Er waren redenen genoeg om djoko te weigeren en die redenen heeft hij zelf veroorzaakt. De beslissing van de minister werd bevestigd door een rechtbank als zijnde geldig, ik zou dat geen willekeur noemen. Willekeur zou zijn als de rechter een munt opwierp om tot zijn besluit te komen.
Voor de mensen die het land niet in mochten of in strenge quarantaine zaten was een toelating van iemand die ostentatief de regels niet wil volgen en erover liegt een regelrechte belediging. Er is geen betere manier om een draagvlak voor een beleid te ondergraven door mensen die er hun voeten aan vegen hun zin te laten doen. Dat is ook een onderdeel van het oordeel, Djoko vond het niet enkel genoeg om met de regels de vloer aan te vegen en zijn verklaringen aan te passen telkens de onwaarheden boven kwamen, hij moest ook nog eens wat stemming maken rond het beleid. Een voorbeeldfunctie heeft ook enkele gevolgen en daar had hij best eerder aan gedacht. Hij is een tennisspeler en moest zich met zijn wedstrijden bezig houden. Opnieuw heeft hij de overheid de wapens geboden om hem te sanctioneren. Om het in tennistermen te zeggen, hij heeft een paar matchballen teveel weggeven
Je kan argumenteren of djoko al dan niet een (direct) gevaar vormde maar ik kan me voorstellen dat de rechter oordeelde dat de ondergraving van de belangrijke regels inzake gezondheid tijdens een pandemie als voldoende beschouwd wordt ter verdediging van het algemeen belang. Heel kort samengevat was het oordeel dat de gemeenschap belangrijker was dan een individu die wat komt sporten en niet het minste respect toont voor wat aan de rest gevraagd wordt. Je kan subjectief oordelen dat de wet slecht is maar het is wel de democratisch tot stand gekomen wet en die dient iedereen te volgen of de gevolgen ervan te dragen.
Mr Djoko had zich moeten houden aan de regels zonder gefoefel, wat komen tennissen en een berg geld gaan opstrijken en dan was er geen vuiltje aan de lucht. Djoko dacht echter dat het tijd was om een statement te maken en politiek erin te betrekken, hij heeft gespeeld en verloren want op en naast het tennisveld is nog iets anders.
@topic: ik vind het altijd een beetje huiveringwekkend als men spreekt over mensen als vogels voor de kat. Dat kan kloppen voor hun gezondheidstoestand maar ik gooi die vogels toch liever niet direct naar de kat.
Een andere zwakte in de argumentatie pro natuurlijke bescherming via besmetting is dat ze frontaal botst met het hameren op... vermijden van besmettingen. Je kan enkel zonder vaccin een natuurlijke bescherming opbouwen als je besmet raakt, als je echter besmetting vermijdt kan er dus ook geen natuurlijke bescherming zijn. Dit botst ook nog eens met de insinuaties dat ongevaccineerden voorzichtiger zouden zijn. Als dat zo zou zijn dan zorgt dit logischerwijze voor minder natuurlijke bescherming.
Daar komt nog bij dat de meest ernstige gevallen een bovenmatig aantal ongevaccineerden betreft. Indien de natuurlijke bescherming zo goed zou zijn dan was dit niet het geval. Ook zijn er herbesmettingen bij ongevaccineerden wat opnieuw wijst dat de natuurlijke bescherming ook niet onfeilbaar is.
Kortom, natuurlijke bescherming is positief voor mensen die er weinig gevolgen van ondervinden maar ze is nog beter bij vaccinatie. Het feit dat we echter niet weten wat de gevolgen gaan zijn per individu is het een pure gok. Indien deze "strategie" zou gevolgd worden door een grote groep zou dit onvermijdelijk de zorg onder enorme druk zetten. Het is dus een mooie theorie die in de praktijk echter niet werkt of niet te verkiezen is.
.
