Overgewicht, obesitas... [afgesplitst uit Covid-19 topic]

[Stroper]

Toevallig iemand die veel rookt/koffie drinkt? Nicotine & Caffeïne zorgen voor een snellere stofwisseling(maar daarom is het nog niet aan te raden als dieetmiddel).

[JamesEarlGray]

Elke maaltijd. Die moet bijkomen maar dat lukt niet. Het andere uiterste eigenlijk.

Top, dan is die gezegend met een zwak hongergevoel. Prima voor iemand die het belangrijk vindt om niet bij te komen. Spijtig voor iemand die wél graag zou willen bijkomen.

Het is perfect mogelijk om bij te komen, zelfs voor die persoon. Drenk elke maaltijd in 50ml olie, eet na elke maaltijd een (vrij gezond, maar hoeft niet) dessertje. Begin 's morgens vroeg al met volstampen, want anders mis je een belangrijk venster om nadien nog genoeg plaats te hebben in de maag om genoeg te kunnen eten.

Bulken is een kunst, toch voor mensen met een zwak hongergevoel. Eet alsof het uw job is, alsof er veel van afhangt. Het gaat uiteindelijk zeker wel lukken.

[MClaeys]

Drinkt koffie maar niet overdreven. Rookt niet (meer, tientallen jaren geleden wel).

Drenk elke maaltijd in 50ml olie, eet na elke maaltijd een (vrij gezond, maar hoeft niet) dessertje. Begin 's morgens vroeg al met volstampen, want anders mis je een belangrijk venster om nadien nog genoeg plaats te hebben in de maag om genoeg te kunnen eten.

Dju zeg, bij de dokter en in de klinieken kunnen ze het niet opgelost krijgen maar al die tijd had ik gewoon op een forum moeten posten zodat iemand met de oplossing ging komen. Had ik dat eerder geweten .

Het is voor die persoon alles behalve een zegen alleszins, die heeft er meer last van dan de gemiddelde mens met overgewicht.

[JamesEarlGray]

Dju zeg, bij de dokter en in de klinieken kunnen ze het niet opgelost krijgen maar al die tijd had ik gewoon op een forum moeten posten zodat iemand met de oplossing ging komen. Had ik dat eerder geweten .

Kijk, er zijn altijd uitzonderingen waarbij er iets medisch scheelt. Ik wou maar onderstrepen dat het merendeel van mensen die het wijten aan metabolisme dat onterecht doen. Het merendeel, niet iedereen. Ik kende deze informatie voordien niet, hé, ik werk maar met de informatie die ik krijg.

Wat ik wél weet is dat veel mensen met diezelfde uitleg (traag metabolisme, etc) afkomen en nadien blijkt dat ze gewoon niet goed genoeg hun best gedaan hebben om te bereiken wat ze willen. Tja.

Maar bon, ik ben hier effectief scheidsrechter aan het spelen en het is een slechte eigenschap dat te doen als mensen er niet om vragen.

EDIT: Ik ben nieuwsgierig, welke aandoening heeft dat familielid van u? Een snel werkende schildklier zoals Boulder? Een stofwisselingsziekte? Iets anders?

[heist_175]

Elke maaltijd. Die moet bijkomen maar dat lukt niet. Het andere uiterste eigenlijk.

Als student had ik dat ook.
Tijdens examenperiodes viel ik 10kg af en ik had de maanden tussenin nodig om wat bij te komen.
Als ik een week ging skiën, viel ik 10kg af, collega studenten kwamen 10kg bij (van de après-ski).

[MClaeys]

EDIT: Ik ben nieuwsgierig, welke aandoening heeft dat familielid van u? Een snel werkende schildklier zoals Boulder? Een stofwisselingsziekte? Iets anders?

Geen idee eigenlijk, ik weet wel van de problemen en wat er zoal geprobeerd is, maar wat de achterliggende oorzaak is daar wordt niet echt over gesproken. Maar inderdaad, metabolisme zal het niet zijn.

nadien blijkt dat ze gewoon niet goed genoeg hun best gedaan hebben om te bereiken wat ze willen

Ik denk dat velen zich vergissen dat metabolisme statisch is. Bij mij versnelt dit als ik weer een periode meer groene thee drink en water met wat citroen, maar dat doe ik maar met periodes want ik ben die smaken anders te snel beu.

[JamesEarlGray]

Ik denk dat velen zich vergissen dat metabolisme statisch is.

Zeer zeker. TDEE hangt af van lichaamsmassa, spiermassa, stimulanten en supplementen (zoals caffeïne, etc), dagelijkse beweging en daarnaast nog hormonale balansen.

Als mensen gericht willen bijkomen (in de context van krachttraining) dan wordt het aangeraden om zeer strikt te eten om de schommelingen in TDEE onder controle te krijgen, om die baseline dan te kunnen gebruiken om een zeer gerichte surplus te kunnen berekenen van calorieën om zo de beoogde toename in lichaamsmassa te verwezenlijken. En zelfs dan nog kan TDEE zodanig schommelen dat je on-the-fly correcties moet toepassen aan je voeding, bv. als je na enkele weken minder massa (waarvan zeer zeker een deel vet is, dat is onvermijdelijk) ziet bijkomen op dezelfde periode, dan is je TDEE gestegen en moet je dus nog meer beginnen eten om dat te compenseren.

[Dizzy]

JamesEarlGrey heeft heel veel goeie punten aangehaald en enkele mythes doorprikt. Bedankt daarvoor!

Ik heb respect voor iedereen, ook voor mensen die het niet lukt, ondanks hun pogingen om af te vallen. Ik voel mezelf ook niet beter dan anderen omdat mijn gewicht onder controle is. Ik moet zelf ook moeite doen dus waarom zou ik genieten van mensen met hetzelfde probleem? Net als bij iedereen heeft eten en beweging invloed op mijn lichaam. Waar ik het wel van op mijn heupen krijg zijn mensen die de mythes/excuses blijven inroepen om andere fouten goed te praten.

De zaak is inderdaad zo simpel als een klontje suiker, eet je meer dan je verbruikt dan zal je verdikken. Zoals ook James aanhaalde zijn er daarop uitzonderingen in beide richtingen maar die vallen in het niets als je het probleem overgewicht bekijkt en de evolutie op relatief korte termijn. Er zijn dus veel meer mensen met excuses dan de uitzonderingen.

Dat er een verschil is tussen oorzaak en excuus is geen reden om niet te stoppen met excuses en dus beginnen met iets te doen aan de oorzaak. Telewerk KAN een oorzaak zijn MAAR daar is wel degelijk iets aan te doen. Verwijzen naar telewerk als oorzaak is juist maar tijdverlies, liever zie ik iets gebeuren om telewerk zo te organiseren dat het geen probleem vormt. Het artikel en vele anderen geven voorbeelden genoeg. Een probleem is nog nooit opgelost door enkel erover te praten maar wel door er wat aan te doen.

Overgewicht is niet eerlijk verdeeld maar je kan er wel degelijk wat aan doen als je niet tot de kleine minderheid uitzonderingen behoort. Minder eten en beter eten is de belangrijkste factor, de andere factor is meer verbruiken. Dat kan door vanalles en hoeft geen echte sport te zijn. Uiteraard is het zo dat iets dat je graag doet ook veel langer zal volhouden. Je kan met iets beginnen om af te vallen maar als je er een hekel aan hebt zal je het niet volhouden. Er bestaan echter zoveel manieren om te bewegen dat er voor iedereen die wil wel iets bestaat dat je leuk zal vinden.

Let ook op want soms is zoiets een verrassing voor jezelf. Ik ben beginnen met lopen met start to run omdat mijn vriendin dat deed. Zij vond het al snel leuk en ik wou ook niet onderdoen. Na enkele runs vind ik het echter veel plezanter dan ik zelf dacht, het beter worden in iets is gewoon plezant. Ook merk ik heel veel mensen op die ook lopen en dat stimuleert ook weer. Zoals James zegt, je moet het doen omdat je het graag doet. Kies zoiets.

Mager zijn is geen doel. Gezond zijn is het doel. Mager/slank zijn schoonheidsidealen die niet ideaal zijn en vaak zelfs niet eens gezond. Topsporters hebben vaak een vetgehalte dat niet gezond is, topsport is zelfs niet gezond.

Er is iets van de uitspraak een gezonde geest in een gezond lichaam. Iemand die gezond is/voelt zal ook sneller vrede met zichzelf hebben en een beter zelfbeeld. Iemand die zichzelf niet graag in de spiegel ziet of complexen heeft door overgewicht is daarmee in zijn hoofd bezig. Iedereen vergelijkt zich met anderen, de mens is nu eenmaal een sociaal dier en onze maatschappij heeft nu eenmaal bepaalde "normen" die men als goed/slecht beschouwd. Val je te ver buiten die normen dan heeft dat gevolgen, zeker ook mentaal. Vrouwen zullen ons daar nog veel meer over kunnen vertellen.

Buiten komen en dus frisse lucht is wel degelijk belangrijk. Mensen zijn niet gemaakt om lang binnen te zitten. De lucht is er minder goed en je krijgt het gevoel opgesloten te zijn. Dat heeft een mentale impact die sommigen misschien niet eens beseffen. Contact met de natuur is belangrijk al is het uiteraard niet zo dat gewoon buitenkomen uw mentale problemen zal laten verdwijnen, da's evident, zei Martens.

[boulder]

Toevallig vandaag een artikel in de krant over overgewicht voorkomen bij telewerk. Veel van wat hier gezegd is komt erin terug.

Beweeg de hele dag door om het halfuur, klinkt goed (+ artikel), opnieuw vooral vanuit de theorie.

Simpele manier om het te doen: telkens als het een nieuwsbulletin is sta je recht en wandel je 5 mins rond in je woning.

Ik luister niet naar het nieuws als ik aan het werken ben, dan zou ik mij veel minder kunnen concentreren.
En ik bekijk het ruimer dan tijdens de lockdown, dat thuiswerk gaat niet blijvend verplicht zijn.

Top, dan is die gezegend met een zwak hongergevoel. Prima voor iemand die het belangrijk vindt om niet bij te komen. Spijtig voor iemand die wél graag zou willen bijkomen.

Dat klopt niet hoor, sommige mensen kunnen effectief heel veel moeite doen, en toch niet bijkomen, en het is niet van willen, hun dokter raadt hen aan om bij te komen.
Ik volg regelmatig de BBC Horizon reeks van wetenschappelijke programma's, en een van die programma's ging daarover, dat het effectief klopt dat sommigen veel makkelijker bijkomen dan anderen, en sommigen gewoon er niet in slagen om bij te komen, zelfs al proppen ze zich vol met eten.

Een snel werkende schildklier zoals Boulder?

