CCatalyst schreef:De beschaving van een samenleving is af te meten aan de manier waarop ze de meest kwetsbaren behandelt: ouderen, zieken, bewoners van zorginstellingen.
Sommigen zouden niets liever willen dan die kwetsbaren volledig weg te isoleren uit de maatschappij. Er niets meer mee te maken hebben, doen alsof ze niet meer bestaan, op je 70ste verjaardag val je maar beter per direct dood. Zodat het gewone leven - hun leven - maar kan verdergaan.
Gelukkig heeft de grote meerderheid vooralsnog een hart.
Zeer veel dank voor dit standpunt dat ik integraal ondersteun en onderschrijf !!! Ik heb hier ook al veel - soms meer, soms totaal geen genuanceerde - kritiek hiervoor moeten slikken.
Sommigen beseffen blijkbaar niet dat het "de oudjes" zijn die er in barre tijden mee voor gezorgd hebben dat we hier nu doorgaans een leefbaar bestaan kunnen leiden dat nu door covid weliswaar (verder) gehypothekeerd is.
Naar mijn persoonlijke mening, vind ik de discussies hier soms vrij academisch geworden. Cijfers duiden, analyseren, ... allemaal noodzakelijk maar hopelijk is men zich niet zodanig aan het verliezen in cijfers terwijl buiten de besmettingsgraad blijft stijgen. Soms lijkt het wel een beetje op de Titanic: daar bleef het orkest ook verder spelen (lees: prachtige statische en wetenschappelijke analyses maken van cijfermateriaal dat dan nog niet altijd betrouwbaar is) terwijl het schip verging (maw. de epidemie rustig verder woedt en telkens opnieuw de kop opsteekt). Dit allemaal terwijl oorzaken gekend zijn: het publiek dat door versoepeling van de maatregelen vergeet dat er nog een virus is en geen maatregelen meer volgt, sommigen die zelfs negationistische houdingen aannemen en zeggen dat het allemaal opgezet spel is, anderen die zich gewoon niets aantrekken van de gevolgen van hun gedrag en vinden dat ze hun eigen gangen moeten kunnen gaan.
OK het is allemaal niet evident maar wat voor mij duidelijk is dat menselijk gedrag hier een bepalende factor is. Sommigen zullen nooit geloven wat ik nu ga schrijven als fervent gedégouteerde van politiek: ze hebben voor éénmaal gelijk. Wanneer iedereen de spelregels volgt, dan zullen excessen zoals we die nu kennen, snel geremedieerd worden. Deze maatregelen zijn voldoende gekend en dus hoeft er geen nieuwe gezondheidsraad te komen. Eén van de virologen zei eens dat menselijk gedrag - in deze eerder wangedrag - de bepalende factor is.
En juist dit gedrag maakt dat we nu vaststellen wat we vaststellen: nl. een stijging van het aantal besmettingen en de rest is wat mij betreft nonsens.
Voor mij is er maar één oplossing: regels opvolgen en gedrag aanpassen in afwachting van een vaccin waarvan we dan weer niet weten hoe lang het zorg voor immuniteit, hoe kwetsbare groepen hier op gaan reageren, etc.
En finaal: diegenen die "oudjes laten ademen met machines" beschouwen als zorg, moeten misschien eens een cursus medische ethiek volgen. Dergelijke standpunten en visies dateren van begin vorige eeuw. Een oudje aan de machine leggen als men weet dat de outcome nul levenskwaliteit zal zijn - want dit is de cruciale factor, nl. ook de meest kwetsbare groepen behandelen met uitzicht op levenskwaliteit als determinerende norm - gebeurt niet meer. De oudjes willen dit ook zelf niet. Ik kan alleen maar vaststellen dat steeds meer mensen vragen om behandeling te stoppen als de levenskwaliteit voor hen onvoldoende is en dit geldt niet enkel voor covid !
Finaal zou ik diegenen die voor restrictieve behandeling of geen behandeling pleiten, eens aan het woord willen horen wanneer ze op IZ aan het bed staan van hun zoon (want ook bij jongeren treden soms onwaarschijnlijke verwikkelingen op) of van hun broer / zus, vriend, vader / moeder, etc.
Dan mag doorgaans blijkbaar al eens iets meer geprobeerd worden dan wanneer het over een vreemd iemand gaat.
En voor de gezondheidseconomen onder ons de vraag wat het duurst is: een jongere "er door halen" die nog 30 jaar arbeidsongeschikt is en op invaliditeit staat met navenante maatschappelijke gezondheidskosten van dien of dat oudje een kans geven waarvoor nog 4 àf 5 jaar pensioen moet betaald worden? Dergelijke discussies zijn van de pot gerukt en totaal ongenuanceerd. Onze recente geschiedenis bulkt helaas nog steeds van figuren die niets geven om een mensenleven maar daar wordt dan wel moord en brand geschreeuwd.
Nogmaals, ook in de media veel geblaat en gelul over cijfers. Die zijn wat ze zijn en ze zijn belangrijk. Doch heb ik de indruk dat er meer discussie ontstaat over de interpretatie van cijfers terwijl sensibilisatie met het oog op preventie van besmettingen, behandeling van zieken en de zoektocht naar een vaccin de echte issues zijn. De verdere evolutie kan iedereen voorspellen: maatregelen met daling, gevolgd door heropflakkering met maatregelen die dan weer voor een daling zullen zorgen en na het versoepelen ervan opnieuw een stijging tot gevolg.
De essentie van de zaak is eenvoudig:
1. maatregelen opvolgen
2. deze vergen haast onmenselijke inspanning maar ook in andere situaties - bv. personen met leukemie die tijdens behandeling regelmatig weken en maanden in afzondering moeten - doen dit met het oog op ooit eens beterschap, zo niet genezing. Dus het moet nu éénmaal hoe onaangenaam dit ook is.
3. laat ons hopen dat een vaccin de oplossing biedt, alhoewel dit er ook weer één kan zijn met de nodige haken en ogen ... Maar dit is nu éénmaal het enige wat soelaas kan brengen.
