastend werd.
Geen spijt van, er geven andere dingen meer voldoening (die gezonder zijn).

Uiteindelijk is het een tijdverspilling en als je niet oplet een verslaving (in combinatie met microtransacties = gokken).

[SPR]

Goh, ik herken het maar om het nu tijdverspilling te noemen, dan zijn veel dingen dat in mijn leven... Tv kijken, sporten, werken,... Ik game bijna dagelijks nog een uurtje, FPS dan. Soms lukt het, soms niet. Als het niet lukt dan is het na 30 minuten al gedaan en doe ik iets anders. Na 8 jaar World of Tanks, gestopt met spelen. Andere game gezocht en gevonden. Met het ouder te worden is al het nieuwe in de wereld precies wat afgevlakter. Minder snel van alles onder de indruk.

[woutervh]

Ga een pint drinken met degenen waarmee je normaal gamet. Ga buiten. Begin een moestuin. Hoe je het ook draait of keert, gamen is in principe een hobby maar ook tijdverspilling. En als je die niet meer graag doet zoek je beter iets anders. 5 jaar aan een stuk elke dag een uurtje gamen vs 5 jaar aan een stuk elke dag een uurtje fitness.

[devilkin]

Gaming is niet perse een waste of time - het geeft sociale verbinding, kan je coördinatie verhogen, ... veel van de mensen waar ik vroeger heel vaak mee gamede zijn nu goede vrienden.

Sinds covid speel ik een pak minder spelletjes, interesse is verschoven naar meer sport (crossfit - nooit verwacht dat ik dat zo tof zou vinden), meer muziek (piano), ... en als ik dan nog es een spel opentrek is het meestal een single player game, openworld style (Witcher3, Horizon: Zero Dawn) of construction games (Factorio) of adventure games. Ik heb geen nood aan de stress/... van een FPS of een game waar je alle 5 minuten moet respawnen.

Ontspanning, daar gaat het me om, als het niet leuk is - weg ermee. Wanneer het aanvoelt als een taak zou ik uitkijken naar iets anders, iets om mee af te wisselen.

[heist_175]

Ik kijk niet terug naar Maffia1/2, Red Alert 2, CoD MW, ... als tijdverlies.
Ik herinner me een scene uit Maffia waarbij je op een appartementsgebouw heel wat mensen moest neerleggen.
Of de CoD scene in Pripyat: hoe cool was dat?

[AnD]

Ik herken dezelfde dingen die men hier schrijft. Ik denk ook vooral door het ouder worden. De fun is er vanaf bij het spelen van een spel, af en toe komen er nog 'ns spellen die dan wel fijn zijn maar lang speel ik dan ook niet. In maart heb ik me nog een Wii U gekocht om ZombiU te spelen, daar heb ik me wel mee geamuseerd. Toen dat Mario spel ook 'ns gespeeld, maar daarbij had ik meer frustraties alhoewel ik vroeger kon genieten van Super Mario Bros.
Op de PC speel ik dan af en toe wel nog zo Mod's bij voorbeeld Brutal Wolfenstein. En soms vind ik ook dat het meer tijdverlies is en ne mens beter iets anders kan gaan doen.

[Splitter]

hetzelfde als reeds aangehaald: bij de meesten denk ik dat het ouder worden het gamen inderdaad wat "eruit" laat groeien.
ik heb vroeger best wat games gespeeld, in verschillende genres (duke, doom, omikron, deus ex, unreal tournament, theme park/hospital, lemmings, ..),
en op een gegeven moment is het gewoon "meh" - en als je dat dan even laat, komt er soms wel eens de goesting voor terug, maar nooit zoveel als vroeger.
ik speel nu bv van tijd tot tijd nog eens (singleplayer) unreal tournament, maar dat is dan een halfuurtje en dan heb ik het weer gehad.

cyberpunk heeft me (ondanks de bugs) wel even terug meegekregen, daar heb ik van kunnen genieten om te doen, en sinsdien heb ik nog eens tussendoor bv deus ex 2 opnieuw uitgespeeld, alsook alan wake & quantum break.


ik denk dus gewoon dat:

- je met ouder worden een beetje de zin in gamen (al dan niet tijdelijk) wat verliest
- je even gewoon andere dingen moet gaan doen die je op dat moment interesseren
- en gewoon "af en toe" eens een halfuurtje als er een korte zin is terug gamen, maar dan een spel dat je altijd graag speelde, want het mag niet als "moeten" aanvoelen (als gamen als "moeten" aanvoelt, is het waarschijnlijk niet zo een goed idee om te doen)

en wie weet komt er op een gegeven moment een game waarvan je denkt "hmm, deze wil ik eens uitproberen" en dan ben je terug (een beetje) weg ermee

[Dizzy]

Spelen moet een spel blijven en dus ontspanning. Als je het teveel doet ben je ofwel verslaafd of mis je andere dingen die veel belangrijker zijn. Ik lees hier dat sport ook bij tijdverlies wordt ingedeeld terwijl sport helemaal geen tijdverlies is maar noodzakelijk om fysiek in orde te blijven terwijl gamen vooral zittend gebeurt.

