van Paul Goris.
Hij maakt een vergelijking tussen de evolutie die "het roken" doorgemaakt heeft de laatste jaren (van perfect normaal op het werk, in de trein en in het bijzijn van kinderen, naar bijna overal verboden) en op reis gaan met het vliegtuig (nu nog perfect normaal).PAUL GORIS
Juridisch consultant. Auteur van ‘The fire of life. A philosophy of global warming’.
Niets blijkt te helpen tegen onze verslaving aan extra leven, dat kan worden gekocht door het verbranden van zo veel leven uit de verre oertijd – geaccumuleerd en gefossiliseerd in olie, gas en steenkool. Hoe harder de wetenschap en de feiten roepen, hoe meer we ze negeren.
Ook roken vormt een tragisch voorbeeld van een dodelijke verslaving waarvan de mensheid pas veel te laat de prijs heeft ingezien. De parallellen tussen roken en de CO2-uitstoot zijn opmerkelijk. In beide gevallen werd en wordt de verslaving in stand gehouden door een machtige lobby die al te gemakkelijk gehoor vindt bij een willige populatie van verslaafden.
Hoe zou u reageren als we elke dag duizend auto’s op een parkeerplaats zomaar wat zouden laten draaien, ‘alleen voor het plezier de CO2-uitstoot wat op te drijven’. Ongetwijfeld zal u, klimaatbewust als u bent, die persoon met de vinger wijzen als gevaarlijk gestoord. Maar wie tientallen keren per jaar een privévliegtuig gebruikt voor snoepreisjes, noemen we een succesvolle levensgenieter.
Aangezien met het vliegtuig op reis gaan voor sommigen een "mensenrecht" geworden lijkt, denk ik niet dat het haalbaar is om dat morgen plots te verbieden. Ik zou opteren voor een gefaseerde invoering:Naar het voorbeeld van eerdere antirookcampagnes wordt het tijd om de toegangsweg naar de luchthaven af te zomen met schokkende borden die de reizigers toeschreeuwen dat met het vliegtuig reizen op termijn dodelijk is voor hun kinderen. Waarom opent de Gezinsbond geen website waarop geëngageerde ouders zich kunnen registreren als ‘vrijwillig vliegonthouder’, in de hoop dat dat ook anderen kan inspireren?
Natuurlijk is dit geen leuke boodschap. Maar strijden tegen klimaatopwarming is geen pretje en al zeker geen reden tot zingen. Het is een kwestie van zelfopoffering en aanvaarding van verlies. Het vergt de bereidheid een beetje te sterven, in de hoop dat anderen volgen en zo het leven te vrijwaren van wie we het liefst zien.
Mensen zover krijgen, betekent niet alleen inzicht bijbrengen, maar ook culpabiliseren. Nog niet zo lang geleden is het tij slechts gekeerd toen de gemeenschap roken ging bestempelen als onverantwoordelijk, asociaal en uiteindelijk onwettig. Zo zal de strijd tegen klimaatopwarming pas in ernst zijn begonnen wanneer vliegende ouders van vandaag evenveel worden gestigmatiseerd als hun rokende voorgangers van weleer.
1A/ Stop de subsidiëring van vliegreizen: vrijstelling van BTW en accijnzen op kerosine is te gek voor woorden, wetende dat je voor aardagas, elektriciteit (verwarming, koken, comfort) de factuur meer taksen dan energiebijdragen dekt; idem transportbrandstof (diesel, benzine)
1B/ Stop de subsidiëring van vliegreizen: geen overheidsgeld gebruiken voor een privé-aangelegenheid. De subsidies van de Waalse overheid voor Charleroi (Brussels South) is gewoon absurd
2/ Voer een bijkomende heffing in op vluchten op korte afstand (<500km). Het treinaanbod is catastrofaal ingeperkt geworden, onder druk van de HST lobby en van de "anti-subsidie" lobby; maar ondertussen worden vliegtuigreizen wél gesubsidieerd (zie 1A + 1B). De Vlaamse overheid heeft hierover al discussie gevoerd: enerzijds is het goedkoper om met het vliegtuig naar Parijs te gaan, anderzijds is het vanuit milieu-oogpunt complete waanzin.
PS: als je dit gesprek in de echte wereld wil voeren, verwacht u dan aan vitriool-reacties - zelfs van mensen waarvan je voorheen dacht dat ze verstandig en "redelijk" waren
- vandaar mijn opmerking over "het mensenrecht dat vliegen lijkt te zijn, voor sommigen"
