Astronomie
Bewijs van juistheid v/d relativiteits theorie bij middel van lichtafbuiging.
Tijdens een totale zonsverduistering was het toeval, dat er een heldere ster aan de zonnerand stond.
Normaal zou de ster verdwenen zijn achter de zon na, x aantal minuten en x aantal seconden.
Indien echter de theorie van Einstein juist zou blijken, zou deze ster nog meerdere minuten langer te zien zijn.
Volgens zijn theorie was het licht niet alleen een elektromagnetische golf maar tegelijkertijd ook deeltje.
Deeltje ?
Dus massa, vermits deze massa (lichtgolf & deeltje) van die ster zou afgebogen worden door het zwaarteveld van de zon.
De waarneming van de astronomen hebben toen de theorie van Einstein bevestigd.
Hier enige interessante links.
Wat zijn gravitatiegolven> Klik hier
Meer over gravitatievelden.> Klik hier
Algemene relativiteits theorie> Klik hier
Astronomie woordenboek > Klik hier
Galaxien, sterren en planeten> Klik hier
Einstein & Relativiteitstheorie
Link voor een reis door de elektromagnetische golven van laag naar hoog.
Zie onder punt 2) SEU Technologie.
> Klik hier 1)SEU Education Forum 2) SEU Technology 3) SEU Missions
Zie onder punt 2) SEU Technologie.
> Klik hier 1)SEU Education Forum 2) SEU Technology 3) SEU Missions
Zowat 35 jaar nadat astronauten speciale reflectoren op de Maan hebben achtergelaten, hebben wetenschappers die kunnen gebruiken om met een nooit geziene precisie de algemene relativiteitstheorie van Albert Einstein te testen, zo heeft de NASA bekendgemaakt.
Een team van het Jet Propulsion Laboratory (JPL) van de NASA stuurde lasertralen naar speciale reflectoren die op de Maan waren geplaatst door de astronauten van Apollo 11, 14 en 15, en één op de Sovjet-Russiche robotjeep Loenakhod-2. Die nog altijd werkende reflectoren kaatsten de straal terug, waarna de wetenschappers de tijd van de hele trip berekenden.
De proef bewees volgens JPL-vorser James Williams met nooit geziene precisie de correctheid van het equivalentiebeginsel dat een fundament vormt van de algemene relativeitstheorie van Einstein en dat reeds in 1604 door Galileo Galileï werd gepostuleerd.
Hij liet toen voorwerpen van een verschillende massa en grootte van de Scheve Toren van Pisa vallen. Zij werden op dezelfde manier door de aantrekkingskracht van de Aarde beïnvloed en vielen aldus aan hetzelfde tempo. In 1687 werkte Isaac Newton het beginsel verder uit.
Zowat honderd jaar geleden werd het sterke equivalentiebeginsel een premisse voor Einstein. Het houdt in dat alle soorten van materie als gevolg van gravitatie aan hetzelfde tempo accelereren. De proef bevestigde aldus dat de Maan en de Aarde aan hetzelfde tempo naar de Zon "toe vallen", niettegenstaande onze planeet onder de mantel van gesteente over een grote ijzeren kern beschikt en onze natuurlijke satelliet meer gesteente omvat en een kleinere kern heeft.
Bovendien bewees volgens Slava Turyshev van het JPL dat de algemene relativiteitstheorie geen wijziging behoeft op het punt van de gravitationele constante die door Newton werd geformuleerd. Die gaat over de aantrekkingskracht die objecten in de ruimte op elkaar uitoefenen, waarbij volgens sommige theorieën die aantrekking na verloop van tijd zou veranderen. De proef leverde echter geen aanwijzingen over zo'n wijziging op.
Bron: HBVL.be van 8 maart 2005
Een team van het Jet Propulsion Laboratory (JPL) van de NASA stuurde lasertralen naar speciale reflectoren die op de Maan waren geplaatst door de astronauten van Apollo 11, 14 en 15, en één op de Sovjet-Russiche robotjeep Loenakhod-2. Die nog altijd werkende reflectoren kaatsten de straal terug, waarna de wetenschappers de tijd van de hele trip berekenden.
De proef bewees volgens JPL-vorser James Williams met nooit geziene precisie de correctheid van het equivalentiebeginsel dat een fundament vormt van de algemene relativeitstheorie van Einstein en dat reeds in 1604 door Galileo Galileï werd gepostuleerd.
Hij liet toen voorwerpen van een verschillende massa en grootte van de Scheve Toren van Pisa vallen. Zij werden op dezelfde manier door de aantrekkingskracht van de Aarde beïnvloed en vielen aldus aan hetzelfde tempo. In 1687 werkte Isaac Newton het beginsel verder uit.
Zowat honderd jaar geleden werd het sterke equivalentiebeginsel een premisse voor Einstein. Het houdt in dat alle soorten van materie als gevolg van gravitatie aan hetzelfde tempo accelereren. De proef bevestigde aldus dat de Maan en de Aarde aan hetzelfde tempo naar de Zon "toe vallen", niettegenstaande onze planeet onder de mantel van gesteente over een grote ijzeren kern beschikt en onze natuurlijke satelliet meer gesteente omvat en een kleinere kern heeft.
Bovendien bewees volgens Slava Turyshev van het JPL dat de algemene relativiteitstheorie geen wijziging behoeft op het punt van de gravitationele constante die door Newton werd geformuleerd. Die gaat over de aantrekkingskracht die objecten in de ruimte op elkaar uitoefenen, waarbij volgens sommige theorieën die aantrekking na verloop van tijd zou veranderen. De proef leverde echter geen aanwijzingen over zo'n wijziging op.
Bron: HBVL.be van 8 maart 2005