Er is niets mis met gamen maar zoals met alles is er enige mate nodig om het gezond te houden. Ik denk dat je met ouder te worden meestal ook wat opsteekt van uw tijd op deze bol en beter kan inzien dat je meer kan halen uit andere dingen. Als je jong bent en zeeën van tijd hebt dan is die verhouding anders.

Zelf game ik niet zoveel en de tijd van de shooters ligt al lang achter me. Op mijn PC heb ik zelfs geen games. Ik speel wel eens een spel op de tablet maar dan vooral games tegen anderen. Momenteel heb ik schaken weer opgepikt en ook dat is leuk tegen andere mensen ipv tegen een computer. Het zijn games beperkt tot max. 20 minuten en dus ideaal op de trein.

[boonpwnz]

Dank voor de vele bijval.

Het is geen tijdsverlies in mijn ogen maar het is wel een feit dat ik vroeger een hele dag kon spelen zonder moeite en dat dit nu echt met de maanden lastiger wordt. Die drive die me vroeger kalm hield en waar ik uren hetzelfde kon doen en iedere faalde om dan weer recht te staan dat lukt gewoon niet meer.

Ik merk ook gewoon dat ik weinig belang hecht aan een rank in een game of een missie die ik voltooi. Ik mis het Fun aspect vooral.

Ik heb ook gemerkt dat sinds de Lockdown gebeurde ik toen al tekenen had van deze moeheid. Opeens had ik zoveel tijd en speelde ik van alles en na een tijdje werd ik alles wat beu.

Ik herken het vaak iemand vraagt me om te spelen en ik kan niet meer ja zeggen. Het is misschien of nee geworden. En als ik dan speel ben ik er inderdaad heel snel mee klaar. En dan doe ik nog door voor die andere terwijl ik eigenlijk zelfs er dan niets aan heb.

Ik denk dat het inderdaad meer dan tijd is dat ik mij ga focussen op lezen een hobby die ik altijd voor oude mensen vond maar die ik stilaan meer en meer begin te waarderen.

[Joe de Mannen]

Growing pains...
Je wordt ouder, hebt al veel gezien en je bent minder snel onder de indruk, ik denk dat dat normaal is.
Bij de ene komt dat op 20 jaar, bij een ander pas op 50...

J.

[boran_blok]

Ik denk dat je daar de nagel op de kop slaat.

Een game kan vaak niet boeien, want je weet al exact wat er gaat gebeuren of wat het inhoud. Met andere woorden het nieuwe is er af. Persoonlijk switch ik heel vaak tussen media. Dan game ik maanden quasi niet en bekijk ik films of series, dan lees ik boeken, en dan game ik terug.

[Goztow]

Zelf ben ik terug gegaan naar oude liefdes in het gamen. Noem het gerust nostalgie, maar ook eenvoud aan bediening, user interface, ...

Dus na een paar jaar BattleField 5 met veel plezier gespeeld te hebben met een 10-tal vrienden, heb ik uiteindelijk niet de overstap gemaakt naar battlefield 2042 (wat een echte miskleun van een launch was maar ondertussen wel wat opgekuist is) maar ben ik teruggegaan naar C&C Renegade (2002). Daar heb ik een kleine, hechte community teruggevonden die ik een jaar of 4 geleden had verlaten. Daar voel ik me momenteel goed in en heb ik echt plezier van een potje te gamen, kan ik een beetje competitief spelen als ik dat wil en relax als ik dat wil op een ander moment.

De leercurve van een nieuwe game was me er misschien te veel aan. Niet enkel de controls, maar vooral de maps leren kennen, de manier van gamen. Ik ga dan liever terug naar iets dat ik ken.

[Petrikske]

Het is geen tijdsverlies in mijn ogen maar het is wel een feit dat ik vroeger een hele dag kon spelen zonder moeite en dat dit nu echt met de maanden lastiger wordt. Die drive die me vroeger kalm hield en waar ik uren hetzelfde kon doen en iedere faalde om dan weer recht te staan dat lukt gewoon niet meer.

