Pesten en weerbaarheid jeugd

[NickG]

Even proberen een discussie te starten over een erg gevoelig onderwerp: pesten & zelfmoord. Het valt me de laatste maand/weken op dat er een pak meldingen zijn over zelfmoord(pogingen) van erg jonge mensen. Zo las ik net op HLN.be weer dit schrijnend artikel.

In de meeste gevallen ligt pesten aan de oorzaak van de problemen waar deze jongeren geen uitweg meer voor vinden. Vaak is ook het online pesten een onderdeel: de meest grove verwijten, beschuldigingen en weet-ik-veel worden het slachtoffer online naar het hoofd gegooid, totdat deze nog maar een uitweg kan bedenken...

De media staan dan meestal vol over hoe erg dit allemaal is, waarom dit zo ver gekomen is, waarom de school/omgeving niet ingegrepen heeft,... maar ik zou het graag eens van de andere kant bekijken.

Allereerst wil ik benadrukken dat degene die gepest wordt wel degelijk een slachtoffer is en dat op geen enkele manier de daden van pesters goed te praten zijn!

Maar... het is toch schrijnend dat de slachtoffers zo slecht bestand lijken te zijn tegen deze online pesterijen? Neem nu het geval van het 16-jarig meisje hierboven: ze zou online gepest worden over het uiterlijk, maar er lijkt toch helemaal niks mis met het uiterlijk van dit meisje? Hoe is het dan mogelijk dat zij zich zo laat raken door online verwensingen door onbekenden dat ze het uiteindelijk niet meer ziet zitten? Waarom is ze niet weerbaarder tegen deze online pesters? Nogmaals: ik wil hier geenszins de pesters verdedigen, en zij zijn in de eerste plaats schuldig aan het verlies van alweer een te jong leven, maar ik heb er echt een dubbel gevoel bij. Moeten we onze kinderen (crap, I sound old) niet wat weerbaarder maken in deze maatschappij? Moeten we ze niet wat beter leren omgaan met de online "sociale" wereld waar het makkelijk is om anoniem iemand de grond in te boren? Moeten we ze niet leren deze online wereld wat meer te relativeren?

Wordt er tegenwoordig echt meer gepest dan vroeger? Het is natuurlijk wel makkelijker geworden via het internet; iemand wat lelijks toeschreeuwen vanachter je toetsenbord of GSM is natuurlijk makkelijker dan iemand in het echte leven een duw gaan geven, niet in het minst omdat het slachtoffer op die manier bijzonder weinig manieren heeft om zich te verweren. Maar vroeger werd er toch ook gepest? Ik heb er gelukkig zelf geen ervaring mee, maar er zullen toch een hoop ouderen zijn die vroeger ook het bloed onder de nagels gepest werd? Waarom konden zij er wél mee omgaan en lukt het jongeren tegenwoordig blijkbaar niet meer zo goed? Dat terwijl voor mij het online pesten een stuk makkelijker te dragen zou moeten zijn dan elke dag een rammeling te moeten incasseren op weg naar schaal. Wat is het probleem met gewoon je profiel te verwijderen/computer af te zetten als het té erg wordt?

Nogmaals, (online) pesters moeten snel en hard aangepakt worden, want zij zijn natuurlijk de échte schuldigen! Maar we zullen volgens mij toch ook moeten proberen de potentiële slachtoffers een stuk weerbaarder te maken en zeker alles in de online wereld wat meer te relativeren.

[Tomby]

Ik ben zelf ook redelijk wat gepest geweest op school, maar dat is dan wel 25j geleden. Het grote verschil met de dag van vandaag, is dat je toen thuis kwam, of in andere kringen/omgevingen, en daar totaal geen last meer had van die pesterijen. Tegenwoordig is de jeugd gewoon altijd online, dus er is gewoon geen manier meer om eraan te ontsnappen en ze worden er dus overal, ook in andere contexten/middens mee geconfronteerd.

[NickG]

Interessant, een "ervaringsdeskundige"! (niet denigrerend bedoeld overigens)
Was je omgeving thuis (ouders) op de hoogte van de pesterijen? Want als ik de lijn van vroeger doortrek naar nu: als je online zo gepest wordt, en je komt thuis, dan is het toch niet zo moeilijk om "offline" te gaan? Je opent gewoon je Facebook, Twitter, ... niet meer en je hebt dan toch ook geen last meer van de pesterijen? Wat is er dan verschillend nu t.o.v. vroeger?

[joriz]

Als je offline moet gaan om wille van de pesters straf je je zelf ook hé doordat je geen contact kan hebben met mensen die wel normaal doen. Zoals Tomby zegt was het vroeger anders, gelukkig want ik zou het nietmeer willen overdoen.
Imo ligt het ook vaak aan de school en het niveau van de studie richtingen die er gegeven worden. Niet dat ik iedereen die een lage studie richting volgt over dezelfde kam wil scheren maar mijn mening hierover is dat er daar meer pesters zitten dan in hogere studie richtingen.
Zelfde voor de ouders met een lage opleiding, zij zullen sneller conflicten oplossen met de vuist (bij wijze van spreken) ipv er over te praten. De kinderen nemen dat gewoon over.

[krisken]

Zoals hier zelf al is gezegd : vroeger werd je gepest van maandag tot vrijdag, van 8u15 tot 15u20 en dat was het. Dan ging je naar huis, huilde je eens uit en kon je lekker je ding doen. Tegenwoordig met heel die facebook, netlog, twitter word je 24 op 24 gepest. Maar niet alleen dit! Ook heeft iedereen vanaf 12 jaar een GSM waar ze continue pestberichtjes op kunnen krijgen! Je hebt dus letterlijk geen moment rust meer!

Op zich heb ik nooit echt last gehad van pestgedrag. Goed, ik ben wel eens gepest geweest maar het is nooit uit de hand gelopen. Eens mn boekentas wegstoppen, mij eens laten vallen met de fiets...soit dingen die je harder maken in het leven zeg maar. Dus echt klagen mag ik zeker niet doen!

