De realiteit ontgaat je waarschijnlijk volkomen maar Poetin wil best onderhandelen.Funfile schreef: 16 jun 2024, 09:04 En één partij die op niets wil toegeven, zoals Poetin,
Jij pleit er voor OekraÏne de prijs te laten betalen (zoals o.a. land en toegang tot zijn eigen havens opgeven),
Een onderhandeling waarbij Oekraïne zwaar verliest dus. Prachtig (NOT)![]()
Wat hij daaruit wil/kan slepen zal tijdens de onderhandelingen moeten blijken.
Onderhandelingen mogen/kunnen ook best mislukken wanneer partijen niet overeen komen en/of zich niet kunnen vinden in elkaars voorstellen.
Maar wie niet met elkaar wil praten is bij voorbaat al gedoemd om tot geen enkele onderhandelde oplossing te komen en rest alleen voort te doen waarvan het verleden al aantoonde dat het ook maar weinig tot niets oplost.
Het is niet omdat je gaat onderhandelen dat je alles eruit wil halen waarmee je begon. Het is wel een beginpunt.
Zelenski, halvelings gesteund door het westen, wil van geen onderhandelingen weten.
Dat is zijn goed recht. Het resultaat daarvan is daar een gevolg van.
Wat hij in de praktijk met zijn "vredesonderhandelingen" in Zwitserland wil bereiken, buiten nog wat meer geld en oorlogstuig zijn kant zien uitkomen om de oorlog wat langer te kunnen laten duren, is mij onbekend. Bij mijn weten bereik je maar weinig wanneer je eenzijdig gaat onderhandelen met je eigen bondgenoten en niet eens wil weten van een gesprek met de tegenpartij. Zo werken gesprekken nu eenmaal niet.
Ik pleit ook nergens voor. Ik geef mijn mening over de situatie. Zelenski & co doen verder gewoon wat ze denken te moeten doen en dragen daar rechtstreeks de gevolgen van.
Ik stel alleen maar vast dat de bevolking van Oekraïne al twee jaar dagelijks de prijs betaalt in vernietiging van goederen, land en levens.
Geschiedenis is ook geen stilstaand gegeven waar altijd alles bij hetzelfde blijft. Landen worden nu eenmaal veroverd en gaan op ver(r)overingstocht. Het is een gaan en komen en grenzen wijzigen, toch wanneer je buiten de eigen tijdelijke bubble kan kijken, aanhoudend.
Wat wel duidelijk is dat is dat de betrokken partijen de prijs voor hun keuze betalen en dat dus al dag na dag en daar zit ik voor alle duidelijkheid voor niets tussen.
Dat men hier niet bereid is om de werkelijke prijs voor keuzes te betalen wordt ook met de dag duidelijker.
Ooit zal men die keuze toch moeten maken: toegeven of inzetten.
Een natie zoals Rusland die in de praktijk door oorlog niet in te nemen is, laat staan bezet te houden, kan je misschien tijdelijk door uitputting tot opgeven dwingen maar daarmee is het probleem niet van de baan.
Een vernederde natie zal zich dan terug trekken en bij de eerste de beste gelegenheid weerwraak nemen.
Je bent er dus niet vanaf door te eisen dat ze hun biezen passen en hun wonden gaan likken. Dat is een illusie voor de korte termijn en niet voor de lange termijn.
Het is nu ook niet zo dat het westen er zo sterk voor staat dat ze zich alles kunnen blijven veroorloven. Ze kunnen misschien nog een tijdje de schijn van boven hun (militaire) stand te leven hoog houden maar ook niet meer dan dat.
Mondiaal is de pijnlijke realiteit al eerder ingezet dat ze op de terugweg zijn en het terug de beurt aan weer anderen is om het voortouw te nemen.
Dat dit nog niet bij iedereen is doorgedrongen is iets anders.
Een coalitie van bondgenoten die er niet eens meer in slaagt om een paar bergstammen permanent onder controle te houden moeten niet gaan dromen om immense landen als Rusland, China en India militair en economisch de les te blijven lezen.
Enige gepaste bescheidenheid is dan wel op haar plaats.