Voor alle duidelijkheid, toen mijn schildklier nog te snel werkte had ik dat niet, integendeel, ik mocht eten wat ik wilde, ik kwam niet bij.
Het is pas toen ze genormaliseerd werd, eerst door straffe medicatie (Strumazol voor de kenners), en omdat het probleem terugkwam, heb ik ze laten bestralen, want die Strumazol is straf spul.
Ze kunnen dat bijna nooit exact juist krijgen, dus daarna krijg je bijna altijd een te traag werkende schildklier.
Het is dan dat je gewichtsproblemen kunt krijgen, omdat je met een zelfde eetlust als vroeger wél begint bij te komen.

Maar voor mensen die vinden dat ik te rap vind ik dat ik te dik ben : kijk, ik meet dus 1.82m, en tot mijn 25e of zo zat ik altijd tussen de 60 en de 63kg.
Bij de legerdienst zat ik op korte tijd begin de 70kg, maar wat zeggen mensen dan? : "Je moet daar niet mee inzitten, je was vroeger te mager, je ziet er beter uit zo.".
Later zijn daar dus nog in trapjes kilo's bijgekomen, dus als ik uiteindelijk rond de 90kg zat, dan was ik dus 50% bijgekomen ten opzichte van mijn jeugdjaren.
Gedurende die periode heb ik een aantal keer een dieet gestart, en ik merk toch een enorm verschil tussen de eerste keer dat ik zoiets deed, en nu.
Toen viel ik veel sneller veel meer kilo's af, maar dat was zo'n combinatiedieet, en 's morgens mocht je dan alleen fruit eten.
Sedertdien doe ik dat niet meer, ik probeer iets te vinden dat aansluit bij mijn bestaande eetgewoonten en niet alles radicaal overhoop gooit.
Hoe radicaler hoe kleiner de kans dat je dat lang volhoudt.

JamesEarlGrey heeft heel veel goeie punten aangehaald en enkele mythes doorprikt. Bedankt daarvoor!

Ik heb niets ontkracht gezien, alleen een mening die overeenkomt met de jouwe.
Ik kan daarentegen die bewering wel ontkrachten met feiten.

In 1967, a medical researcher, Ethan Sims, carried out an experiment at Vermont state prison in the US. He recruited inmates to eat as much as they could to gain 25% of their body weight, in return for early release from prison.

Some of the volunteers could not reach the target however hard they tried, even though they were eating 10,000 calories a day. Sims's conclusion was that for some, obesity is nearly impossible.

(bron : http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/magazine/7838668.stm)

Het is dus geen mythe dat sommige mensen veel gemakkelijker bijkomen dan andere, en sommige anderen niet kunnen bijkomen, ook al zouden ze dat o zo graag willen.

Ik heb respect voor iedereen, ook voor mensen die het niet lukt

Dan moet je niet spreken van dat het allemaal aan de wilskracht ligt.
Als je er niets moet voor doen is het gemakkelijk zeggen.
Op mijn 25e was ik ook mager, en ik hoefde naar niets te kijken, ik hoefde zelfs niet te sporten, ik bleef stabiel tussen 60 en 63kg.
Het is dus niet een kwestie van onder controle hebben, maar van geluk.
Ofwel zit je in de categorie die constant zou moeten opletten, en die met honger rondloopt, ofwel moet je er nauwelijks op letten.

Net als bij iedereen heeft eten en beweging invloed op mijn lichaam. Waar ik het wel van op mijn heupen krijg zijn mensen die de mythes/excuses blijven inroepen om andere fouten goed te praten.

Maar waarop baseer je je om te beweren dat iets een mythe is?
Ik citeer dus een wetenschappelijk artikel van een serieuze bron, met welk argument beweer jij dan dat mythes zijn?

De zaak is inderdaad zo simpel als een klontje suiker, eet je meer dan je verbruikt dan zal je verdikken.

Het is een simplistische redenering, die veronderstelt dat jij precies kunt regelen hoeveel je verbruikt.
Het is ook simplistisch omdat je het hongergevoel abstraheert.
Als je gegeten hebt, en je voelt jezelf voldaan, dan is het gemakkelijk om te zeggen: moet je maar zoveel niet eten.
Maar wat als je je calorieën beperkt, met honger zit, en dan nog nauwelijks of niet afvalt?
Ik zeg het, ik vind tips van mensen die geen problemen hiermee hebben, niet bruikbaar.
Een beetje als een miljonair die 'beleggingstips' gaat geven aan iemand die op budgetbeheer staat.
Die kan daar ook helemaal niets mee doen, want diegene die tips geeft, heeft geen verstand van het probleem omdat hij het nooit gekend heeft.

Zoals ook James aanhaalde zijn er daarop uitzonderingen in beide richtingen maar die vallen in het niets als je het probleem overgewicht bekijkt en de evolutie op relatief korte termijn.

Dat is dus het probleem: als mensen hun foute vooroordelen ontkracht zien dan zeggen ze : "ah, maar dat zijn uitzonderingen."
Boulder kookt bijna altijd vers, hij eet de troep niet, en toch moet hij diëten om op de normale BMI te komen.
Dat ontkracht de vooroordelen, dus is de conclusie "dat zijn uitzonderingen".
De normale conclusie zou moeten zijn dat de theorie fout is.

Telewerk KAN een oorzaak zijn MAAR daar is wel degelijk iets aan te doen.

Het is zeker een oorzaak, want men spreekt van Coronakilo's, mocht dat een enkeling zijn die daar last van heeft, dan zou dat niet zo in de pers komen, maar het zijn heel veel mensen, en ik zie dat ook duidelijk als ik een videochat heb met anderen.
heel veel mensen zijn serieus bijgekomen, en gaan het heel moeilijk hebben om dat weer kwijt te raken.

[JamesEarlGray]

Dat klopt niet hoor, sommige mensen kunnen effectief heel veel moeite doen, en toch niet bijkomen, en het is niet van willen, hun dokter raadt hen aan om bij te komen.
Ik volg regelmatig de BBC Horizon reeks van wetenschappelijke programma's, en een van die programma's ging daarover, dat het effectief klopt dat sommigen veel makkelijker bijkomen dan anderen, en sommigen gewoon er niet in slagen om bij te komen, zelfs al proppen ze zich vol met eten.

"Volproppen met eten" is niet objectief genoeg. Wat was de totaalsom energie van hun voeding? Waren die effectief

En het klopt niet bij sommigen, maar wel bij de meesten. Behalve als er iets scheelt met iemand, zal de TDEE vrijwel zeker een statistische trend volgen die overeenkomt met het die van het merendeel van de bevolking, indien genormaliseerd op totale massa, spiermassa, activiteit, geslacht, etc.

(bron : http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/magazine/7838668.stm)

Het is dus geen mythe dat sommige mensen veel gemakkelijker bijkomen dan andere, en sommige anderen niet kunnen bijkomen, ook al zouden ze dat o zo graag willen.

Dat artikel zegt dat sommige mensen het moeilijk hebben om voor enkele weken het dubbele te eten in calorieën dan wat ze gewend zijn. Duh, wie zou dat niet moeilijk vinden, behalve sommige mensen met gigantisch veel honger?

Het feit dat de meeste deelnemers op vier weken tijd ettelijke kilos zijn bijgekomen duidt erop dat ze effectief kunnen bijkomen.

Wat veel mensen niet beseffen is dat je niet je calorieën moet verdubbelen om te verdikken. Als je tien jaar lang elke dag 100kcal te veel eet, wat overeenkomt met een halve snoepreep zoals snickers of mars, dan ga je (3650d * 100kcal/d / 8Mcal/kg =) 45kg bijgekomen zijn. Dat hongergevoel van obese mensen moet dus niet schrikwekkend veel hoger liggen dan dat van mensen die vanzelf een normaal BMI hebben, een klein beetje meer is op (heel) lange termijn al genoeg om een belachelijk groot verschil te maken.

Het artikel vertelt ook dat de deelnemers die ettelijke kilos zijn bijgekomen in die vier weken ook meteen die kilos kwijtraakten. Dat is hetzelfde jojo-effect als mensen die dik zijn en snel willen afvallen. Als je blijvende resultaten wilt hebben moet je dat heel traag en voorzichtig doen. Het lichaam houdt niet van verandering, dus beperk die verandering en breng je lichaam niet te veel van slag. Dat is ook vermeld in die studie in die gevangenis: https://idealbodyweights.blogspot.com/2 ... study.html

The volunteers started out at normal weights, which ranged from about 135 to 185 pounds. During the ten-week-long study, the men managed to gain between 15% and 25% of their body weight, which amounted to an average of nearly 36 pounds. To do so, they had to eat 8,000 to 10,000 calories a day—more than three times the normal number of calories they would have needed to maintain their weight. The weight changes were largely due to gains in body fat. By taking small samples of fat from the men’s bellies, thighs, and arms before and after the overfeeding, the researchers demonstrated that this excess fat didn’t create new fat cells but rather expanded the existing ones.

This study and similar ones on the prisoners revealed other interesting phenomena related to body weight and the set point. Researchers found that the prisoner’s metabolic rates went into overdrive after the overfeeding period. These changes provide further evidence of the body’s drive to restore balance and return to its set point. When the experiment ended and the men went back to eating regular amounts of food, they lost weight quite quickly—not just because they were eating less but because their metabolic rates were still racing. Note that the prisoners did not remain at the new, higher weights for very long, so they did not reset their set points to new, higher levels. That contrasts with people who have been overweight for long periods of time.

The rapid weight loss these prisoners experienced is the mirror image of what happens when overweight people try to lose weight. If your set point is too high and you try to lose weight quickly, your body will fight to defend that weight and slow down your metabolism. But if your set point is within a normal range, your metabolism will speed up when you gain weight quickly.

In recent years, many studies have reaffirmed the observations from these historic reports. One pivotal 1995 study, by Jules Hirsch and colleagues at the Rockefeller University in New York City, used sophisticated techniques to carefully measure the metabolic rates of forty-one obese and nonobese volunteers who followed strict diets that caused them to either lose or gain 10% of their body weight. The researchers found that when people gained 10% of their usual weight, their bodies focused less on conserving energy and more on wasting it. But when people lost more than 10% of their usual weight, the opposite occurred: their bodies fought to save energy rather than expend it. This explains why it’s so difficult to lose more than 10% of your weight at a time.

So no matter where you start (overweight, thin, or somewhere in between) and no matter how you manipulate your diet (eating too much or too little), your metabolic rate will automatically adjust in an effort to keep you at the same set point.

Dit komt overeen met wat ik zei in mijn TL;DR-post: áls je graag wilt afvallen, doe het beter trager dan sneller en probeer het bij 10% te houden vooraleer je een lange pauze neemt en het rustig aan doet qua dieet.