Echter als ik de dag van vandaag eens rondom kijk, merk ik dat het pesten in alle lagen van de maatschappij en op alle leeftijden groter is geworden. Vroeger konden kinderen hard zijn tegen elkaar, maar nu...zijn ze nog een pak harder! Toen ik 15 was, was er een klasgenoot die plots met kanker zat (geen idee meer waar). Meteen zette de school volop acties op om deze ziekte te bestrijden. Zo een beetje music for life, maar veel kleinschaliger uiteraard. Marsepein verkopen deur-aan-deur, een deel van de opbrengsten van de snoep/cola automaat, deel van de schooltombola, etc. Echter heb ik vorig jaar moeten vernemen dat een klasgenoot van een nichtje van mij een zwaar ongeluk heeft gehad, waardoor hij nu nog altijd de gevolgen van draagt. De school wou dat zijn klasgenoten het initiatief nam en dat zij met voorstellen kwamen. Niemand kwam er. Toen de klastitularis de klas hier over aansprak was er één aap die durfde zeggen "waarom moeten wij betalen? Omdat hij hem omver heeft laten rijden?". Over egoïsme gesproken...

Ook zijn kinderen vaak een pak mondiger geworden tov volwassenen. Iets wat blijkbaar veel ouders normaal vinden. Ik wil niet weten wat er met mij zou gebeuren als ik mijn moeder zou uitmaken voor "hoer" waar zowat iedereen bij staat. Maar dat is wat mij moeder mij enkele maanden wist te zeggen : een puber die haar zin niet kreeg in een klerenwinkel, liep kwaad de winkel uit, veldstraat in, ondertussen haar (achterna lopende) moeder uitscheldende voor alles wat lelijk is.

Pesten is - helaas - altijd een "hot" item geweest. Of dit nu op school is, op vrijetijdsbestedingen, jeugdverenigingen of in families onderling. Echter is het nu veel makkelijker om iemand te pesten. Niemand moet zelfs weten dat jij het bent! Je maakt een fake account aan op twitter, netlog, facebook, je koop teen extra simkaartje en je kan je pestspelletjes beginnen!

[Heronic]

Zelfde voor de ouders met een lage opleiding, zij zullen sneller conflicten oplossen met de vuist (bij wijze van spreken) ipv er over te praten. De kinderen nemen dat gewoon over.

Onzin, ik ben ook opgevoed met "je mag nooit als eerste slaan etc etc". Ik werd aanvankelijk ook gepest, wel dit is gestopt nadat het mij teveel werd en ik de vuisten liet spreken. En dan spreek ik over de lagere school al. Mijn zoontje mag binnen 3 maand naar de kleuterklas wel ik kan u vertellen dat hij zich niet laat doen en zo zie ik het graag. Immer vrolijk en speels, een echte allemansvriend maar van zodra hij weggeduwd word of zijn speelgoed afgepakt ziet of getreiterd word gaat hij vol in de aanval (heb hem al eens van een ander kereltje moeten halen die meer dan een kop groter was omdat die nogal brutaal alles wat mijn zoontje vastnam treiterend afpakte.)

Als jij denkt dat studies daar iets mee te maken hebben ga gerust je gang. Mijn mening is iedereen laat iedereen gerust zijn ding doen zolang dat ding anderen niet benadeeld. Doet het dan wel zal er eerst gepraat worden. Denkt de omhooggevallen universitair met 35 doctoraten dat hij mede hierdoor superieur is en zomaar wat brutaal kan doen. Wel dan zou deze kerel zijn bubbel van veiligheid wel eens doorbroken kunnen worden. Een weekske nagenieten kan tot betere inzichten leiden.

Verschillende kerels die vroeger dachten dat ze mij met woorden de vloer konden aanvegen komen mij nu spontaan de hand schudden als je begrijpt wat ik bedoel

[krisken]

Iedereen heeft zijn keerpunt in een dispuut, maar de meesten gaan eerst dingen proberen op te lossen met woorden, dan met de vuisten. Ik begrijp perfect wat Joriz bedoeld vermoed ik, maar het is moeilijk te verwoorden. Iemand die niet eens zijn middelbaar heeft afgewerkt kan perfect eerst woorden gebruiken, en dan vuisten. Terwijl de andere in net hetzelfde scenario eerst de vuisten gaat gebruiken... Heeft meer te maken met afkomst en hoe de ouders zijn opgevoed denk ik.

We kunnen onze "bruine vrienden" misschien veel verwijten overigens, maar merk wel dat zij er nooit alleen staan. En dat is wat dikwijls mankeert bij "ons volk". We leven teveel op onszelf, niet meer met elkaar.

[Mathy]

+1 @ krisken zijn vorige post

Ik kan niet zeggen hoe het bij mijn eigen kinderen zal zijn en ik klink waarschijnlijk als een ongelooflijk oude zak door dit te zeggen, maar als ik soms zie hoedat sommige ouders met de ene hand eieren onder hun kinderen hun gat aan het leggen zijn terwijl ze met de andere de kak ervan afvegen dan ben ik eerlijk gezegd niet verwonderd dat (afhankelijk van de persoonlijkheid) de ene helft van de jeugd "meer watje" wordt terwijl de andere helft "meer boertig" is. De extremen worden maw groter dus het pestgedrag wordt ook grootser.

Vergeet ook niet het volgende:

Het nieuws van vandaag is niet het nieuws van x jaar geleden. Daarmee bedoel ik dat feiten die nu uitgebreid in het nieuws aan het bod kwamen vroeger misschien een kribbeling in de kant van de gazet waren. Het nieuws van vandaag is veel meer door hypes gedreven dan iets anders.

Cfr. Kate Middleton die in het ziekenhuis moest wegens zwangerschapsmisselijkheid, mijn vrouw heeft (net zoals blijkbaar 2 tot 3 vrouwen per maand in het Virga Jesse Hasselt) in oktober ook in totaal 2 weken in het ziekenhuis gelegen voor die reden, maar daar kwam de VRT niet naar kijken hoor.

Ik "begrijp" dat ze er melding van geven omdat het nu eenmaal royalty is en bla bla bla, maar daarvoor heb ik geen nieuwsitem van 10 minuten nodig waarin een Nederlandse correspondent voor het desbetreffende ziekenhuis 5 keer bevestigd dat de koninklijke familie dat ziekenhuis vertrouwt en altijd naar daar gaat en dat Kate & William die totnogtoe redelijk spartaans leefden nu toch wel eens (ocharme) een nanny en butler in huis moeten halen.

Ik wil pesten & die zelfmoord niet bagateliseren, ik vind het goed dat er over gesproken wordt, maar het is schrijnend dat de enige reden dat er veel media-aandacht gegeven wordt hype-gedreven is. Nu is het "in" om daarover te rapporteren dus horen we er meer over in het nieuws. Als die zelfmoord toevallig op dezelfde dag was geweest dat Astrid Bryan had aangekondigd dat ze samen met Den John in Vlaanderen kwam wonen, dan was deze topic waarschijnlijk nooit gestart.