Ten tijde van Battlefield 1942 (+mods) was ik lid van een Gaming Brotherhood clan, waren vooral Amerikanen maar toch ook verschillende Europeanen.
Als die Amerikanen online kwamen was het hier al een uurtje of 2 a 3 hé, heel wat nachtjes mee doorgehaald.
En dat was echt de beste funtijd van m'n leven, we hadden een eigen server en speelden dus continu tegen elkaar voor de fun, en maar leuteren op Teamspeak.
Engelsen, Amerikanen.. al die dialecten haha...
Maar na een tijdje gaat dat ook verwateren want zo'n leven is gewoon niet vol te houden als er ook nog wat gewerkt moet worden.
En tijdens bugfest Battlefield 2 was de maat voor mij vol na de vele servercrashes.
Ben als Commander tot in de top 100 van de wereld geraakt, maar na het zoveelste leuke potje knallen en de server die weer plat ging was het voor mij over.
Ben onlangs een hele tijd bezig geweest met Far Cry, ik denk dat ik de 5 voor de 3é keer opnieuw ben begonnen ofzo,
gewoon genieten van de natuur in dat spel en ja alleen single player dus.
En dan moet je weten dat ik die Playstation destijds kocht voor Red Dead Redemption 2 en dat ik ondertussen hier ook de laatste COD Modern Warfare heb liggen allebei nog nieuw in het doosje.
Ben onlangs na Netflix begonnen met Disney+ en ben nu A Grey's Anatomy aan het bingen, 19 seizoenen dus ben ik wel effe zoet mee.
Het is weer even helemaal over en uit wat gamen betreft dus.
In de maand mei in totaal zo'n 460km aan het wandelen geweest dus nu lekker liggen voor de TV en verder niets.

[woutervh]

Zelf ben ik terug gegaan naar oude liefdes in het gamen. Noem het gerust nostalgie, maar ook eenvoud aan bediening, user interface, ...

Ik ging net iets gelijkaardig zeggen. Ik ben wel nooit een echte gamer geweest, dus heb het altijd al een beetje gehad. Als ik wilde "gamen", moest het snel te beginnen zijn en niet te complex als geheel. Ook niet te realistisch. Onlangs een filmpje van de nieuwste Mortal Kombat gezien, da's IMHO nergens goed voor.
Maar zo gewoon een super mario land 2 (in emulator), mortal kombat 3 (de oude dan, ja, met die kotjes), prehistorik 2, warcraft 2, lemmings,... Geen uren laden en gigabytes downloaden voor je iets kunt doen.

[Tomby]

Herkenbare thread. Ook al niet meer van de jongste hier (50+) en ik merk dat ik gewoon vaak ook gewoon het fut mankeer om nog met serieuze/grote games bezig te zijn. Ik mag een game (vooral single-player) ook niet meer dan een week laten liggen of ik ben er alweer helemaal uit waardoor de drempel om nog verder te doen alleen maar groter wordt. Als je dan nog max 2u op een avond hebt om wat te gamen, is het allemaal niet evident. Ik sta om 6u op en moet echt om 22u in bed liggen om 's anderdaags nog ietwat productief te zijn. Maar mijn werkdagen duren ook altijd tot minstens 18u30, dan nog eten, wat met de vrouw/kinderen bezig zijn, en er schiet vaak niet veel tijd meer over.
Het is overigens niet alleen met gamen, maar eigenlijk met alles qua interesses/hobbies. Ik mankeer tegenwoordig zowel de tijd als het fut om er veel mee bezig te zijn. Ben dan ook eerder een seriële hobbyist. Veel interesses, maar van elke interesse kunnen er enorme lange periodes (>1j) zijn waar ik er gewoon totaal niet mee bezig ben. Het is eigenlijk een beetje deprimerend, temeer als ik zie dat anderen wel nog deftige hobbies hebben of anderzijds tijd hebben om bvb hele reeksen te bingen. Als ik aan een multi-season reeks begin op een streaming dienst, doe ik er letterlijk maanden over om die uit te kijken.

Nu voor TS, als je er geen plezier meer aan beleeft, dan is het inderdaad misschien ook tijd voor iets anders. Hetzij wat minder mentaal belastende games (single-player, low-paced...) of gewoon andere hobbies waar je wel bij tot rust komt.