Nu, als het over jou gaat, je zegt dat het vroeger makkelijker was om de kilos eraf te houden. Weet je nog hoeveel je toen bewoog? Hoeveel spieren je toen had? Het lichaam van een post-adolescent staat compleet strak van de testosteron, dat spiergroei stimuleert. Het niveau daarvan zakt helaas met de jaren en metabolisch zeer dure spieren verdwijnen daarmee ook als je die niet onderhoudt met sport.

Dus ok, metabolisme varieert sterk tussen personen (door allerlei factoren), maar het is niet zo dat iemand magisch meer kan eten dan iemand anders: het komt altijd neer op "is het een surplus bovenop wat die persoon verbruikt? ja, dan verdikt die; nee, dan niet". Metabolisme is voor de meeste mensen makkelijk te parametriseren en als alle parameters genormaliseerd worden, dan valt bijna iedereen mooi samen op dezelfde trendlijn, zelfs oudere mensen. Maar bon, dit is dus een academisch perspectief, geen praktisch.

Wat moet je doen om te vermageren? Minder energie opnemen via voeding, simpel. Hoe kan je die klus het makkelijkst klaren? Probeer héél gezond te eten en voldoende te sporten om je spiermassa te behouden of verbeteren. Mensen die een uitweg zoeken via truukjes ipv het gewoon deftig aanpakken hebben enkel zichzelf iets te verwijten. Nee, het is niet makkelijk, niemand heeft dat beweerd. Het is wel simpel.

[ahrand]

Wow, weinig koolhydraten (ok, als je weinig nodig hebt is daar niks mis mee), maar veel vet (massaal veel calorieën!) en weinig eiwitten (slecht voor behoud van spiermassa).

Met insulinepieken is op zich niks mis, met eten van koolhydraten evenmin, maar dat is onder voorwaarde dat je lichaam die nuttig kan gebruiken. Door te sporten ga je je glycogeenreserves aanspreken en door nadien koolhydraten te eten gaat je lichaam insuline loslaten zodat de uitgeputte glycogeenreserves van je spieren weer deftig bijgevuld kunnen worden. Als je te weinig glycogeenreserves hebt door om te beginnen amper koolhydraten te eten, ga je je spierweefsel afbreken om tijdens inspanningen een voldoende hoge bloedsuikerspiegel te bekomen. Door te weinig eiwitten te eten ga je die afgebroken spieren niet deftig terug opgebouwd kunnen krijgen. Resultaat: algemene afname van spierweefsel en dus ook kracht. Slecht voor de lange termijn, want waar oudere mensen mee kampen is algemene zwakte en poreuze botten, iets wat perfect voorkomen kan worden met krachttraining en daaraan gekoppelde geschikte voeding.

Doordat je beweert je goed te voelen met zo weinig koolhydraten en eiwitten vermoed ik dat je zeer weinig tot niet intensief sport. Klopt dat? In plaats van het kind (insulinepieken vermijden, eiwitten en koolhydraten vermijden) met het badwater weg te gooien (door keto te eten) zou je volgens mij beter gewoon matiger eten (of tenminste genoeg eiwitten eten) en dat combineren met wat sport. Je lichaam is er ten slotte voor gemaakt. Door keto als workaround te gebruiken riskeer je nadelen op lange termijn: ouderdomszwakte, vallen, niet deftig kunnen tillen of zelfs wandelen, broze botten, etc. Dit is mijn mening als complete leek, natuurlijk.

Tsja, met ééns een insulinepiek om de zoveel dagen is niets mis, dat klopt. Probleem is dat de meeste Westerse mensen 8-9-10 pieken per dag doen. Ontbijt met ontbijtgranen en een fruitsapje, koekje bij de koffie om 10, snel een snoepje voor de aankomende honger om 12u, middageten met boterhammen, nog een koekje om 14u, fruit om 16u, overgebleven nagerecht van gisteren om 17u, avondeten met pasta/aardappelen, late-night snack (chips, nagerecht) voor het slapengaan. Toch niet zo gek hé, maar wel 9 insulinepieken.

Je praat als een bodybuilder, klopt dat JamesEarl ? Altijd bang om die spieren te verliezen. Ondertussen is dat al enkele malen bewezen dat dat een mythe is, zo snel verlies je die niet, daar moet je al meer dan een week voor vasten voordat dat gebeurt. Integendeel, het lichaam maakt extra groeihormoon aan op het einde van een vast, als je dat slim combineert met training kom je heel wat verder.

Ikzelf loop enkele kilometers om de 2 dagen, de andere dagen doe ik wat plank, situp en squats op de trilplaat. Niets overdreven, niets intensief, dat hoeft ook niet.
Die ouderdomszwakte die ik voor mijn 50ste voelde aankomen is nu, na mijn 50ste stilletjesaan aan het verdwijnen, dus mijn eigen ervaring met het onderdrukken van insulinepieken (door koolhydraten/proteïne in de week te elimineren) is net andersom van wat je zegt.

[boulder]

Dat klopt niet hoor, sommige mensen kunnen effectief heel veel moeite doen, en toch niet bijkomen, en het is niet van willen, hun dokter raadt hen aan om bij te komen.
Ik volg regelmatig de BBC Horizon reeks van wetenschappelijke programma's, en een van die programma's ging daarover, dat het effectief klopt dat sommigen veel makkelijker bijkomen dan anderen, en sommigen gewoon er niet in slagen om bij te komen, zelfs al proppen ze zich vol met eten.

"Volproppen met eten" is niet objectief genoeg. Wat was de totaalsom energie van hun voeding? Waren die effectief[/quote]
Je moet eens goed lezen, er wordt ook verwezen naar een studie van 1987, waarin gevangenen vervroegd zouden vrijkomen als ze erin slaagden 25% van hun lichaamsgewicht bij te komen.
Sommigen konden dit niet, en aan wilskracht zal het niet gelegen hebben, want vervroegd vrijkomen als je in het gevang zit, wie wil dat niet?

En het klopt niet, bij sommigen, wel bij de meesten.

Als een theorie niet klopt, en men wil er graag aan vasthouden, dan zegt men dat alles wat er niet in past "uitzonderingen" zijn.
Dat is wat je nu doet.

Het is dus geen mythe dat sommige mensen veel gemakkelijker bijkomen dan andere, en sommige anderen niet kunnen bijkomen, ook al zouden ze dat o zo graag willen.[/quote]

Dat artikel zegt dat sommige mensen het moeilijk hebben om voor enkele weken het dubbele te eten in calorieën dan wat ze gewend zijn. Duh, wie zou dat niet moeilijk vinden, behalve sommige mensen met gigantisch veel honger?

Dat artikel zegt wel veel meer dan dat.
Het artikel hoort trouwens bij een BBC Horizon reportage die ik lang geleden gezien heb.
Misschien eens lezen wat er staat.

Medical student Katherine Hanan, 21, says she had never dieted or done very much exercise before the experiment.
Katherine Hanan
Pre-experiment, Katherine Hanan: 'I've always eaten whatever I want to'
"I've always eaten whatever I want to eat and I've always been quite slim. I'm really lucky and my friends hate me," she says.

Dus zij heeft haar leven gegeten wat ze wou, hoeveel het ook was, en ze kwam niet bij.

Maar dit is een veel belangrijker conclusie :

The outcome of the trial could bolster the theories of Dr Rudy Leibel of Columbia University, New York, who believes we all have a biologically determined natural weight which our bodies make an effort to stick to, whether it is fat or thin.

Het is dan wel een theorie, maar ze verklaart perfect waarom het zo moeilijk is om af te slanken, en als dat gelukt is, om op dat gewicht te blijven.
Het lichaam heeft ergens een target gewicht, en streeft daarnaar.

"The body will constantly tend to try to bring you back to whatever your normal body weight is," he says.

During the study, Katherine and the other volunteers had to eat double their usual amount of daily calories, which varied from 3,500 for the women to 5,000 for the men.

Het feit dat de meeste deelnemers op vier weken tijd ettelijke kilos zijn bijgekomen duidt erop dat ze effectief kunnen bijkomen.

De meesten wel, en dat ontkent ook niemand, het gaat erover dat er mensen zijn die veel gemakkelijker aankomen dan anderen, en anderen die heel veel moeite moeten doen en toch niet bijkomen.
Zeg nu zelf, als jij in het gevang zit, en je gaat vervroegd vrijkomen als je maar genoeg bijkomt, dan zou je toch wel eens serieus eten?
Als het dan nog niet lukt, dan is dat toch wel een bewijs dat het niet zo simpel is.

Wat veel mensen niet beseffen is dat je niet je calorieën moet verdubbelen om te verdikken. Als je tien jaar lang elke dag 100kcal te veel eet, wat overeenkomt met een halve snoepreep zoals snickers of mars, dan ga je (3650d * 100kcal/d / 8Mcal/kg =) 45kg bijgekomen zijn. Dat hongergevoel van obese mensen moet dus niet schrikwekkend veel hoger liggen dan dat van mensen die vanzelf een normaal BMI hebben, een klein beetje meer is op (heel) lange termijn al genoeg om een belachelijk groot verschil te maken.

Het zijn allemaal theorieën en makkelijk als je er zelf geen last van hebt.

Het artikel vertelt ook dat de deelnemers die ettelijke kilos zijn bijgekomen in die vier weken ook meteen die kilos kwijtraakten.

En dat is nu net iets dat die theorie onderbouwt dat je niet meester bent van je gewicht.
Stel dat je heel graag wou extra gewicht aankomen, je propte je vol, maar na zoveel weken was het weer weg.
Omgekeerd dus ook.
Dat komt dus niet door gebrek aan inspannig of wilskracht, maar het lichaam dat voortdurend tegenwerkt, en naar zijn 'ideaal' gewicht streeft.

In recent years, many studies have reaffirmed the observations from these historic reports. One pivotal 1995 study, by Jules Hirsch and colleagues at the Rockefeller University in New York City, used sophisticated techniques to carefully measure the metabolic rates of forty-one obese and nonobese volunteers who followed strict diets that caused them to either lose or gain 10% of their body weight. The researchers found that when people gained 10% of their usual weight, their bodies focused less on conserving energy and more on wasting it. But when people lost more than 10% of their usual weight, the opposite occurred: their bodies fought to save energy rather than expend it. This explains why it’s so difficult to lose more than 10% of your weight at a time.

Dat zijn dus opnieuw meer aanwijzingen voor de theorie dat je lichaam een soort ingesteld gewicht heeft, en altijd daarnaar streeft.
Het spreekt het niet tegen, het bevestigt het juist.

So no matter where you start (overweight, thin, or somewhere in between) and no matter how you manipulate your diet (eating too much or too little), your metabolic rate will automatically adjust in an effort to keep you at the same set point.

En dat is dus precies de theorie, en heel iets anders dan wat jij zegt.