[Heronic]

@Krisken Uw laatste opmerking zal nooit veranderen, groepen "buitenstaanders" zullen altijd harder voor elkaar opkomen dan de gevestigde waarde.

Laats gans ub eens naar land x trekken. Daar zullen wij "buitenstaanders" zijn. Wedden dat we dan minder op onszelf zullen staan en meer voor elkaar zouden opkomen?

@Mathy volledig eens maar het zal uw kind/partner/ouder maar eens wezen, uzelf in het ongewisse gelaten en dan zoiets..

[krisken]

Probleem is dat zelfmoord meestal niet als zelfmoord bedoeld is, maar als een roep naar aandacht. Die mensen laten uitschijnen dat het een poging is die bedoeld was om te lukken, terwijl dit helemaal niet zo bedoeld was. Het is voor hun een manier om tegen de buitenwereld te zeggen "ik heb een probleem", alleen durven/willen ze hier niet rechtstreeks mee naar buiten komen. Zeker bij jongeren is dit zo. Hoeveel proberen er niet hunzelf te verminken of in polsen te snijden, zodat er gepraat kan worden over hun problemen? Omdat ze anders niet serieus genomen worden?

[Petrikske]

Bij lezen van het Jessica Laney artikel komt duidelijk naar voor dat het een 'en, en, en' verhaal betreft.
Voor ons buitenstaanders is het totaal onbegrijpelijk, ze stapt uit het leven omdat ze denkt dat ze lelijk is, al is die reden waarschijnlijk
percentagegewijs beperkt.
Thuis bij niemand terecht kunnen met haar problemen hebben haar wie weet over de rand geduwd.

Heb zelf ook al heel wat mogen meemaken betreffende pesten, en wat ik wel moest vast stellen dat de pester meestal vrijuit gaat.
Het lijkt wel dat de oerinstincten komen boven drijven en stilzwijgend worden goedgekeurd door de de leidinggevende figuren.
Inderdaad... ik spreek hier over de werkvloer dus euh... volwassenen.

Zo hebben we net weer een gevalletje op het werk, PV opgesteld wegens doodsbedreigingen, getuigen opgeroepen etc...
Alles opgestart door de grootste kwal en pestkop van het bedrijf... een klootzak die hier al jaren mee weg komt.

Maar zie het nog gebeuren dat er vroeg of laat bij iemand het licht uit gaat en dan komen ze weer in de media, "wir haben es nicht gewusst"

[iceke]

Pfff...
In leven blijven is een instinct, pesten (of haantjes gedrag) ook, hoe vuil dat ook klinkt.
Ik moet den eerste nog tegenkomen die nooit gepest is of nooit gepest heeft.

Als je gepest wordt kan je 3 dingen doen.
1.terug slaan.(letterlijk of figuurlijk)
2. het ontwijken
3. er depressief van worden.

Voor dat je je eigen van het leven berooft zijn er volgens mij genoeg indicaties om hulp te bieden (en ook genoeg instanties om hulp te krijgen trouwens)
Ik vind het dus nogal straf om altijd met het vingertje te wijzen naar de pester...(en dan bedoel ik, waar waren die ouders/psygoloog/jeugdbeweging/schoolraad enz....)

Om er dan toch een vb. aan te plakken.. ooit heb ik eens met een paar vrienden als 12 jarige een testpakket voor tampons uit de joepie naar eens zwarte schoolkameraad laten sturen... in die tijd leek ons dat een perfecte grap. Later bleek die jongen homo ze zijn, maar dit ter zijde. Resultaat ? Dikke ambras thuis/dikke ambras bij de ouders van die jongen en dikke ambras op school. Soit, je doet soms rare dingen waarvan je op het moment zelf niet van denkt dat ze zeer kwetsend kunnen zijn.

Achteraf weet je natuurlijk wel dat die jongen geen makkelijke jeugd moet gehad hebben, maar in die tijd stonden we daar echt niet bij stil.
Uiteindelijk werd er van ons verwacht vanaf dat we 6 waren om in alles uit te blinken, overal de eerste in te zijn, enz.

[Lord Utopia]

Misschien zou er beter gevraagd worden naar de agressiviteit van de jeugd, m.a.w., waarom pesten jongeren. Dat ze eens een grapje uithalen, tot daaraan toe, maar hoe het er tegenwoordig aan toegaat. Altijd maar vitten op de "zwakkere" gepeste, terwijl men iets moet doen aan de pesters.

Genoeg meegemaakt op school dat men altijd de gepeste aanziet als probleem, en niet de pester(s). Ja, ik ben gepest geweest op school, en ja, ik dacht ook aan zelfmoord. Blij dat ik het niet gedaan heb, maar er zijn tijden geweest dat ik mij zò slecht voelde, dat voor de trein springen een gezegende uitvlucht leek.

[ubremoved_15739]

Voor dat je je eigen van het leven berooft zijn er volgens mij genoeg indicaties om hulp te bieden (en ook genoeg instanties om hulp te krijgen trouwens)
Ik vind het dus nogal straf om altijd met het vingertje te wijzen naar de pester...(en dan bedoel ik, waar waren die ouders/psygoloog/jeugdbeweging/schoolraad enz....)

Dit is nu toch wel van de grootste onzin die ik hier op userbase al heb kunnen lezen!!

Voor de duidelijkheid:

Pesten is het gedrag waarbij één persoon herhaald en gedurende langere tijd door een of meerdere anderen bejegend wordt op manieren die leiden tot fysieke verwonding en/of psychisch lijden. Dit kan variëren van woordgrapjes tot structureel geweld en afpersing. Soms kan dit resulteren in de zelfmoord van het slachtoffer.

Pesten doe je niet!! Simpel.

Het gaat hier niet over een grapje uithalen of meerdere grapjes.
Maar wel over structureel iemand het leven zuur maken. Indien nodig tot de dood erop volgt...
Zulks doe je niet en ga je nog veel minder proberen goed te praten. Mijn inziens.

Dat mogelijks ouders/psygoloog/jeugdbeweging/schoolraad dit zouden kunnen bemerken (en uiteraard actie ondernemen) is in tweede orde pas van toepassing. Maar de pester is én blijft verantwoordelijk voor zijn of haar gedrag!