Ivm tijdverlies: mja, je kan dat natuurlijk van veel hobbies zeggen. Een film of serie kijken is dan evenveel tijdverlies. 2x per week tegen een bal gaan trappen zou voor mij ook tijdverlies zijn. Ik denk dat we ondertussen toch al lang van het idee af zijn dat gamen iets is voor jonge gasten die gewoon niet weten wat te doen met hun vrije tijd. Gamen is helemaal niet meer minderwaardig tegenover cinema bezoeken, series bingen, of een wekelijks avondje bordspel/kaarten. Allemaal bezigheden die geen 'nut' hebben.

[SPR]

Spelen moet een spel blijven en dus ontspanning. Als je het teveel doet ben je ofwel verslaafd of mis je andere dingen die veel belangrijker zijn. Ik lees hier dat sport ook bij tijdverlies wordt ingedeeld terwijl sport helemaal geen tijdverlies is maar noodzakelijk om fysiek in orde te blijven terwijl gamen vooral zittend gebeurt.

Gamen is sport voor uw hersenen... Totaal niet nutteloos, waarom zetten ze zo bij ouderen ook in op gamen denk je?

Ik vind sporten ook compleet tijdverlies. Ik rijd met de fiets naar het werk, een functionele verplaatsing, ik ga wandelen met de honden, ook functioneel en daarbuiten weiger ik nog een uur te gaan rondlopen met een dikke hoofdtelefoon op of 150km te gaan fietsen.

Of zoals mijn ex, 17u gedaan met werken, pakt den auto om naar de fitness te rijden die 2 km verderop ligt (!!!), gaat daar dik een uur intensief sporten, moet dan nog douchen en voor ze het besefte was het 19u30 en was de avond om.

Vriend van mij is 5 dagen gaan fietsen, elke dag minstens 100km, had een gans weekend nodig om te recupereren.

Het nut van dergelijk sporten ontgaat me compleet en valt bij mij onder tijdverlies. Meh... Dan game ik liever een uurtje ze. Ik ben inherent lui.

Het probleem met veel spelletjes is ook, zeker bij FPS, eens de 40 voorbij is winnen een stuk moeilijker. Vroeger was ik direct mee met 15 controls, nu.... Dus ja, de fut bij het spelen is wat minder.

[Mortov Molotov]

Ik zou zeker een pauze inlassen en andere hobby's zoeken, maar als veertiger merk ik zelf wel dat mijn voorkeur op 't gebied van games (toch de franchises) is gekristalliseerd tot COD, GTA en CNC. af en toe iets "nieuws" zoals Mafia, maar ik vind de nieuwste games eigenlijk te weinig interessant om eraan te beginnen (Call me a boomer).

Voorbeeld: Fortnite. Speel ik met mijn zoon, maar dat is meteen ook de enige reden waarom ik dat speel. Het is een schoolvoorbeeld van een Fremium model waar al die games last van hebben, en waar ik het vliegend sch**t van krijg.

Dus: niet meer gamen is het advies. Of hooguit de focus leggen op trips to memory lane, al dan niet via een remaster.

[Dizzy]

Ik noemde gamen ontspanning dat is iets anders dan nutteloos. Maar zoals bij alles is teveel niet goed. Dat geldt trouwens ook voor sporten.

Wie beweging in zijn dagdagelijks leven inbouwt hoeft inderdaad niet extra te sporten maar voor anderen is sporten dan weer wel nodig omdat ze een zittend beroep hebben en dus te weinig bewegen.

Sport kan je trouwens ook bekijken als game, lopen is bijvoorbeeld ook verslavend net zoals de beloningen die je krijgt door te sporten naast de gezondheidsvoordelen.

Ik weet ook niet of verminderde interesse in gamen een probleem is, het is geen verplichting noch vereiste. Misschien geeft uw lichaam aan dat het rijd is om iets anders te gaan doen.

[boonpwnz]

Het gaat niet om teveel. Ofja je kan het zo noemen maar nu ben ik er al vaak klaar mee na een uurtje en vroeger kon ik 12 uur aan een stuk zonder zorgen.

Een andere game wil ik zelfs niet uitproberen ik herken me hier in een paar anderen die gewoon de moeite niet meer willen doen om nog meer te leren. Ik merk dat met Valorant en Fortnite zijn beide games waar je casual kan spelen maar waar je ook kan gaan voor een gigantische learning Curve. En bv ik speel met iemand heel graag fortnite en dan zegt die van leer eens bouwen. Maar dat laatste heb ik gewoon geen geduld meer voor. Dus dan frustreert je je daar al in en is je game nog niet begonnen.