Nu, als het over jou gaat, je zegt dat het vroeger makkelijker was om de kilos eraf te houden. Weet je nog hoeveel je toen bewoog? Hoeveel spieren je toen had?

Ik deed toen nauwelijks aan sport, gespierd was ik niet, ik was wel mager, maar niet gespierd.

Dus ok, metabolisme varieert sterk tussen personen (door allerlei factoren), maar het is niet zo dat iemand magisch meer kan eten dan iemand anders: het komt altijd neer op "is het een surplus bovenop wat die persoon verbruikt?

Toch wel, want je lichaam kan zelf beslissen in spaarstand te gaan.
Dat geef je ook zelf toe, want je zegt dat je niet mag te snel willen afvallen...

Wat moet je doen om te vermageren? Minder energie opnemen via voeding, simpel. Hoe kan je die klus het makkelijkst klaren? Probeer héél gezond te eten en voldoende te sporten om je spiermassa te behouden of verbeteren. Mensen die een uitweg zoeken via truukjes ipv het gewoon deftig aanpakken hebben enkel zichzelf iets te verwijten. Nee, het is niet makkelijk, niemand heeft dat beweerd. Het is wel simpel.

[/quote]
Je uitleg is inderdaad simpel, maar ik ben het bewijs dat het niet zo simpel ligt.
Ik eet heel gezond, maar het tempo waarin die kilo's verminderen ligt uiterst traag.

[JamesEarlGray]

Dat artikel stipuleert vooral dat het lichaam geen plotse veranderingen verdraagt. Je was vroeger toch mager? Hoe kan je nu 50% zwaarder zijn als BBC Horizon zegt dat dat niet kan? Voilá, de theorie van het inerte lichaam onderuitgehaald.

Het klopt dat je lichaam niet graag verandering doormaakt, maar je kan je lichaam best foppen als die verandering zeer mild is en op tijd stopt. Dus nogmaals, zeer traag en niet grotere sprongen dan 10% per keer. Als het traag doet en nadien een dieetpauze van dezelfde duur inlast, dan ga je veel meer kans maken om deze verandering geconsolideerd te hebben voor de lange termijn.

Het 'ideaal' gewicht van je lichaam kan je op die trage en voorzichtige manier doorgaans toch wel veranderen. Je lichaam dat in overdrive of in spaarstand gaat, gebeurt voornamelijk als je te ver doorslaat in de verandering.

Die persoon die zo veel kon eten als ze wou en toch niks bijkwam, dat wilt niet zeggen dat die monsterlijk veel at, maar eerder dat die gewoon niet meer wou dan dat die nodig had, ook al werd die door niemand tegengehouden. Mensen steken die verschillen in lichaamsgewicht en lichaamsvet altijd op metabolisme, maar de drang naar eten is evenmin voor iedereen hetzelfde. Dat is vooral mijn punt. Beleving van hongergevoel doet ook heel veel, het is niet enkel metabolisme. Sommige mensen eten niet graag, anderen vinden dat het beste tijdsvermaak ter wereld. Probeer eens te raden in welke groep de dikste mensen zullen zitten.

Als laatste, je zegt dat je gezond eet en dat het tempo waarmee je afvalt tegenslaat. Ik had al aangegeven dat gezond eten niet automatisch betekent dat je zal afvallen. Het helpt, maar je moet uiteindelijk wel zelf zorgen dat je een wekelijks gemiddeld calorietekort hebt voor ettelijke weken aan een stuk. Anders gaat er niks gebeuren. Als je een tekort van 500kcal per dag aanhoudt voor een week ben je een halve kilo vet kwijt. Proficiat. Probeer dit acht weken vol te houden, dan ben je 4kg kwijt. Doordat het tekort niet extreem is, gaat je lichaam niet in paniekmodus schakelen om te compenseren. 500kcal is overigens best wel moeilijk, ook al vindt je lichaam het best ok. De honger is echt om gek van te worden. 's avonds in bed liggen met honger maar vooral goesting, allerlei gerechten die door uw hoofd spoken, maniakaal denken dat ge NU meteen iets in uw mond moet steken tot uw buik barst voor dat gevoel overgaat. Als dat te moeilijk is, probeer het tekort iets te minderen, maar bereid u erop voor dat het dan nóg langer zal duren eer het doel bereikt is. Meer dan enkele maanden aan een stuk diëten is trouwens niet aangeraden, zelfs al verlies je veel minder dan 10%.

@ahrand: Geen bodybuilder nee, wel bezig met krachttraining. Toegegeven dat mijn voorspelling niet gestoeld was op effectieve kennis, eerder op een eigen gevormd idee. Spierweefsel dat snel afbreekt gebeurt waarschijnlijk minder wanneer het over het normale ongetrainde niveau gaat. Als het over getrainde spiermassa gaat is die veel gevoeliger voor verlies.

Bon, des te beter dat je daar geen last van hebt. Het klopt dat verhoging van niveau HGH een effect is van langdurig (+24u) vasten, maar bij vermageren wordt doorgaans aangeraden om nóg meer eiwitten te eten dan anders, weeral in de context van getrainde spiermassa uiteraard.

[boulder]

Dat artikel stipuleert vooral dat het lichaam geen plotse veranderingen verdraagt. Je was vroeger toch mager? Hoe kan je nu 50% zwaarder zijn als BBC Horizon zegt dat dat niet kan? Voilá, de theorie van het inerte lichaam onderuitgehaald.

Het artikel zegt nergens dat die default zich nooit kan aanpassen, wel dat je op een bepaald gewicht zit dat door je lichaam ingesteld is, en dat het tegen de stroom inroeien is om daarvan af te raken.

Het klopt dat je lichaam niet graag verandering doormaakt, maar je kan je lichaam best foppen als die verandering zeer mild is en op tijd stopt. Dus nogmaals, zeer traag en niet grotere sprongen dan 10% per keer. Als het traag doet en nadien een dieetpauze van dezelfde duur inlast, dan ga je veel meer kans maken om deze verandering geconsolideerd te hebben voor de lange termijn.

Ik ben 5-6 maand bezig, je kunt moeilijk zeggen dat ik voor de snelle verandering gegaan ben.
Ondanks dat alles gaat het maar zeer langzaam naar beneden, ik vraag mij zelfs af of het nu niet gestagneerd is.

Die persoon die zo veel kon eten als ze wou en toch niks bijkwam, dat wilt niet zeggen dat die monsterlijk veel at, maar eerder dat die gewoon niet meer wou dan dat die nodig had

Nu ben je de feiten aan het aanpassen, haar vriendinnen haatten haar, dat wil dus zeggen dat wat zij at haar vriendinnen niet konden eten zonder dat ze er dik van werden.

ook al werd die door niemand tegengehouden. Mensen steken die verschillen in lichaamsgewicht en lichaamsvet altijd op metabolisme, maar de drang naar eten is evenmin voor iedereen hetzelfde. Dat is vooral mijn punt. Beleving van hongergevoel doet ook heel veel, het is niet enkel metabolisme. Sommige mensen eten niet graag, anderen vinden dat het beste tijdsvermaak ter wereld. Probeer eens te raden in welke groep de dikste mensen zullen zitten.

Dat zijn toch simplistische veralgemeningen, alsof magere mensen niet van een glaasje wijn houden en lekker eten.
Het volstaat van naar mijn ouders te kijken, en dan zie ik al een verschil, nochtans aten ze jarenlang hetzelfde.
Mijn ma kon veel meer eten dan mijn pa, zonder dat ze bijkwam.
Nu ze zoveel ouder is, is ze niet meer zo slank als toen, maar ze heeft ook geen overgewicht.
Dus neen, het is niet zo simpel als x eet meer dan y.
Het is duidelijk dat er bij mijn vader meer bleef plakken van hetgeen hij at dan bij mijn moeder.

Als laatste, je zegt dat je gezond eet en dat het tempo waarmee je afvalt tegenslaat. Ik had al aangegeven dat gezond eten niet automatisch betekent dat je zal afvallen. Het helpt, maar je moet uiteindelijk wel zelf zorgen dat je een wekelijks gemiddeld calorietekort hebt voor ettelijke weken aan een stuk.

Dat doe ik dus al van in het begin.
Ik heb hier al een lijstje gezet van wat ik een paar dagen geleden at, de meeste dagen zijn op die manier.

Anders gaat er niks gebeuren. Als je een tekort van 500kcal per dag aanhoudt voor een week ben je een halve kilo vet kwijt.

Mocht het zo simpel zijn was ik al lang onder de 80kg.
Op die 5 maanden ben ik een kilo of 6-7 afgevallen, maar ik heb de indruk dat het dan stagneert, terwijl ik zeker niet lager kan gaan qua calorie-inname.

's avonds in bed liggen met honger maar vooral goesting

Het is honger, geen goesting.
Meestal eet ik nog zo'n klein potje yoghurt, met een klein beetje suiker.

Ik vind alles wat je zegt zeer theoretisch, en gebaseerd op veel vooroordelen en veronderstellingen.
Je doet je ook voor alsof je een soort specialist bent.
Ik heb meer aan de tips die van mensen komen die ook bezig zijn met naar hun gewenste gewicht te streven.

[JamesEarlGray]

Ik ben absoluut geen specialist, maar ik probeer het wel aan te pakken op de manier waarvan ik gehoord en vooral gelezen heb dat het effectief is.

Je bent al een halfjaar bezig. Misschien tijd om effe te pauzeren (zonder weer bij te komen)? Te lang diëten laat je afstevenen op verminderde opbrengst en frustraties. Blijven doorzetten is niet altijd de beste aanpak. Effe pauzeren, herbronnen en dan herbeginnen en de kans bestaat dat het ineens beter gaat dan de laatste maanden voor de pauze.

Het klopt dat afvallen moeilijker en moeilijker wordt naarmate je doel nadert. Je begint kregelig te worden van de honger, je lichaam begint het beu te worden, je fysieke activeit daalt wegens minder energie door de honger, waardoor je nog meer eten moet laten vallen wat je nog hongeriger maakt, een vicieuze cirkel dus. Ik heb gelezen dat zeer milde activiteit op een nuchtere maag extra kan helpen om de laatste kilos vet te verbranden. 's Morgens een halfuurtje wandelen, elke dag, gaat dagelijks enkele honderden kilocalorieën extra verbranden. Lopen kan ook, maar hoe intenser de activiteit, hoe hoger de hongerstimulans.

Als haar vriendinnen haar haten, gaat ze inderdaad iets speciaal hebben. De meeste mensen zijn zo niet. Ik kan ook veel makkelijker bijkomen dan afvallen. Ik denk dat dit voor de meeste mensen geldt: lichtjes voorzichtig en dan lukt het wel om vrij stabiel te blijven, maar laat u eens enkele keren gaan en je hebt er spijt van en werk om het weer te verliezen.

