Wat Poetin wil winnen of echt gewonnen heeft is zijn strategie niet de onze.Wat Poetin écht gewonnen heeft, is dus niet echt duidelijk. Een armlastige regio, met "beperkte" infrastructuur. Kan Poetin nog meer middelen van de verarmde Russische bevolking inzetten voor zijn ego-militaire projecten (zoals de Krim).
Ik vraag me alleen af wat in het westen het verschil is tussen in woorden "een grens trekken" en in daden.
Zetten ze hun woorden om in daden dan zijn we vertrokken voor een niet te overziene keten van vallende dominostenen.
Blijft het bij woorden heeft Poetin al een vroeg doelpunt gescoord bij de eigen achterban. Hij handelt, wij verkopen blablabla.
Ik keur dat niet goed. Maar daar is waar hij nu blijkbaar op uit is: daadkracht tonen en voor vol aangezien worden. En tot nu toe speelt het westen zijn spel mee. De ene na de andere wereldleider wenst bij hem op de thee te komen.
Frankrijk wil de regio zelfs "Finlandiseren". Exact de eis van Poetin maar anders verwoord.
Hij heeft zijn volgende pion naar voor geschoven en nu is het westen aan zet.
Als het er echt op aankomt is het punt niet meer wat Poetin er echt bij gewonnen heeft maar hoeveel wij erbij kunnen verliezen en hoever we willen gaan in dat verlies. Een conflict van dit niveau waar niemand nog toegevingen wenst te doen noch gezichtsverlies wenst te leiden kent geen winnaars, alleen verliezers. Ook daar zie ik overeenkomsten met WOII. Engeland won op het slagveld de oorlog ( vooral dankzij de hulp van derden) maar zat daarna econmisch voor jaren aan de grond. Langer dan de verliezers.