Tzijn zo van die kleine dingen waar ik vroeger geen goals zette en gewoon speelde maar waar ik nu van alles een doel wil maken en dat het me meer gemotiveerd dan wat anders. Terwijl ik dat doel initiëel niet wil maken maar men hoofd beslist er anders over.

Maar ik denk een pauze met meer lezen nog het beste is. Voor mij is dat het meest laagdrempelige naast series kijken en ik merk dat voor bewegen de motivatie er niet elke dag is.

[Dizzy]

Tja, 12 uur aan een stuk lijkt me toch te neigen naar teveel en als je dat als de normale situatie bekijkt... dan is er weinig nog teveel.

Ik denk dat het vooral mentaal is. Gamen is ontspanning en als het dat niet meer is dan doe je beter iets anders, iets dat u mentaal wel triggert en motiveert. Dat hoeft geen sport te zijn, iedereen moet dat voor zichzelf beslissen.

En over motivatie om te bewegen, dat is niet zoiets dat zomaar komt, je moet een doel of reden hebben om te bewegen. Een beter figuur, gezondheid, mentaal welzijn, indruk op de vrouwtjes,... het maakt niet uit wat het is maar alles is goed als motivatie. Ik vertrek ook vaak zonder dat ik echt zin heb maar na een kort stukje heb ik er meestal wel fun in en ben ik blij dat ik vertrokken ben.

[brubbel]

Ik vertrek ook vaak zonder dat ik echt zin heb maar na een kort stukje heb ik er meestal wel fun in en ben ik blij dat ik vertrokken ben.

^^ Dit exact! Of zwemmen. Of een kizomba/bachata/salsa/cuban/tango party bezoeken.

[Dizzy]

The beginning is the most important part of the work - Plato

Van gamen wist hij minder af

[Petrikske]

Ik vertrek ook vaak zonder dat ik echt zin heb maar na een kort stukje heb ik er meestal wel fun in en ben ik blij dat ik vertrokken ben.

Het zwaarste stuk is de afstand naar de voordeur zeggen lopers wel eens, ik kan me daar wel in vinden.
Ik heb dan weer dat ik bij grote uitdagingen altijd aan de start sta met een 'dit gaat me nooit lukken' gevoel.
Al heb ik nog nooit onderweg moeten opgeven, het blijft erin zitten dat gevoel.
Maar met deze hitte nu toch platte rust en Disney+

[Dizzy]

Zijn het dan nieuwe uitdagingen want eens je een prestatie gedaan hebt weet je toch dat je het kan en dat maakt het al veel gemakkelijker op mentaal vlak. Ik ben bijvoorbeeld ook al eens verkeerd gelopen waardoor de tocht 30+ km werd, maar als je weet dat je dat al gedaan hebt is dat minder een probleem dan dat je alleen maar 20 km deed. Punt is, een mens kan veel meer dan hijzelf denkt... als het er op aan komt. Mentaal en fysiek moeten beiden in orde zijn en dan is veel mogelijk.

Dat werkt net zo goed omgekeerd. Overtuig je jezelf mentaal dat iets niet kan of zal lukken dan zal het ook vaak mislukken. Wei geen vertrouwen heeft in zichzelf zal niet veel winnen, zeker niet tegen tegenstanders die vol vertrouwen zitten.

[Petrikske]

Zijn het dan nieuwe uitdagingen want eens je een prestatie gedaan hebt weet je toch dat je het kan en dat maakt het al veel gemakkelijker op mentaal vlak.

Elke nieuwe start is een nieuwe uitdaging, zeker als het lange afstanden betreft.
Zelfs al ken je het parcours door en door er komt zoveel meer bij kijken dan enkel de afstand.
Om 2u. in de nacht opstaan om 80km te gaan wandelen langs de kustlijn, ik kan een waslijst van zaken opnoemen die ervoor kunnen zorgen dat je moet opgeven hoor.
En nieuwe uitdagingen zijn er altijd te vinden, kan ik het morgen opnieuw volbrengen, hoeveel kilometer kan ik per week, maand, jaar etc...
Vaak vind ik de voorbereiding nog het meest spannende, welke kleding heb ik nodig, vocht, voedsel..
Ook ga je soms zo diep en put je zichzelf zo uit, ook dat is de uitdaging.
Grenzen verleggen etc... maar ik denk dat ik altijd al een beetje competitief ben geweest.
Maar goed ik hoop dat de OP een beetje is geholpen door al onze verhalen.
Ik vond ze alvast heel fijn om lezen, en wat mis ik die oude games pfff... ik denk dat ik spoedig die oude Windows XP computer nog eens moet aanzwengelen.