[ubremoved_539]

We kunnen onze "bruine vrienden" misschien veel verwijten overigens, maar merk wel dat zij er nooit alleen staan. En dat is wat dikwijls mankeert bij "ons volk". We leven teveel op onszelf, niet meer met elkaar.

Inderdaad... en in dat opzicht denk ik dat zij die iemand laten pesten een nog grotere verantwoordelijkheid dragen !

Als het te laat is zijn ze allemaal diep geschokt... maar daarvoor ging men netjes aan de kant staan en liet men gewoon begaan

[Petrikske]

Voor dat je je eigen van het leven berooft zijn er volgens mij genoeg indicaties om hulp te bieden (en ook genoeg instanties om hulp te krijgen trouwens)
Ik vind het dus nogal straf om altijd met het vingertje te wijzen naar de pester...(en dan bedoel ik, waar waren die ouders/psygoloog/jeugdbeweging/schoolraad enz....)

Jongeren die gepest worden schamen zich vaak rot om daarmee naar buiten te komen.
En zwijg me zeker van scholen... vol van zichzelf, maar ze weten niks,hebben niks, en kunnen niks!
Kijk maar terug naar de moord op die hoogbegaafde kinderen deze week, kind is 1 dag naar school geweest
maar kon het daar niet uithouden.
Maar de ganse school diepbedroefd en maar zielig leuteren die directeur.... daar zeg ik dan, "pff..... hoepel toch op"

[Sub Zero]

Imo ligt het ook vaak aan de school en het niveau van de studie richtingen die er gegeven worden. Niet dat ik iedereen die een lage studie richting volgt over dezelfde kam wil scheren maar mijn mening hierover is dat er daar meer pesters zitten dan in hogere studie richtingen.
Zelfde voor de ouders met een lage opleiding, zij zullen sneller conflicten oplossen met de vuist (bij wijze van spreken) ipv er over te praten. De kinderen nemen dat gewoon over.

Onzin! De hoeveelheid pesters heeft niks te maken met het niveau van studierichtingen, de manier waarop wel. In 'lagere' studierichtingen zal de nadruk liggen op het fysieke: wat duw en trekwerk, open en bloot, af en toe eens met de vuisten zwaaien. In de 'hogere' studierichtingen ligt de nadruk eerder op het metale pesten: snedige opmerkingen maken en vele kleine dingen maken 1 groot. Persoonlijk heb ik liever het eerste. Dat kun je bewijzen en eventueel terugslaan. Het laatste is iets lastiger - en ook moeilijker om mee om te gaan. Ik heb ASO, TSO en BSO gezien, dus voor elk wat wils.

Ik ben zelf nooit echt gepest geweest, maar 'k heb wel veel dingen gezien. Ik heb een voorbeeld gesteld in het 6e leerjaar. De 'tegenpartij' was al 2 dagen zijn best aan 't doen. Ik heb hem herhaaldelijk gevraagd om op te houden (waar de leraars bij stonden) en 't is geëindigd in 6 hechtingen voor hem. Mijn straf was 't bloed opkuisen in de gang *zucht* Al de jaren nadien lieten mensen mij gerust - ne mens zou zich afvragen waarom

[Gent32m]

Dag NickG,

Ik heb de foto eens bekeken. Naar mijn gevoel, een heel gevoelig (en lief) meisje. En ja, dit zijn meestal de zwaksten hé. Niet denigrerend bedoeld. Lief zijn is zwak zijn. Is je open, breekbaar (en dus zwakker) opstellen. Je geeft jezelf als het ware een beetje over, aan de ander. Je omgeving. En als zo een omgeving harder is (of wordt). Het daarin niet zo goed (en dus liefdevol) met je voorheeft, kun je daarmee in de problemen komen (met jezelf).

Emoties zijn een "gevaarlijk" iets. Die kunnen snel een eigen leven gaan leiden. Een soort bewustzijnsvernauwing, waanbeeld. Alsook emotionele manipulatie. Mensen kunnen daarin gebrainwashed worden. De ene mens staat daar al sterker (rationeler, nuchter) in, dan een andere.

Ik vind het altijd heel jammer, wanneer zulke dingen gebeuren. Vooral de vraag waarom. Waarom kwam je niet tot mij ? Waarom zocht je geen hulp bij een gelijkgestemde. Bij een vriend. Bij iemand (uit je omgeving) die je wel kan steunen. Die het wel goed met je voorheeft. Waarom een aanslag plegen op jezelf ? Of op anderen (zie de massa school moord in Amerika nu). Ofwel keert zulk verdriet zich in zichzelf. En slaat men de hand aan zichzelf. Ofwel keert zulk verdriet (en pijn) zich naar buiten. Verandert het in haat en wraak. En wens je iedereen in die haat dan mee te trekken. Zoveel mogelijk mensen in die haat mee te vermoorden.

Het probleem (zowel zelfmoord als massamoord) lijkt me alvast een probleem te zijn van identiteit. Ik heb tijdje geleden het boek van Paul Verhaege (hoogleraar in de psychologie) gelezen. Een zeker spanningsveld tussen het individu en zijn omgeving is normaal. Ofwel bouw je je identiteit op door te doen, wat anderen van je verwachten (je past je aan, binnen je groep). Bent een gelijkgestemde. Ofwel bouw je een identiteit op, door je van deze gelijkgestemden af te zetten. Je bent een tegengestemde. Meegaan met je omgeving (je daarin tijdelijk aanpassen) of je (later) afzetten van diezelfde omgeving, vormen je identiteit, als mens. Dit is een moeilijk evenwicht om te zoeken (en te vrijwaren).

Als mens heb je alvast andere mensen nodig. Enkel die paar enkelingen vinden zuiver steun in zichzelf (en bij zichzelf). Meeste andere mensen vinden vooral steun in een groep. Binnen een groep. Het zijn deze groepen (deze vriendschapsbanden) die we als mens meer nodig hebben. Mensen zijn geen aparte ego-tjes of individuen. Door te praten met een vriend, breek je ook uit je eigen gedachten (en soms cirkelpatronen). Vind steun bij anderen. Yasmine (die zangeres) is ook uit het leven gestapt. Zoveel jaar geleden. Waarom ? Zo een mooie vrouw. Maar ze was vrij gesloten. En tevens heel gevoelig. Die relatie met Marianne heeft haar geen deugd gedaan. Marianne koos op een bepaald moment voor een andere vrouw. Werd daarin heel hard. En niet liefdevol. Als een object liet ze haar liefde vallen. Je kan je best voorstellen, dat zoiets immens pijn doet. Immens pijnlijk moet aanvoelen. Bijna ondraaglijk. Wat je dan nodig hebt, is de kracht in jezelf terug vinden. En een omgeving, die je terug energie geeft. Die je ondersteunt. Je blik terug op het positieve laat richten. Nu is morgen niet. En gisteren blijft niet vandaag.