Als ik het heb over mensen die graag eten, dan bedoel ik dat ze graag veel eten. De uitzending van Filip Geubels "Taboe" met de obese mensen, toonde een grote man van 200kg die echt passioneel sprak over gesofisticeerd eten. Het beeld dat dikke mensen enkel rommel eten is dus niet juist. Ze eten gewoon te veel. De drang is sterker dan het verzadigingsgevoel van het lichaam. Andere mensen fantaseren niet doorheen de dag wat ze die avond allemaal gaan eten. Die zijn gewoon bezig met andere dingen en eten dan hun maaltijd en klaar.

Sommige mensen hebben die drang naar veel eten in milde vorm: ze kunnen blijven teruggrijpen naar eten, maar omdat ze al vrij verzadigd zijn gaat sobere gezonde voeding meestal niet genoeg smaken. Wie eet er bv. graag een rauwe wortel als dessert? Een chocomousse smaakt toch pakken beter? Dat continue teruggrijpen naar de lekkerste soorten voeding op momenten dat we die eigenlijk niet nodig hebben is een grote val waar veel mensen zich in laten vangen. Dat het zo lekker is maakt het ook makkelijker om het binnen te werken op een volle maag.

Dat komt ook terug in die aflevering van BBC Horizon: veel deelnemers vonden het lastig om zo veel normale voeding te eten, maar als ze in de plaats daarvan hetzelfde aantal kcal konden binnenschrokken in de vorm van chocolade en taart ging het ineens veel makkelijker. @ahrand heeft dat ook al aangehaald, de ultiem prettige combinatie van 50/50 suiker/vet, onweerstaanbaar lekker voor de gemiddelde mens, maar zeer gevaarlijk voor de lijn.

Met honger vs goesting bedoel ik: ik heb geen appelflauwte of geen semicomateuze toestand, wat ik als honger zou bestempelen. Wel een gigantische drang naar eten. Een leeg gevoel in de maag en een heel sterke drang om daar iets aan te doen, meer dan anders. Is dat dan gewoon honger?

[boulder]

Ik ben absoluut geen specialist, maar ik probeer het wel aan te pakken op de manier waarvan ik gehoord en vooral gelezen heb dat het effectief is.

Ik vind dat ik nochtans bezig ben, maar ik zit misschien wel op eeen punt van stagnatie.
Het gevaar bij weer opschroeven is dat je dan rap weer op het oorspronkelijke gewicht zit, veel sneller dan je omlaag ging.

Tot hiertoe heb ik de lichaamsbeweging nog niet erbij gehaald, omdat ik eerst maximaal wilde halen uit de input.
Zware lichaamsbeweging zal ook niet lukken, want dat ga ik niet uithouden.
Wat ik liefste doe is wat fietsen, maar dan niet als Eddy Merckx in zijn hoogdagen, gewoon rustig een aantal uren fietsen.
Misschien ga ik dat in het weekend eens erbij doen.
Wat ik uit vorige diëten onthouden heb, is dat dat bewegen een positief op de vertering lijkt te hebben.

Het klopt dat afvallen moeilijker en moeilijker wordt naarmate je doel nadert. Je begint kregelig te worden van de honger, je lichaam begint het beu te worden, je fysieke activeit daalt wegens minder energie door de honger, waardoor je nog meer eten moet laten vallen wat je nog hongeriger maakt, een vicieuze cirkel dus.

Ik had vandaag echt erge honger.
Eén keer per week ga ik nog altijd naar het frietkot, en dat was gelukkig vandaag.
Ondanks dat dat niet gezond is, is het wel een kleinere portie dan vroeger: dat wil zeggen, kleine friet, uitgebreide hamburger en tartaarsaus (ik drink daarbij gewoon water).

Ik ga dus in het weekend eens kijken of de fiets nog in orde is, en dan misschien een paar uurtjes fietsen.
Als ik merk dat het na een maand of zo nog stagneert dan ga ik eens pauzeren.

Als haar vriendinnen haar haten, gaat ze inderdaad iets speciaal hebben. De meeste mensen zijn zo niet. Ik kan ook veel makkelijker bijkomen dan afvallen. Ik denk dat dit voor de meeste mensen geldt: lichtjes voorzichtig en dan lukt het wel om vrij stabiel te blijven, maar laat u eens enkele keren gaan en je hebt er spijt van en werk om het weer te verliezen.

Ik heb al regelmatig eens buiten de lijntjes gekleurd (logisch als het bijv. Pasen is of zo), maar ik probeer daarna altijd onmiddellijk terug te keren naar het regime, want het komt er veel sneller bij dan dat het eraf gaat.

Als ik het heb over mensen die graag eten, dan bedoel ik dat ze graag veel eten. De uitzending van Filip Geubels "Taboe" met de obese mensen, toonde een grote man van 200kg die echt passioneel sprak over gesofisticeerd eten.

Ik heb die reeks gezien, schitterend, vol humor.

Wie eet er bv. graag een rauwe wortel als dessert?

Indertijd at ik anderhalf jaar of zo iedere dag een zelfgemaakt slaatje.
En als ik zeg slaatje, dan bedoel ik letterlijk sla, met wat groenten, wat wortelen, tomaten, en een beetje blokjes kaas, dat was het dan.
Geen saus, geen vinaigrette, droog, om nogmaals Geubels te citeren.
Persoonlijk ging mij dat wel, maar het duurt zo verdomd lang tegen dat dat schoteltje op is.
Je slikt dat niet zomaar binnen, dus je blijft maar kauwen, en je hebt nauwelijks tijd om het op te krijgen tijdens je middagpauze.

Een chocomousse smaakt toch pakken beter?

Klopt, en dat schijnt iets heel gevaarlijks te zijn, de combinatie smeuïg en zoet, zoals je hieronder zegt, heb ik ook in een van die Horizon uitzendingen gezien.
Naar het schijnt is die combinatie in staat je verzadigingsrespons totaal te omzeilen, wat ergens te maken moet hebben dat de menselijke evolutie.
In het weekend durf ik wel eens café Liegeois of iets dergelijks eten als dessert voor een sobere maaltijd dus, maar ondanks dat ik er dan 4 gekocht heb, blijven de resterende een week in de koelkast staan.

[warpozio2]

BBC Horizon artikel schreef:
Medical student Katherine Hanan, 21, says she had never dieted or done very much exercise before the experiment.
Katherine Hanan
Pre-experiment, Katherine Hanan: 'I've always eaten whatever I want to'
"I've always eaten whatever I want to eat and I've always been quite slim. I'm really lucky and my friends hate me," she says.

Ze is natuurlijk nog maar 21.
Tot mijn 30 kon ik ook eten wat ik wou.
Daarna 10 jaar gesukkeld met gewicht.
Sinds ik begonnen lopen ben kan ik weer eten wat ik wil en sta ik stabiel op 70kg (1m80)

[ahrand]

Dit is een moeilijk onderwerp om niet emotioneel op beginnen te reageren. Het is iets waar de meeste mensen mee vechten of gevochten hebben. Honger zorgt dat het humeur ook nog een graatje lager staat.
Onthoud dat wij (de overlevenden van de mensensoort) in principe gefinetuned zijn om te overeten wanneer er 'lekker' eten 'in overvloed' aanwezig was. Dit was een nuttig overlevingsmechanisme dat we in ons systeem hebben gekweekt want overvloed was eerder zeldzaam. Honger en ontbering kwam waarschijnlijk meer voor (toch in de wintermaanden in de Westerse wereld).

Fast forward naar de wereld vandaag : er is 24/24, 7/7 lekker eten (ontworpen door food engineers om je er zo veel mogelijk van te laten eten en je er als een verslaafde terug naar te laten komen) beschikbaar waar je dan maar nee tegen moet kunnen zeggen.
Ik heb het opgegeven.
Ik kan het niet.
Het put mijn vat van zelfdiscipline (te) snel uit en datzelfde vat moet ook voor andere (niet voedsel gerelateerde) keuzes in mijn leven beschikbaar blijven.

Elke dag schipperen en 'de gezonde keuzes' maken lukt me gewoon niet 24/24, 7/7.
Iedere hint van smaak/lekkere samenstelling en/of overschreden drempel van calorieën triggert (een vorm van) overeten in mijn lichaam.
Ik kon dat pas na jaren diëten toegeven.

Ik geef mijn lichaam nu enkel (in de week) zeer functionele maar niet lekkere calorieën (of letterlijk niets, dat kan ook) en na een tijdje is het ook daar tevreden mee (honger over, hoofdpijn gaat weg, slaap, humeur en kracht komen terug).
Toch maf dat het lichaam, zich ook dáár weer aan aanpast.
De eerste weken SCHREEUWT het nog wel om die lekkere, gemiste calorieën die het in handbereik kan zien en ruiken: hoofdpijn, slap, humeurig, slecht slapen.
Maar dat gaat over.
Dit regime van feest-vasten-feest-vasten (feast-famine cycle) lijkt te werken (toch voor mijn menselijk lichaam, maar ik schat voor meer lichamen ook).
Wat meer is, ik begon ook al wat ouderdomsklachten te krijgen : beetje jicht, begin van reuma (zit in de familie), speen, huidproblemen, wat haaruitval, sneller verbranden in de zon, ... dat is nu allemaal abrupt gestopt. Zolang ik niet meer dan een weekend terug feest, wat, toegegeven soms nog moeilijk is.

Elk dieet probeert uiteindelijk hetzelfde te bereiken op verschillende manieren: calorieën beperken.
Mijn betoog is: geef toe dat dat het doel is en doe het dan ineens goed : geen of zeer weinig calorieën (enkel functioneel, zonder smaak).
Maar omdat je uiteindelijk calorieën nodig hebt om te leven (maar minder dan je denkt of dan je lichaam signalen geeft) moet je af en toe die cyclus onderbreken.

Sport beschouw ik als iets om functioneel mee te kunnen blijven, niet om spieren te kweken om mee te pronken, alhoewel ik ook het metabolisch nut van extra spieren niet wil wegcijferen.

Het is te hopen dat, bij onze kinderen, dit ouderwets overlevingsmechanisme er uiteindelijk uit gaat, maar als ik even rondkijk (ook in mijn eigen gezin), is dat voorlopig nog niet het geval.
Ik vrees dat het nog enkele generaties gaat duren voor dit eruit is.
Je ziet de natuurlijke selectie stilletjes aan zijn werk doen : de hoeveelheid en kwaliteit van de zaadcellen van de meeste mannen daalt, onafhankelijk daarvan hebben de meeste vrouwen het moeilijker om zwanger te worden (PCOS, In Vitro nodig, ...).
Dit moet eerst nog erger worden voor het beter wordt...

