Wat denken jullie?
Ik ben alvast gematigd opgelucht dat er terug een federale regering is, vooral omdat 't circus geen goede reclame is voor "de" politiek, terwijl we niet zonder kunnen. Wie denkt dat de wereld wel verder draait terwijl hij of zij gewoon naar Sterren op de Dansvloer kan blijven kijken, vergist zich helaas. Al moet ik toegeven dat ik na 26 mei 2019 voor een tiental weken was afgehaakt om stevig bij te studeren over allerlei aspecten van hardware ter voorbereiding van de samenstelling van mijn nieuwe pc obv. ryzen 3900x/Sapphire Pulse 5700 XT, en dat dat harde werk mij bepaald geen windeieren heeft gelegd, maar dit geheel terzijde.
Waar ik veel minder vrolijk van word, zijn de, weliswaar vage, plannen om het beleid van de gezondheidszorg te splitsen over de deelstaten, met behoud van federale solidariteit. Dit zal op termijn tot een toename van wirwar aan beleid leiden, waar Covid-19 net aantoonde dat eenheid van commando net wenselijk is. Bovendien dreigt dergelijk beleid tot een splitsing van het budget voor gezondheidszorg leiden, en finaal dus tot een (gedeeltelijke) splitsing van de sociale zekerheid zelf.
Ik ben daar geen voorstander van. Moedertaal mag nooit je kansen op genezing/managing chronische ziekte beïnvloeden. Ik hoop dan ook dat dit luik van het federale regeerakkoord dode letter blijft.
Voor we van start gaan, voor wie zin heeft, wou ik alvast graag enkele mythes de wereld uithelpen:
1. Het volk (en dat zijn kiesgerechtigde Belgen) stemt over de zetelverdeling van het federale parlement. Vervolgens kiest het parlement een meerderheid, nl. 50% vd zetels + 1. Dat zijn de regels. De hypocriete verontwaardiging over een minderheid aan Vlaamse kant (eigenlijk Antwerpse provinciekant), terwijl Michel 1 uit een piepkleine Franstalige fractie bestond, heeft me al meermaals doen lachen en grommen tegelijk.
2. Een Vlaamse stem is niet minder waard dan een Franstalige via één of ander duister institutioneel anti-Vlaams complot.
Immers, het aantal zetels per kieskring wordt toegekend per inwonersaantal van die kieskring. Niet het aantal kiesgerechtigden. Een volksvertegenwoordiger vertegenwoordigt immers de inwoners, niet de kiezers. Dus als er in een kieskring meer blancostemmers, thuisblijvers, migranten of jongeren (<18j) wonen, dan stijgt de waarde van die zetels wel, natuurlijk. Anders is het in het Brussels parlement: daar is het aantal zetels voor de Vlaams-Brusselse vertegenwoordigers vastgesteld op 17 - ruim disproportioneel ivm. het aantal Brusselaars dat zich als dusdanig identificeren.
3. Transfers lopen in België van Vlaanderen naar Wallonië / Wallonië geeft meer uit dan Vlaanderen.
Weeral fout: transfers lopen in dit land van gezinnen/mensen met een hoog inkomen naar mensen/gezinnen met een laag inkomen. Een studie uit 2019 toont dat netjes aan, met als leuk voorbeeldje transfers van de rijkste provincie uit ons land (Waals-Brabant) naar o.a. de Belgische kust (West-Vlaanderen dus). Er wonen nu eenmaal meer arme mensen in Wallonië als in Vlaanderen.
4. België = twee verschillende democratieën
Weeral fout. De politieke opvattingen van Vlamingen en Walen lijken meer op elkaar dan we denken (RepResent consortium, juni 2019). Er zijn zeker wat verschillen in accenten en prioriteiten, maar de thema's waren dezelfde: migratie, werkgelegenheid, klimaat, ... De knoop lijkt blijkbaar vooral in het verschillend aanbod van de partijen over de verschillende taalbubbels te zitten. Daarom zouden federale partijkartels een meerwaarde zijn in dit land - toch op het federale niveau.
Let the talks begin #Avanti
.
te klikken