Ik ben van mening dat ieder van ons hier, een enorme verantwoordelijkheid draagt als mens naar andere mensen toe. Mensen die andere mensen pesten, staan bij zulke verantwoordelijkheid niet stil. Eerder stil bij hun eigen ego (pleziertjes en doelstellingen). Dit is gemeen gedrag. Maar ja, wat doe je eraan ? Angst kan helpen. Als zo iemand eens stevig aangepakt wordt (tot bloedens toe), zal hij je voortaan wel met rust laten. Men heeft dus het liefst weerloze slachtoffers, brave slachtoffers. Kortom lieve mensen.

Dus NickG, ja, mensen hebben zeker meer WEERBAARHEID nodig. Ben ik het volledig met je eens. Maar iedere weerbaarheid heeft zijn grenzen. De ene mens is daarin ook al weerbaarder (stabieler) dan een ander. Sommige mensen zijn zo lief, weerloos en gevoelig. Die kraken als een dun olijftakje in twee. Zulke mensen hebben vooral steun van een goede omgeving nodig. Gezien ze minder WEERBAAR zijn, om zulke steun (en kracht) te vinden in zichzelf.

De maatschappij verandert voortdurend. Ze wordt daarin wat harder en killer. Niet voor iedereen. Maar zeker voor sommige mensen. Online pesten, vernederingen via facebook, het publiceren van naaktfoto's op het internet, iemand zijn zelfbeeld ten schade maken, zijn eigenwaarde kraken. Zulke zaken zijn allemaal mogelijk. Naar welke maatschappij moeten we dan evolueren samen ? Naar nog meer wantrouwen ?

Een liefdevol iemand is van goed 'vertrouwen'. Ik pleit voor gezond wantrouwen. Gezond in de zin, dat je jezelf ergens daarin beschermt. Maar geen totaal wantrouwen. Want vanuit wantrouwen groeit en bloeit er niets. Kan geen liefde, vriendschap of wat wezenlijks ook uit ontstaan.

Om af te sluiten, welke boodschap kan ik meegeven ? Wees open. Heb je ergens problemen mee, praat erover. Zoek vrienden, hulp. Wees daarin open. Zoek hulp bij de juiste persoon. Een ouder, een leerkracht, een goede vriend. Door problemen (zorgen) te delen werk je naar een oplossing. En gedeelde smart is halve smart. Gedeelde vreugde, is dubbele vreugde. Dus je merkt het effect van de omgeving (op het individu) hierin heel goed.

Ik weet niet of er ooit iemand de film Das Experiment gezien heeft ? Daarin worden lukraak 20 mensen ingedeeld als wachters, de andere als gevangenen. De film is gebaseerd op een ooit werkelijk gehouden psychologisch experiment. En toont aan hoe weerbaar (en niet weerbaar) wij mensen zijn. Hoe ieder mens door zijn omgeving van 'identiteit' kan veranderen. Beetje schrikwekkend misschien. Wie ben ik ? Waarom ben ik zo ? Moet ik zo zijn ?

Laten we (zeker voor onze jongeren) alvast het effect van onze omgeving op onze identiteit (die nog in volledige ontwikkeling is), niet onderschatten. We hebben een goede omgeving, goede vrienden, goede leerkrachten, daarin goede ondersteuning nodig. En alles komt wel goed. Kan goed komen. Jongeren zijn op zoek naar zichzelf. Wie ben ik ? Dit kan goed aflopen. Maar evengoed fout aflopen.

In geval van dat meisje, weer een triest verhaal. Waarom vonden de juiste mensen haar op tijd niet ? Waar was haar vriend of vriendin ? Haar steun ? Waarom was ze niet open. Waarom die aanslag op jezelf. Op je zelfbeeld...

Ik wil Sartre hier niet opnieuw aanhalen. Maar wees als mens beducht met het oordeel van anderen. Een oordeel is voor mij een gedeelde waarheid. Die vaker meer iets vertelt over de intenties (waarheden, wensen) bij de ander, dan over de beoordeelde zelf. Als je dat doet, vind ik je stout. Ben je dan stout (als mens). Nee, het is stout voor die ander. Een ander persoon kan net hetzelfde gedrag leuk vinden. Dus wat is stout en wat niet ? En wat wil jezelf. Wie heeft er als persoon voor jou autoriteit daarin. Naar wie kijk jezelf op ? Naar wie zal je luisteren ? Je zelf (in je identiteitsvorming) aan spiegelen...

Groetjes,
Gent32m

[krisken]

Tja hoever is het al gekomen dat iemand zich excuseert (dit weekend meegemaakt) omwille van zijn geaardheid. En vriendelijk vraagt of wij daar echt geen probleem mee hebben... Like i care! Heb absoluut niks tegen homomannen. Hoe meer homo's, hoe meer vrouwen voor mij Stom grapje, maar daarmee begreep hij wel dat het mij absoluut niks uitmaakte.

Vond het eigenlijk zielig (niet slecht bedoeld) dat een persoon zich hier ook al eerst voor verontschuldigd...

[NickG]

Pfff...
In leven blijven is een instinct, pesten (of haantjes gedrag) ook, hoe vuil dat ook klinkt.
Ik moet den eerste nog tegenkomen die nooit gepest is of nooit gepest heeft.

Pesten een instinct? Haantjesgedrag kan ik nog inkomen, maar pesten een instinct noemen is voor mij een brug te ver.

Ik kan trouwens met de hand op het hart zeggen dat ik nooit gepest ben. Ik heb dan blijkbaar het geluk gehad om altijd tot het "goeie" groepje te behoren. Het feit dat ik destijds iets kon (een sport) waar de meeste naar opkeken zal misschien wel geholpen hebben. Daarnaast haalde ik altijd erg goede punten en zou ik met gemak een "streverke" genoemd kunnen worden, maar niemand heeft er ooit iets negatiefs over gezegd tegen mij. Nochtans heb ik ook nooit mijn vuisten moeten gebruiken om mezelf te bewijzen... Sterker nog, ik word 30 jaar en kan zeggen dat ik nog NOOIT iemand een mep heb gegeven tot op de dag van vandaag.