[boulder]

Dit is een moeilijk onderwerp om niet emotioneel op beginnen te reageren. Het is iets waar de meeste mensen mee vechten of gevochten hebben. Honger zorgt dat het humeur ook nog een graatje lager staat.

Dat laatste klopt zeker, nadat ik gisteren mijn wekelijkse portie frieten met hamburger binnen had voelde ik dat mijn lichaam dat nodig had op dat moment.
Mijn soep is op, dus ik ga mijn toevlucht tot wat yoghurt moeten nemen om de honger tussentijds wat te temperen.

Onthoud dat wij (de overlevenden van de mensensoort) in principe gefinetuned zijn om te overeten wanneer er 'lekker' eten 'in overvloed' aanwezig was. Dit was een nuttig overlevingsmechanisme dat we in ons systeem hebben gekweekt want overvloed was eerder zeldzaam. Honger en ontbering kwam waarschijnlijk meer voor (toch in de wintermaanden in de Westerse wereld).

Ik denk dat dit nog altijd een nuttig biologisch mechanisme is.
Per slot van rekening heb je af en toe wel eens een hongersnood, mochten we niets van vet opslaan zou het gevolg zijn dat we allemaal omkomen van de honger als er een tijdje geen of weinig eten is.
En heel de wereld leeft niet in overvloed, natuurlijk.
Daarom zie ik dat biologisch mechanisme niet zomaar veranderen.

Elke dag schipperen en 'de gezonde keuzes' maken lukt me gewoon niet 24/24, 7/7.
Iedere hint van smaak/lekkere samenstelling en/of overschreden drempel van calorieën triggert (een vorm van) overeten in mijn lichaam.
Ik kon dat pas na jaren diëten toegeven.

Ik denk dat heel veel mensen die conclusie na een tijdje proberen maken.
Het is ook moeilijk je constant alles te ontzeggen wat anderen wel eten.

Elk dieet probeert uiteindelijk hetzelfde te bereiken op verschillende manieren: calorieën beperken.
Mijn betoog is: geef toe dat dat het doel is en doe het dan ineens goed : geen of zeer weinig calorieën (enkel functioneel, zonder smaak).

Dat is inderdaad het doel, is voor mij niet echt een moeten toegeven.
Ik probeer het, en tegelijk het hongergevoel weg te houden.

Je ziet de natuurlijke selectie stilletjes aan zijn werk doen : de hoeveelheid en kwaliteit van de zaadcellen van de meeste mannen daalt, onafhankelijk daarvan hebben de meeste vrouwen het moeilijker om zwanger te worden (PCOS, In Vitro nodig, ...).
Dit moet eerst nog erger worden voor het beter wordt...

Ik denk niet dat dat daar iets mee te maken heeft, ik denk ook niet dat dat een oplossing voor het probleem is.

[JamesEarlGray]

Elke dag schipperen en 'de gezonde keuzes' maken lukt me gewoon niet 24/24, 7/7.
Iedere hint van smaak/lekkere samenstelling en/of overschreden drempel van calorieën triggert (een vorm van) overeten in mijn lichaam.
Ik kon dat pas na jaren diëten toegeven.

Dat wordt erkend door de wetenschap. Een oplossing is in het weekend ál het eten van de komende week preppen, de nodige calorieën niet overschrijden en de macro's proberen te halen. Hierdoor moet je doorgaans de week nooit meer nadenken of de discipline opbrengen om gezond te eten, je dient je gewoon te houden aan de maaltijd van de afgelopen meal prep.

Dit is helaas niet makkelijk te combineren met samen eten met het gezin, want niet iedereen wilt even graag zo streng zijn voor zichzelf, maar je kan een gulden middenweg proberen vinden.

EDIT:

Dit regime van feest-vasten-feest-vasten (feast-famine cycle) lijkt te werken (toch voor mijn menselijk lichaam, maar ik schat voor meer lichamen ook).
Wat meer is, ik begon ook al wat ouderdomsklachten te krijgen : beetje jicht, begin van reuma (zit in de familie), speen, huidproblemen, wat haaruitval, sneller verbranden in de zon, ... dat is nu allemaal abrupt gestopt. Zolang ik niet meer dan een weekend terug feest, wat, toegegeven soms nog moeilijk is.

Elk dieet probeert uiteindelijk hetzelfde te bereiken op verschillende manieren: calorieën beperken.
Mijn betoog is: geef toe dat dat het doel is en doe het dan ineens goed : geen of zeer weinig calorieën (enkel functioneel, zonder smaak).
Maar omdat je uiteindelijk calorieën nodig hebt om te leven (maar minder dan je denkt of dan je lichaam signalen geeft) moet je af en toe die cyclus onderbreken.

Het is geweldig dat je een manier gevonden hebt om die klachten te doen minderen!

Dit is eigenlijk de heilige graal voor veel mensen, helaas dat veel mensen de moeite niet willen opbrengen om dat doel te halen, want het is niet makkelijk genoeg, of ze erkennen niet de waarde van gezond leven en gebruiken als excuus "een mens moet van iéts sterven, he".

Ik vraag mij nu af: wat was je lichaamsvetpercentage toen je die klachten had? Welk percentage heb je nu? Is het verminderen of verdwijnen van die klachten te wijten aan jouw specifiek dieet of eerder een gevolg van het vermageren in het algemeen? De juiste causale verbanden vinden is hier volgens mij het belangrijkste. Het is geweten dat mannen met meer dan 20% lichaamsvet en vrouwen met meer dan 30% lichaamsvet zich in een chronisch ontstoken toestand bevinden, ook al hebben ze niet meteen duidelijke klachten. Het lichaam is ondanks het streven naar opslag van vet helaas niet gemaakt om chronisch dik te blijven, want dan begint er van alles fout te lopen, met het aantal dingen dat foutloopt en de intensiteit ervan evenredig met de hoeveelheid lichaamsvet, statistisch gezien dus niet 1:1 af te leiden naar elk individu; het is de kans die verhoogt.

[Dizzy]

Merci James voor uw uitstekende bijdrages, ik heb er al veel van opgestoken.

Ik kan ook vertellen dat er in de sessies van start to run heel wat tips gegeven worden over oa vermageren. Ik dacht eerst dat dit misschien niet zo wetenschappelijk juist was maar blijkbaar komen veel zaken toch terug. Men herhaalt oa constant dat je niet te snel moet gaan, niet te fanatiek maar dat trager vooruitgaan beter werkt.

Er werd ook gezegd dat het lichaam gemiddeld 21 dagen nodig heeft om te wennen aan een verandering. Ik denk dat heel wat mensen hun inspanningen niet eens zo lang volhouden. Door te snel te gaan zal het ook harder zijn en dus ook gemakkelijker om te falen.

Honger kan mensen kregelig maken maar daar komt ook nog de groep bij die om een medische oorzaak een eetprobleem hebben. De hormonen spelen ook in op uw gemoed en dat is ook zo voor de werking van de schildklier die sterke gemoedschommelingen kan veroorzaken. Dat weet ik uit ervaring bij een familielid. Die kon de ene dag poeslief zijn en de volgende dag leek dat een ander mens. De huisdokter heeft me toen gezegd dat de slechte werking van de schildklier hier een rol in speelde. Als zo iemand dan met honger zit en nog eens een hekel heeft aan bewegen dan begrijp ik dat je er niet beter gezind van wordt.

Wat ik ook nog wil opmerken is dat slank zijn inderdaad een deel geluk is want deels genetisch maar de besproken studie zegt ook dat dit voor 50% klopt maw de andere factoren zijn even belangrijk.

Zoals James en vele anderen al hebben gezegd, het komt neer om minder binnen en meer buiten. Hoe minder je binnen steekt, hoe minder je er ook af moet werken. Voor de ene zal dat inderdaad sneller gaan dan bij een ander en dat is effectief niet eerlijk maar het principe geldt voor de overgrote meerderheid. Dat is ook eenvoudig te zien aan de explosie van overgewicht, dat zijn niet allemaal ineens zieke mensen of genetisch bepaald. Het is ons aanbod en onze eetcultuur die ongeschikt is voor veel mensen om op een gezond gewicht te blijven. Het is misschien niet eerlijk maar zij zullen harder moeten werken om gezond te blijven, sad but true, zong Metallica.

[SPR]

Ze is natuurlijk nog maar 21.
Tot mijn 30 kon ik ook eten wat ik wou.
Daarna 10 jaar gesukkeld met gewicht.
Sinds ik begonnen lopen ben kan ik weer eten wat ik wil en sta ik stabiel op 70kg (1m80)

Natuurlijk datte... Op jonge leeftijd kom je niet zo vlot aan als op latere leeftijd. Als ik zie wat de dochter van 18 eet: Pizza, McDo, kebab, frieten, gewoon eten is echt des duivels. Groenten? Daar moet witte saus op of ze willen het niet eten en die kan je door een naald halen. Als we dan zeggen dat het niet zal blijven duren wordt dat natuurlijk weggelachen. Een broodje smos is voor haar genoeg als dagelijkse groentes.

Nu, ondanks dat ze zo smal is, eet ze geen aardappelen, want dat zijn dikmakers en vlees wil ze ook niet echt eten... Tenzij het gepaneerd of gefrituurd is. In zekere zin ga je daar als ouder in mee en nadeel is dan wel dat ik met 183 cm 92-95 kilo weeg. Waar ik vroeger stabiel bleef hangen tussen 85 a 87 kilo.

Nu, eerlijk, 70 kilo bij 1m80 vind ik weinig. Ik heb ook eens serieus op voeding gelet jaren terug. Tot ik 74 woog. Mijn omgeving wou me laten opnemen omdat ik leek op een geraamte. Ze hadden me zo kunnen casten om in een oorlogsfilm mee te doen en als ondervoed persoon ergens te gebruiken.

Mijn vader is ook zo, die weegt 62. 1m80... Dat is echt vel over been, maar door een zware hartaanval, medicatie, een heel ander voedingspatroon en daarbij het verlies van zijn partner is die zo hard vermagerd. Die leeft letterlijk op een berg groentes, potjes muesli en als dessert wortels en appels.

[boulder]

Wat ook helpt (op zijn minst tijdelijk) is je wat grieperig voelen.
Na mijn inenting met het J&J vaccin voelde ik mij grieperig, en had weinig eetlust, maar ook geen hongergevoel.
Deze morgen stond ik dus op 82,3, waar het tot voor kort leek dat ik stagneerde op 83kg.

Er werd ook gezegd dat het lichaam gemiddeld 21 dagen nodig heeft om te wennen aan een verandering. Ik denk dat heel wat mensen hun inspanningen niet eens zo lang volhouden. Door te snel te gaan zal het ook harder zijn en dus ook gemakkelijker om te falen.