[SPR]

Misschien een nieuw topic aanmaken over welke oude games er nog gespeeld worden en welke ondertussen free2play zijn?

[Dizzy]

@Petrikske Wow, dat zijn inderdaad al stevige uitdagingen en iets anders dan wat bewegen, knap!

Het oude game dat ik het meest gespeeld heb is ongetwijfeld Age of empires. De eerste Call of duty en dan wat citygames. Nu is het eerder korte games op tablet (Scorematch, 2 minuten games) en schaken (20 minuten). Ik speel het liefst tegen anderen en niet tegen een computer, anders heb je te snel herhaling.

[boonpwnz]

Denk sowieso dat op lange termijn single player games een oplossing zijn om af te wisselen. Maar momenteel start ik zelfs deze niet uit mijzelf op. Anderzijds merk ik dat die keuzes die ik moet haast maken om online te spelen een heel groot struikelblok zijn. Mensen maken een drama omdat ik eens met iemand anders speel na 3 uur met die betrokken persoon te spelen. En dat demotiveert me enorm.

Anderzijds zet ik men doelen in een spel te hoog in. Vroeger kon ik gewoon zeggen ik start en zie waar ik kom. Nu wil ik echt x bepaald doel halen.
Dus ergens moet ik dat zien veranderen dat het doel de fun is in het spel en niet hoe ver ik geraak.

[Petrikske]

Ja dat competitieve was ook zo'n beetje mijn probleem.
Het was steeds van 1 punt naar het volgende punt racen om te cappen en punten te scoren.
Maar werk en gezinssituatie lijden daar na een tijdje toch onder.
En alle game rewards vallen daartegen in het niets.
Ik denk dat een tijdje afkicken aangewezen is en misschien nadien single player proberen.
Online gamen is echt stressen als je competitief bent ingesteld.
Ik ben er ondertussen volledig van bevrijd en daar ben ik blij om, m'n nog levende toetsenbord en muis ook denk ik.

[dean3009]

Wat ik vaak doe als ik geen zin heb om te gamen maar er wel nog interesse is, is streams of Youtube-video's bekijken. Nu is dat vooral Age of Empires 2 (DE). Dat is sowieso nostaligisch en sinds dat de DE de game (nog meer) nieuw leven heeft ingeblazen is er ook terug een grotere community. En je zou denken dat dat best een saaie game is om naar te kijken, maar dat valt heel goed mee. Zeker als de 'maker' het wat luchtig houdt. Iemand die ik bijvoorbeeld graag bekijk is T90Official.

Dat is echt in vlagen en dat zal bij iedereen wel zo een beetje zijn. Een tijd terug heb ik echt een paar maand gehad dat ik enorm geïnvesteerd was in BF2042, en nu is dat terug volledig weggevallen (en niet omdat ik een bepaald doel bereikt had in de game, maar gewoon...).

De zomermaanden zijn ook drukker en dan gebeurt het al wat minder dat je thuis zit en niets te doen hebt.

[SPR]

Dat doe ik ook. Ik heb 8 jaar World Of Tanks gespeeld, ik ben er ondertussen ruim een jaar mee gestopt (Pay 2 Win en veel te veel grinden), spelen zie ik mezelf niet direct meer doen maar volg nog 2 YouTube kanalen en kijk regelmatig hoe anderen spelen.

[honda4life]

Dat doe ik ook. Ik heb 8 jaar World Of Tanks gespeeld, ik ben er ondertussen ruim een jaar mee gestopt (Pay 2 Win en veel te veel grinden), spelen zie ik mezelf niet direct meer doen maar volg nog 2 YouTube kanalen en kijk regelmatig hoe anderen spelen.

Dat is echt wel hét grote probleem aan gamen.
Koop een game, speel een game...
Maar zo van die gratis spellen die in het begin heel belonend en verslavend werken,... Om te eindigen in vele microtransacties en een lopende rekening zijn...
Kost een veelvoud van een klassiek spel.
Meer psychologie dan wat anders in de negatieve zin gebruikt.

[devilkin]

Ik koop een spel en ben er dan ene jaar zoet mee

Anderen zien spelen (YouTube, twitch, whatever) vind ik dan persoonlijk een utter waste of time.



Sent from my SM-S908B using Tapatalk