Daarnaast heb ik NOOIT iemand gepest. Ja, ik heb het ooit zien gebeuren in het middelbaar en dit gesignaleerd aan de leerkrachten, maar zelf heb ik nooit meegedaan. Ik heb nooit begrepen waarom mensen anderen zouden pesten. Als je met iemand niet overweg kan, negeer hem dan gewoon. Maar blijkbaar ben ik dan toch een uitzondering?

Dus Iceke, proficiat, je bent dan nu blijkbaar wél de eerste tegengekomen die nooit gepest is of gepest heeft

[Gent32m]

Dat verontschuldigen van die homo is inderdaad een beetje raar. Precies alsof hij iets is (of doet) wat niet mag (toegelaten is). Wat nog maar eens bewijst dat mensen zich voortdurend spiegelen (toetsen) aan de maatschappij (omgeving). Er zijn landen waar homo's als iets abnormaals beschouwd worden (een ziekte ?). Dergelijk uitspraken (oordelen) doen geen goed aan zo iemand zijn zelfbeeld (identiteit).

Paar weken geleden was ik naar een beurs. Op het laatste moment ging nog een vrouw mee. Ik kende haar al een tijdje, maar wist niet dat ze lesbisch was. Ik heb daar totaal geen problemen mee. Heb haar dit in een gesprek (tijdens de auto rit terug) ook duidelijk gemaakt. We waren aan het praten over werk, politiek en van het één kwam het andere. Ze haalde zelf die homo haat (in het gesprek) aan. Waarop ik zei, dat onze maatschappij gelukkig vrij progressief is (in deze materie). In andere landen krijg je de kogel of word je verketterd als je publiek kenbaar maakt homo te zijn (bv hand in hand op straat lopen). Ze voelde uit mijn antwoorden, dat ik zulke mensen aanvaard en respecteer. In het afscheid nemen heeft ze ons (er was nog een kameraad mee) drie dikke zoenen gegeven. Die kameraad verschoot er even van. Maar die kussen kwamen vanuit haar gevoel. Zich aanvaard, gerespecteerd te voelen. Dit is heel belangrijk voor ons mensen (en mensenras).

Dus die homo die jij tegengekomen bent, wilt ergens ook niet liever. Dan zich (voor zijn andere geaardheid) aanvaard, gerespecteerd en opgenomen te voelen. Zo een verontschuldiging is inderdaad wat "raar". Maar zie het als een teken van 'voorzichtigheid', "bescheidenheid'. De laatste tijd zijn al een paar homo's in elkaar geslagen (zie nieuws van tijdje terug). Je zou voor minder, daarin wat onzeker worden over je geaardheid.

Een sleutel element in dit alles lijkt me BEGRIP. Leer de ander te begrijpen (alsook je eigen angsten, schaduwzijden) te zien. Dergelijke open houding is alvast een stuk complexer (moeilijker) en soms ook meer confronterend voor jezelf, dan die ander simpel weg in elkaar te slaan of te gaan pesten.

Door een ander zijn zelfbeeld naar beneden te halen, verkeren veel pesters in de illusie dat hun eigen zelfbeeld daarmee naar omhoog gaat. Ze voelen zich dan sterker, beter dan die ander. Wat fout is.

Ik zou pesten geen instinct noemen. Al draagt ieder van ons wel de kiemen in zich om een pester te worden (te zijn). Maar of zulke kiemen zich al dan niet ontwikkelen hangt van een heleboel factoren af. Waarom pest men ? Omdat men dit plezant vindt ? Omdat men die ander niet afkan ? Omdat men zich verveelt ? Omdat men zich 'goed' wil voelen (beter dan die ander) ? En jezelf goed voelen, betekent (voor zulke personen) dat die ander zich dan maar slecht moet voelen ? Daarin als een object door hen behandeld mag worden (als een stuk vuil). Zoiets is toegelaten ?

Wat bij dergelijk gedrag speelt is bewustzijnsvernauwing. Een gebrek aan empathie. Iemand die empathisch is (die zich inleeft in de gevoelens van de ander), die doet zulke dingen niet. Zijn visie (mensbeeld) is ruimer. Dan zijn eigen IK (ego). In de wetenschap heeft men de laatste jaren SPIEGELNEURONEN ontdekt. Deze neuronen stellen ons mensen in staat, ons empathisch op te stellen. Waardoor we het geluk/verdriet van een ander kunnen aanvoelen. In welke zin bv psychopaten dergelijke spiegelneuronen niet (of te weinig) bezitten, weet ik niet. Ik wens me daar niet over uit te spreken. Want ik geloof niet in zulke zuiver biologische aanpak. Er is ook altijd een sociale (en psychologische) component. Cf het nature-nurture-debat.

Op het nieuws gisteren (ivm de massamoord in die Amerikaanse school) was er iemand die vertelde dat zulke daders zich via pc games (bv Call Of Duty) oefenen in het neerschieten van hun slachtoffers. In het vernauwen van hun blik. Waarbij ze niets empathisch meer voelen. De ander enkel nog als een getal (een rating) zien om te halen. Ik heb x mensen kunnen doodschieten in y aantal minuten. Dat zulke mensen dergelijke spelletjes daarvoor gebruiken. Om zichzelf (hun geest) daarin zo te trainen, is erg.

Groetjes,
Gent32m

[MClaeys]

Pfff...
In leven blijven is een instinct, pesten (of haantjes gedrag) ook, hoe vuil dat ook klinkt.
Ik moet den eerste nog tegenkomen die nooit gepest is of nooit gepest heeft.

Als je gepest wordt kan je 3 dingen doen.
1.terug slaan.(letterlijk of figuurlijk)
2. het ontwijken
3. er depressief van worden.

Voor dat je je eigen van het leven berooft zijn er volgens mij genoeg indicaties om hulp te bieden (en ook genoeg instanties om hulp te krijgen trouwens)
Ik vind het dus nogal straf om altijd met het vingertje te wijzen naar de pester...(en dan bedoel ik, waar waren die ouders/psygoloog/jeugdbeweging/schoolraad enz....)