Ik vind dat jij toch veel te simplistisch te werk gaat, en veel vooroordelen hebt.
Wie zegt dat, dat mensen het niet lang volhouden?
En wat is "lang" in die context?
Eventjes gegoogled, de meeste vrouwen (omdat het over diëten gaat, kom je in de eerste plaats daarop uit) geven het op na een week of 5.
Dat is toch al iets meer dan een maand.
Je kunt dat snel vinden, maar ik begrijp het wel, als er na die periode te weinig resultaat zichtbaar is.

Dat weet ik uit ervaring bij een familielid. Die kon de ene dag poeslief zijn en de volgende dag leek dat een ander mens. De huisdokter heeft me toen gezegd dat de slechte werking van de schildklier hier een rol in speelde. Als zo iemand dan met honger zit en nog eens een hekel heeft aan bewegen dan begrijp ik dat je er niet beter gezind van wordt.

Lijkt mij natuurlijk ook handig als je niet overeenkomt met iemand, om dan de schuld bij die persoon te leggen.

Zoals James en vele anderen al hebben gezegd, het komt neer om minder binnen en meer buiten.

Dat is de evidentie zelve.
Het is ook om die reden dat ik niet veel zin heb om naar een diëtiste te gaan, want wat die vertellen zijn allemaal gekende zaken :

Dooddoeners als "eet meer groenten en minder vlees, daarvoor moet ik geen professioneel advies inwinnen, dat weet ik sowieso.

Het is misschien niet eerlijk maar zij zullen harder moeten werken om gezond te blijven, sad but true, zong Metallica.

Ik denk toch dat er iets zal komen dat daarbij kan helpen, een of ander medicijn.
Het is te gemakkelijk om anderen tot een leven lang strijden tegen de kilo's te veroordelen, omdat ze pech hebben.

Ik ben dus nu een kilo of 8 kwijt, toch kan ik niet zeggen dat alle buikvet nu verdwenen is.
Dat lijkt nog het moeilijkste om kwijt te raken, en nochtans is buikvet het gevaarlijkste.

[JamesEarlGray]

Natuurlijk datte... Op jonge leeftijd kom je niet zo vlot aan als op latere leeftijd. Als ik zie wat de dochter van 18 eet: Pizza, McDo, kebab, frieten, gewoon eten is echt des duivels. Groenten? Daar moet witte saus op of ze willen het niet eten en die kan je door een naald halen. Als we dan zeggen dat het niet zal blijven duren wordt dat natuurlijk weggelachen. Een broodje smos is voor haar genoeg als dagelijkse groentes.

Nu, ondanks dat ze zo smal is, eet ze geen aardappelen, want dat zijn dikmakers en vlees wil ze ook niet echt eten... Tenzij het gepaneerd of gefrituurd is. In zekere zin ga je daar als ouder in mee en nadeel is dan wel dat ik met 183 cm 92-95 kilo weeg. Waar ik vroeger stabiel bleef hangen tussen 85 a 87 kilo.

Pubers en post-adolescenten zijn druk bezig hun lichaam te volgroeien en klaar te maken om kinderen te kunnen krijgen, die hebben daarvoor MASSA's calorieën nodig. Men zei dat meisjes vroeger pas op veel latere leeftijd zichtbaar klaar waren voor kinderen? Dan bedoelen ze vrouwelijk vet, borsten en billen. Men wijt dat aan hormonen. Het kan ook komen doordat deze transitie energiek zo kostelijk is dat mensen in vroegere tijden van voedselschaarste gewoon niet genoeg caloriebudget hadden om die transitie zo snel te maken als nu. Want het valt toch op dat vooral de mollerige meisjes sneller hun volwassen kenmerken ontwikkelen dan magere meisjes? Er zijn natuurlijk altijd uitzonderingen want niemand is hetzelfde, maar de trend valt wel op.

Nadat post-adolescenten eindelijk volgroeid zijn blijft hun lichaam nog effe vasthouden aan die energieverslindende instelling, maar dat valt na een tijd stil. We spelen als kind heel actief, als adolescent blijft dat meestal (in de vorm van sporthobby, gewoon onnozel doen, skaten, fietsen, etc), als twintiger kan je vanaf het hoger onderwijs (of job) bewust kiezen om een activiteit te behouden, maar veel mensen vallen dan stil en vanaf dan begint het stilaan achteruit te gaan. Dat effect merk je niet meteen, het heeft enkele jaren nodig voor je effectief iets hebt van "tiens, ik sta precies wat dikker dan vroeger".

Ik vind dat jij toch veel te simplistisch te werk gaat, en veel vooroordelen hebt.
Wie zegt dat, dat mensen het niet lang volhouden?
En wat is "lang" in die context?
Eventjes gegoogled, de meeste vrouwen (omdat het over diëten gaat, kom je in de eerste plaats daarop uit) geven het op na een week of 5.
Dat is toch al iets meer dan een maand.
Je kunt dat snel vinden, maar ik begrijp het wel, als er na die periode te weinig resultaat zichtbaar is.

Het is ook om die reden dat ik niet veel zin heb om naar een diëtiste te gaan, want wat die vertellen zijn allemaal gekende zaken :

Dooddoeners als "eet meer groenten en minder vlees, daarvoor moet ik geen professioneel advies inwinnen, dat weet ik sowieso.
Ik ben dus nu een kilo of 8 kwijt, toch kan ik niet zeggen dat alle buikvet nu verdwenen is.
Dat lijkt nog het moeilijkste om kwijt te raken, en nochtans is buikvet het gevaarlijkste.

Of ze het nu drie of vijf weken volhouden, dat blijft veel te kort.

Daarnaast: zijn ze goed bezig met de andere parameters?

Niet te snel bezig? Een wekelijks verschil van 0,5 tot 1% is aangenomen als idealer dan meer of minder dan dat. Sommige mensen denken van: als ik dan toch bezig ben, doe ik het beter 'goed' (lees: te hard), en ze overdrijven door zich een week of twee volledig uit te hongeren, daar dan last van te ondervinden, dan te merken dat hun extra offer geen evenredig effect heeft op de weegschaal en het niet de moeite vinden en hun slechte poging dan af te breken met het excuus dat 'het niet werkt'. Of ze houden het wél vol tot op het einde ondanks dat ze het te hard gedaan hebben en schieten dan terug door het welbekende jojo-effect. Het zit zo dat er zelfs bij deze groep van te harde diëters een deel zullen zijn die hun nieuw gewicht kunnen aanhouden. En bij de mensen die het traag en voorzichtig doen zijn er ook die hun nieuw gewicht niet konden aanhouden. Maar gemiddeld gezien is het ondervonden dat mensen die te hard gaan vaker terugvallen naar hun oud gewicht.

De filmpjes die ik in mijn lange post hier heb gelinkt, daarin spreken ze van eerst enkele weken voorbereiden op een periode van vetverlies: begin gestaag gezonder te eten, de rommelvoeding stilaan uit je routine te halen, effe uitrusten en op mentale krachten komen vooraleer je in het koude sop van diëten springt, want het is potverdekke niet makkelijk en je kan absoluut niét vertrouwen op de signalen van je lichaam dus je hebt een leidraad nodig en het belangrijkste is je kansen om het doel te halen én behouden te maximaliseren. Voorbereiding en vooral het hebben van een goed plan zijn hier cruciaal. Niet als een kip zonder kop wat dingen proberen.

"eet meer groenten en minder vlees" is inderdaad een dooddoener, maar vlees hoef je absoluut niet te laten voor een vetverliesdieet. Bij de groep mensen die spieren hebben gekweekt en die niet kwijt willen raken is er de raad om je eiwitopname zelfs te verhogen tijdens een vetverliesfase: van 1,6–1,8g per kg lichaamsgewicht naar 2–2,6g per kg lichaamsgewicht. Dat is gigantisch veel, ja inderdaad, maar het helpt je lichaam die eiwitten te gebruiken als brandstof ipv je spieren af te breken.

Wat mij opvalt is dat er in de niet-wetenschappelijke wereld het eten van vlees wordt afgedaan als ongezond. Dat klopt niet. Enkel het eten van verwerkt vlees is aangetoond ongezond. Er heerst nog twijfel over rood vlees (e.g. koeienvlees), maar puur wit vlees (e.g. varken, maar vooral gevogelte) dat in hele stukken wordt verkocht en niet verwerkt is door het allerlei processen te laten ondergaan en door er allerlei chemicaliën aan toe te voegen (e.g. salami, hesp, worst, bereid gehakt, gedroogd vlees, gemarineerd vlees, etc) heeft in de wetenschappelijke wereld géén aantoonbaar effect op je risico op ziekte.

Dé doordeweekse schotel van een mens die bezig is met kracht of spieren op te bouwen: kip, rijst en broccoli. Veel van alles. Kip, want eiwitten duh, ongeveer 30g per 100g vlees, dus iemand die 150g eiwitten per dag nodig heeft kan beginnen tellen. Rijst want het effect van insuline is niet te onderschatten voor de mens die spieren wil bijkweken, één van de meest effectieve mechanismen. Het is geen wonder dat de pro-bodybuilder-monsters insuline-injecties misbruiken om dit effect te maximaliseren; nee het gaat daar niet enkel over testosteron en groeihormoon. Broccoli is een gezonde groente en het belangrijkste bij maaltijden met veel vlees en koolhydraten is dat er voldoende groentjes bij gegeten worden, om de vertering van die andere ingrediënten trager en gestager te doen verlopen, en het helpt bij de darmtransit.

[boulder]

Of ze het nu drie of vijf weken volhouden, dat blijft veel te kort.

Je kunt niet verwachten dat iedereen overal uitgebreid alles bestudeert vooraleer enige actie te ondernemen.
Hoeveel mensen beginnen er niet aan een taalcursus, en stoppen dan na 3 maanden?
Of ze denken dat ze het "puur al spelend" kunnen leren.

Of ze houden het wél vol tot op het einde ondanks dat ze het te hard gedaan hebben en schieten dan terug door het welbekende jojo-effect.

Of ze hebben geen zin om heel hun leven te moeten op hun eten letten.
Ik begrijp dat perfect, je weet maar wat een opoffering het is als je je altijd moet afvragen : zou ik dat wel doen?
Als je gewoon kunt zeggen: "vanavond heb ik zin in pizza, hmm, dan doen we dat gewoon", is het natuurlijk veel aangenamer.

Het zit zo dat er zelfs bij deze groep van te harde diëters een deel zullen zijn die hun nieuw gewicht kunnen aanhouden. En bij de mensen die het traag en voorzichtig doen zijn er ook die hun nieuw gewicht niet konden aanhouden. Maar gemiddeld gezien is het ondervonden dat mensen die te hard gaan vaker terugvallen naar hun oud gewicht.

Het feit dat dat evenwicht zo moeilijk te bereiken is, duidt er toch op dat die theorie van dat vastliggende 'ideaal' gewicht niet zo gek is.

