MIjn nostalgie gaat terug naar de tijd vóór de PC, de tijd van de huiscomputers (zelf had ik een Schneider CPC6128).
Dat toestel had grafisch gezien zeer beperkte mogelijkheden : ofwel een "high resolution" (we lachen daar tegenwoordig mee) van 640x200, met 2 kleuren, ofwel 320x200 (medium resolutie) met 4 kleuren, op het meegeleverde scherm leek dat zelfs scherp, en 160x200 met 16 kleuren.
Alles te kiezen uit een kleurenpalet van 27 (!) kleuren.
Het toestel had een toetsenbord met daarin een ingebouwde 3 inch floppydrive.
Neen, neen, geen 3.5", zij hadden gekozen voor 3" toen het nog niet duidelijk was wat de standaard ging worden (2.8", 3", 3.25" of 3.5").
De diskettes konden aan beide kanten beschreven worden, maar er zat maar 1 lees/schrijfkop op, dus moest je de diskette uitwerpen, omdraaien om te weten wat er op de andere kant stond
Daarvoor nog de tijd van de spelconsoles, toen creativiteit bij de ontwerpers nog hoogtij vierde, en zowat alles uitgevonden werd wat je kunt bedenken :
een stuurwiel met gaspedaal voor de Colecovision (de console die ik gekocht had), de "paddles" zoals bij de Atari, de rollerball (werd zakelijk als trackball gebruikt) van Centipede, de mysterieuze uitbreidingspoort die u "oneindige" uitbreidingsmogelijkheden gaf.
De Vectrex spelconsole met een monochroom vector-gebaseerd scherm, enz. enz.
De eerste geluidskaart die ik kocht (een Soundblaster 1.5, die voor het eerst ook samples kon afspelen, reactie van velen in de computerclub "Dat is nu toch voor niets nodig, zo'n geluidskaart").
De Gravis Ultrasound, toen het nog heel belangrijk leek dat je geluidskaart MIDI files realistisch kon afspelen.
De tijd toen Windows nog in zijn kinderschoenen stond, en het niet duidelijk was wie de strijd ging winnen : GEM, Windows, Geoworks Ensemble, enz.
Leisure Suit Larry in the Land of the Lounge Lizards...
Populous, het eenvoudige spelletje waarin je oorlog kunt voeren en een riddertje kunt sturen die de huizen van de tegenstrever eens gaat platbranden.
Lemmings.
Het leuke aan de tijd van de spel- en huiscomputers van de 8 bit generatie vind ik dat alles toen nog heel mysterieus leek, misschien omdat het om mijn kindertijd ging, maar ook omdat elke huiscomputer of spelconsole er zo totaal anders uitzag dan een andere, en andere mogelijkheden had.
De Amiga moet zowat de laatste computerreeks geweest zijn die nog substantieel anders was.
Met de PC kwam de standaardisatie, en begon elk toestel toch wel heel erg op een ander te lijken.
. En camera's niet vergeten.
^
.
Ik had ook De Lift met stereo zo aan de praat, een van mijn favoriete films. Mijn klasgenootjes freakten op die film met stereo sound in onze tv kamer in een groot herenhuis in Gent.
op voor de samples, en plaats voor extra rammekes. Op computerbeurzen extra chipkes gaan kopen om up te graden naar een whopping megabyte!