Ik kan u verzekeren dat ik nooit gepest heb, ik ben wel mijn gehele schoolloopbaan enorm gepest geweest, tot het 1e jaar in het hoger onderwijs, dan was ik er eindelijk volledig vanaf (en in het 5e en 6e middelbaar was het gelukkig al minder omdat de grootste pesters vertrokken waren).
Ik kan niet zeggen dat het mij niet verandert heeft en ik heb het vaak zwaar gehad en ging alle dagen met lood in mijn schoenen naar school. Het grootste en meest ergerlijke gevolg is dat ik nooit meer iets doe zonder eerst te denken wat anderen van mij zouden denken in dat geval. Er heel lang over doen voor ik iets zeg omdat ik eerst verschillende keren mijn woorden opnieuw overloop voor ik ze uitspreek, enkel en alleen uit schrik om wat anderen van mij zouden denken. Sinds de hogeschool is dit verbeterd, puur doordat mensen anders/toffer met mij omgaan.

Dat gezegd zijnde, ik stel mij ook dik vragen bij de weerbaarheid van de jeugd, meer dan eens heb ik klop gekregen (en anderen), de afpersingsfase heb ik (kort) meegemaakt. Toch was er van zelfmoord geen sprake, nochtans kon ik (en anderen) niet echt bij iemand terecht. De directeur was vriendelijk, maar verder dan "kijk jongens, ik ga hier niet voor sanctioneren, zeg wat er gebeurd is en zeg sorry aan elkaar" kwam het niet. Ooit een briefje bij het CLB binnen gestoken, nooit reactie op gekregen. Of de zelfmoordlijn toen al bestond dat weet ik niet, maar gezien ik er vandaag de dag nog ben heb ik ze niet nodig gehad, ik ben er zelf door geraakt met de hulp van mijn ouders en 2 vrienden. Tegenwoordig heeft men zoveel instanties om bij aan te kloppen, dus het is mij een raadsel waarom die allemaal voor zelfmoord kiezen. Scholen zelf pakken het echter vaak fout aan, of te laat.

Tegenwoordig plakt men ook werkelijk op iedereen een naam: beetje actief = adhc, kan niet goed leren = add, slecht in wiskunde = dyscalculie, slecht in spellen = dyslectie... Tel daar nog eens wat uiterlijke imperfecties en eventueel een andere geaardheid bij en er is stof genoeg om iemand te pesten.
Er is trouwens een groot verschil tussen een plagerij die mis loopt of pesten.

Op het nieuws gisteren (ivm de massamoord in die Amerikaanse school) was er iemand die vertelde dat zulke daders zich via pc games (bv Call Of Duty) oefenen in het neerschieten van hun slachtoffers. In het vernauwen van hun blik. Waarbij ze niets empathisch meer voelen. De ander enkel nog als een getal (een rating) zien om te halen. Ik heb x mensen kunnen doodschieten in y aantal minuten. Dat zulke mensen dergelijke spelletjes daarvoor gebruiken. Om zichzelf (hun geest) daarin zo te trainen, is erg.

Die mensen zijn zo, gamen heeft daar NIKS met te maken!

[Gent32m]

Tegenwoordig plakt men ook werkelijk op iedereen een naam: beetje actief = adhc, kan niet goed leren = add, slecht in wiskunde = dyscalculie, slecht in spellen = dyslectie...

Al dat benoemen is inderdaad een niet zo goede evolutie. Op de boekenbeurs zag ik een boek staan over ADHD: "De oplossing voor ADHD: De diagnose niet meer stellen". Zegt genoeg zeker

Die mensen zijn zo, gamen heeft daar NIKS met te maken!

Dat klopt. Een game is per definitie niet slecht of goed. Wel vind ik het erg, als dergelijke games hiervoor gebruikt worden. De meeste mensen kunnen die 'click' perfect maken. Dit is de fictieve werkelijkheid (het spel). Dit terug de werkelijkheid (het echte leven). Maar sommige mensen gebruiken die spelletjes verkeerd of geraken er zo aan verslaafd, dat hun sociaal leven er teveel onder begint te lijden. Herinner je je dat verhaal nog in het nieuws, waarbij een vrouw haar kinderen de dood vonden, omdat ze de tijd niet meer nam ervoor te zorgen. Haar leven was helemaal virtueel en onder de drugs geraakt.

Groetjes,
Gent32m

[NickG]

Op het nieuws gisteren (ivm de massamoord in die Amerikaanse school) was er iemand die vertelde dat zulke daders zich via pc games (bv Call Of Duty) oefenen in het neerschieten van hun slachtoffers. In het vernauwen van hun blik. Waarbij ze niets empathisch meer voelen. De ander enkel nog als een getal (een rating) zien om te halen. Ik heb x mensen kunnen doodschieten in y aantal minuten. Dat zulke mensen dergelijke spelletjes daarvoor gebruiken. Om zichzelf (hun geest) daarin zo te trainen, is erg.

Erg offtopic (in mijn eigen topicstart dan nog), maar zoals hierboven al een aantal maal aangegeven staat gaming hier los van. Het is gewoon zonde dat de media dit telkens moet vermelden. Welke jongere speelt er nooit eens een "geweldadige" game?

Ik denk dat de échte reden in zijn omgeving moet gezocht worden. Vrienden en zelfs familie bestempelen de dader als een zonderling, een medewerker van de school waar hij zat stelt zelfs dat hij niet in staat was om emotionele of fysische pijn te voelen. Blijkbaar moesten er allerlei maatregelen getroffen worden om de jongen tegen zichzelf te beschermen: als hij zich verbrandde voelde hij dit zelf niet eens... Komt daarbij dat zijn moeder blijkbaar ook al niet de stabielste persoon was: zij wordt paranoïde genoemd, en was zich erg aan het voorbereiden op een geweldadig "eind van de wereld" deze vrijdag. Daarom had ze allerlei wapens in huis en leerde ze jaren geleden haar kinderen al schieten, allemaal in functie van het eind van de wereld in 2012 blijkbaar. Als je dit hoort denkt toch niemand nog dat het spelen van geweldadige games de jongen heeft aangezet tot moorden?

//edit: achteraf natuurlijk makkelijk praten, maar heeft niemand het gevoel "iets verkeerd" te zien aan de foto's van de dader in de krant? Ik bedoel: mij lijkt er puur op basis van zijn uiterlijk al bewijs dat hij enkele handicaps had...

[woutervh]

Imo ligt het ook vaak aan de school en het niveau van de studie richtingen die er gegeven worden. Niet dat ik iedereen die een lage studie richting volgt over dezelfde kam wil scheren maar mijn mening hierover is dat er daar meer pesters zitten dan in hogere studie richtingen.
Zelfde voor de ouders met een lage opleiding, zij zullen sneller conflicten oplossen met de vuist (bij wijze van spreken) ipv er over te praten. De kinderen nemen dat gewoon over.