De filmpjes die ik in mijn lange post hier heb gelinkt, daarin spreken ze van eerst enkele weken voorbereiden op een periode van vetverlies: begin gestaag gezonder te eten, de rommelvoeding stilaan uit je routine te halen

Men gaat er dus sowieso vanuit dat je veel rommelvoeding eet.
Dat hoeft dus helemaal niet zo te zijn.
Ik ga niet beweren dat ik voorheen nooit pizza at, maar ik heb er ook al verscheidene zelf gemaakt.
Ik beloon mezelf door dus op geregelde tijdstippen iets te eten wat wel calorierijker is, anders krijg je het gevoel dat je op water en brood staat.

"eet meer groenten en minder vlees" is inderdaad een dooddoener, maar vlees hoef je absoluut niet te laten voor een vetverliesdieet.

Ja, dat zeggen ze ook niet, maar ze willen de verhouding veranderen, en dat snap ik ook.
Ik at van nature uit veel liever vlees dan groenten, dat zit er nog altijd wat in, maar ik probeer nu gewoon een kleiner stuk vlees te nemen, en meer te genieten van dat kleinere stuk.

[warpozio2]

Ze is natuurlijk nog maar 21.
Tot mijn 30 kon ik ook eten wat ik wou.
Daarna 10 jaar gesukkeld met gewicht.
Sinds ik begonnen lopen ben kan ik weer eten wat ik wil en sta ik stabiel op 70kg (1m80)

Natuurlijk datte... Op jonge leeftijd kom je niet zo vlot aan als op latere leeftijd. Als ik zie wat de dochter van 18 eet: Pizza, McDo, kebab, frieten, gewoon eten is echt des duivels. Groenten? Daar moet witte saus op of ze willen het niet eten en die kan je door een naald halen. Als we dan zeggen dat het niet zal blijven duren wordt dat natuurlijk weggelachen. Een broodje smos is voor haar genoeg als dagelijkse groentes.

Nu, ondanks dat ze zo smal is, eet ze geen aardappelen, want dat zijn dikmakers en vlees wil ze ook niet echt eten... Tenzij het gepaneerd of gefrituurd is. In zekere zin ga je daar als ouder in mee en nadeel is dan wel dat ik met 183 cm 92-95 kilo weeg. Waar ik vroeger stabiel bleef hangen tussen 85 a 87 kilo.

Nu, eerlijk, 70 kilo bij 1m80 vind ik weinig. Ik heb ook eens serieus op voeding gelet jaren terug. Tot ik 74 woog. Mijn omgeving wou me laten opnemen omdat ik leek op een geraamte. Ze hadden me zo kunnen casten om in een oorlogsfilm mee te doen en als ondervoed persoon ergens te gebruiken.

Mijn vader is ook zo, die weegt 62. 1m80... Dat is echt vel over been, maar door een zware hartaanval, medicatie, een heel ander voedingspatroon en daarbij het verlies van zijn partner is die zo hard vermagerd. Die leeft letterlijk op een berg groentes, potjes muesli en als dessert wortels en appels.

Volgens "de boekskes" (aka Dr. Google) is een BMI tussen 18.5 en 25 gezond voor een man van mijn leeftijd.
Met mijn 21.5 zit ik mooi centraal.

(zelf 10 kg lichter zou ook binnen de normen liggen )
Maar ik ben tevreden

[boulder]

Tijdje niet gevolgd, want andere zaken waar ik mee bezig ben.
Ik zie dat vanavond op BBC One om 22:00 er een documentaire is over junk food en dergelijke, die nogal ophef schijnt veroorzaakt te hebben.

What Are We Feeding Our Kids?
Is ultra-processed food causing obesity in children, and could it even be addictive? Dr Chris van Tulleken investigates as he undergoes an experiment that shocks the scientists.

[boonpwnz]

Heey

Ik wou even mijn verhaal brengen hier om trent. Ik ben gestart in december van 2020 om op mijn eten te letten. In het begin was het heel moeilijk om af te vallen. Uiteindelijk woog ik mij donderdag 28 oktober en woog ik daarbij 20,5 kg minder dan in december 2020. Mijn bmi is nu 24,85 en men bmi toen was 30,3. Dus van obese naar normaal gewicht. Maar nu zit ik zonder doel of streefgewicht en ik merk 3 zaken op.

Enerzijds dat ik niet weet wat mijn menu moet zijn ik eet wel een gezonde maaltijd en pobeer erop te letten dat ik enkel mager beleg of 20+ kaas koop maar er is zo geen eenzijdig iets waar ik me aan vast hang.
Anderzijds hou ik enorm van drop snoep. Dat is heel vervelend aangezien die veel suikers bevat en ook bloeddrukverhogend is.
En dan buiten dat wat ik merk is dat nu ik ongeveer mijn doel heb gehaald ben ik veel meer in verleiding om te snoepen of meer te eten.

Het is echt lastig want ik eet graag.
Iemand tips?

[henkdee]

enkel als heel het gezin meedoet is er resultaat hier, het gaat al 20 jaar op en af. nu de dochter verplicht moet afvallen kreeg ze een streng proteinedieet. de kilos vliegen er af, geen pasta, aardappelen, enkel wat probody brood. we doen allemaal samen zo gaat het best.
als we geleidelijk weer beginnen met het wekelijkse frietje.. lasagna... pita... ed.... zijn we weer vertrokken voor een jaar tot we er weer spijt van hebben.
sinds kort fiets ik weer en heb ik mij een Garmin horloge gekocht, met hartslag en app, dat ding weet echt alles over u, bij te lang niks doen zegt het "beweeg!"
gewicht: 99, kom van 113, laagste ooit 77 toen ik alleenstaande was en maar 2 dingen deed, sporten en slapen ook geen leven...

[Goztow]

Het is echt lastig want ik eet graag.
Iemand tips?

Eerst en vooral proficiat! 20 kg afvallen op een jaar is een mooie prestatie. Je motivatie moet nu zijn om te stabiliseren, denk ik. Misschien kan je momenten inbouwen waar je jezelf verwend met een kleine hoeveelheid snoep als je dat graag eet. Bijvoorbeeld twee keer per week een paar snoepjes maar geen ganse zak he. Dat doe ik ook af en toe bij een moeilijk moment, dat is dan een chipje van mijn dochter pikken of een yoghourt eten. Ook merk ik dat het makkelijker is als ik bezig ben / blijf. Heb je ondertussen al een hobby gevonden?

Ikzelf was tijdens corona 6 kg bijgekomen. Lijkt niet veel maar was bijna 10 pct van mijn gewicht. Ondertussen ben ik er een 4-tal terug kwijt sinds deze zomer. Dit dankzij zoveel mogelijk niet meer tussen maaltijden in te eten en me niet meer 'dik' te eten tijdens de maaltijd. Het is niet altijd gemakkelijk en soms mislukt het ook. Maar ik ben daar dan niet kwaad om, ik probeer dan volgende keer beter en met die instelling lukt het meestal wel (gelukkig).

[Dizzy]

Ik denk dat het normaal is dat je verlangt naar beloning na een inspanning, wat vermageren eigenlijk ook is. Zo werkt ons brein nu eenmaal.

Misschien is het beter om de beloning gezonder te maken en dus ipv drop iets te kiezen dat gezonder is. Drop is niet het enige dat lekker is.

Proficiat met uw bereikte resultaat!

[DarkV]

Volgens "de boekskes" (aka Dr. Google) is een BMI tussen 18.5 en 25 gezond voor een man van mijn leeftijd.
Met mijn 21.5 zit ik mooi centraal.

(zelf 10 kg lichter zou ook binnen de normen liggen )
Maar ik ben tevreden

Moest ik 21.5 hebben dan ben ik vel over been.

Ik ben trouwens sinds mei dit jaar 15.8 kilo afgevallen.

[boonpwnz]

Heb je ondertussen al een hobby gevonden?

Nee nog steeds niet. Daar moet ik nog werk van maken. Denk inderdaad stabilisatie wel een goed ding is. Denk dat ik nu ook wel fors minder kcal eet dan vroeger.

@dizzy ja dat kan het is gewoon de smaak dat ik soms mis van drop. Ik dacht misschien het te vervangen met zoethoutstokken. Daar zit de smaak ook wat in. Misschien moet ik dat proberen.

[petrol242]

Ik zelf vecht ook regelmatig tegen de kilo's. Maar als ik één rode draad door dat gegeven mag trekken, ik ontzie me niets maar probeer gewoon dan wat minder. Zoals Goztov aanhaalt, als je drop lekker vind moet je dat gewoon toelaten maar met mate. Ik weet dat daar karakter voor nodig is, maar je mag je zelf zo nu en dan ook eens belonen.
Als je menu redelijk evenwichtig is zou ik me daar dus geen al te grote zorgen over maken. Het kopke moet ook gezond blijven hé

[boonpwnz]

Denk dat het inderdaad belangrijk is dat ik het blijf eten. Ik ga daarom denk ik een zak halen en proberen te beperken tot 2 keer per week bv 5 dropjes. Dan kan ik normaal met een grote zak 10 weken doen.

Ja ik probeer evenwichtig te eten. Meestal in de ochtend eet ik ontbijtgranen met max 10 gram aan suikers per 100 gram met ongezoete sojamelk. Mijn warme maaltijd is vaak een maaltijd van rond de 600-700 kcal en voor de rest eet ik meestal mager beleg als ik boterhammen eet of 20+ kaas. Eigenlijk het enigste wat ik niet kan laten is die drop want bv taart etc dat boeit me niet zo en koeken ook niet. Frietje eet ik wel zo af en toe.

[JamesEarlGray]

Het is echt lastig want ik eet graag.
Iemand tips?

Proficiat! Je bent bij je doelgewicht dus ben je pas halfweg.

De bedoeling is nu om over dezelfde tijdsduur als het afvallen toch te blijven letten op je eten dat je niet weer zwaarder wordt. De bedoeling is nu gewicht behouden, niet afvallen en niet bijkomen.

De verleiding is inderdaad gigantisch, maar nu is het moment om je sterk te houden en op gewicht te blijven.

Je lichaam merkt dat zijn gewicht enorm afwijkt van wat die gewend was van de afgelopen maanden toen je gewicht stabiel bleef. Het probeert (zo hard mogelijk) om je weer op dat gewicht te krijgen door je extra honger en zin te geven in eten en snoep. De bedoeling is dat je nu je lichaam aanleert dat dit je nieuwe basisgewicht is, door even lang als de tijdsduur van het afvallen op dit gewicht te blijven. Je kan het een reset noemen.

Pas daarna mag je weer losser je eten en snoep kiezen (en uiteraard een beetje blijven letten op je grenzen, want het zou zeer spijtig zijn als al die moeite en opoffering voor niks was geweest).