Onzin! De hoeveelheid pesters heeft niks te maken met het niveau van studierichtingen, de manier waarop wel. In 'lagere' studierichtingen zal de nadruk liggen op het fysieke: wat duw en trekwerk, open en bloot, af en toe eens met de vuisten zwaaien. In de 'hogere' studierichtingen ligt de nadruk eerder op het metale pesten: snedige opmerkingen maken en vele kleine dingen maken 1 groot. Persoonlijk heb ik liever het eerste. Dat kun je bewijzen en eventueel terugslaan. Het laatste is iets lastiger - en ook moeilijker om mee om te gaan. Ik heb ASO, TSO en BSO gezien, dus voor elk wat wils.

+1
Heb ook ASO/TSO van dichtbij meegemaakt.
ASO = venijnig/hoogstaand/smerig/geniepig
TSO = recht voor de raap

Geef mij ook maar het tweede.
Ben zelf nooit echt gepest geweest, maar kwam wel op voor de zwakkere, waardoor ik er zo meestal wat tussenuit viel
Voor zover ik mij kan herinneren toch één maal serieus mijn vuisten gebruikt omdat het toch wat gortig werd... En later toch een paar keer wat pesters in mijn klas afgedreigd die het niet konden laten van een (akkoord, eigenaardige/zwakke) medeleerling constant te treiteren.

[krisken]

Klopt volledig! Ik geef soms voordrachten over verkeersveiligheid in scholen. Als je in het laatste jaar ASO vraagt wie er dit weekend lazarus was, mag je blij zijn als je één vinger ziet. Doe je dit in BSO zie je ze allemaal, en komt de bullebak van de klas vragen of we daar een probleem mee hadden. Gewoon zeggen "totaal niet, k was zelf str*ntzat dit weekend" en je hebt een band met die mannen. Zolang je ze maar niet met het vingertje wijst dat dit en dat niet mag, zijn dat eigenlijk de beste groepen die je kan hebben!

[iceke]

Dit is nu toch wel van de grootste onzin die ik hier op userbase al heb kunnen lezen!!

Ik vraag me af wat je daar onzin aan vind, vraag aan die pesters of ze iets verkeerd doen 9/10 zullen ze antwoorden dat ze een grapje uithaalden.
Je lost maw het probleem ni op door 'naderhand' alle schuld bij die pester te leggen, hoe idioot dat ook klinkt.

[krisken]

Logisch dat ze het zo zullen verklaren. Schuld bekennen zullen ze niet rap doen, alles is plots onder het mom van "een grapje". Een boekentas 1x wegsteken is een grapje...Iemand duwen van zijn fiets zodat hij op de openbare rijweg komt te liggen met open wonden noem ik geen grapje meer, zou zelfs bijna durven zeggen dat dit poging tot moord is...

[iceke]

Ja, en toch gaat men dit zien als een grapje dat uit de hand gelopen is.....Je moet dan dus ingrijpen, niet naderhand. PUNT
Uiteindelijk weet iedereen dat het steeds druppeltjes zijn tot de emmer vol is.... Grijp in bij elk druppeltje, niet wanneer de emmer vol is.
Het is dus heel makkelijk om diegene die geduwd heeft te beschuldigen, maar van dat 1 "grapje" doe je zoiets niet, van 100 grapjes na elkaar wel.

Pesten is geen alleenstaand feit, achteraf een alleenstaand feit eruit pikken is dus absurd. Net zo absurd als niet ingrijpen tijdens die 100den alleenstaande feitjes.

@krisken: die boekentas wegsteken komt zelfs erger aan dan die duw van die fiets. Als je dat niet inziet ben je waarschijnlijk nooit gepest geweest. Pesten is vooral mentaal, fysiek geweld is maw veel minder hard aan...

[krisken]

Laten we het er op houden dat een paar enkelingen geprobeerd hebben om mij te pesten, en dat dit niet echt goed afliep voor die paar enkelingen In groep sta je veel sterker dan als persoon op zich, en dat moet je soms eens laten voelen...

[iceke]

Mijn punt is dat de pester het meestal helemaal niet doorheeft dat hij te ver gaat."het is maar een grapje" terwijl de buitenwereld meestal de verkeerde straft die over zijn rooie gaat. Pesten gebeurt 9/10 subtiel, de reactie is meestal een woede uitbarsting.
Terwijl het toch voor heel veel mensen die dicht bij de betrokkenen staan, duidelijk moet zijn wie wat nu verkeerd doet.
Ander voorbeeld, ik werd gepest op school(ben de aanleiding inmiddels vergeten) we hadden juist een brood gebakken, ik werd woedend, smeet het brood naar de pesters hun kop en kon dus een hele week nablijven omdat ik met eten gooide terwijl de arme kinderen in Afrika het zo moeilijk hadden. Om den duur voel je je zo misbegrepen dat het je niet meer kan schelen...

[Goztow]

Eentje die mij wel eens pestte zag ik jaren later terug op de trein. Die wou doodleuk beginnen een klapke slaan, alsof we goeie vrienden waren. Die zag dus echt niet in dat hij me daarmee doen afzien had. Ik heb het heel kort gehouden...

[Splitter]

Pesten is vooral mentaal, fysiek geweld is maw veel minder hard aan...

dit dus, al maak ik wel de kanttekening bij dat het mentale en fysieke ook 2 verschillende invloeden hebben.
de ene zal beter tegen het mentale pesten kunnen (sterk van karakter), de ander beter tegen het fysieke.

Pesten gebeurt 9/10 subtiel, de reactie is meestal een woede uitbarsting.
Terwijl het toch voor heel veel mensen die dicht bij de betrokkenen staan, duidelijk moet zijn wie wat nu verkeerd doet.

ik ben het eens dat pesten meestal "subtiel" is (ligt aan de definitie van subtiel die gehanteerd wordt door elke partij afzonderlijk),
maar niet dat de mensen die het dichtste bij staan, er iets van moeten zien.

mensen willen geen problemen zien (muv doemdenkers en de goede samaritanen), dus zullen ze dat ook niet zien.
plus zit men zoveel in zijn eigen leefwereld en zijn eigen drukte (zij het populair zijn, hard werken, of een gezin samenhouden),
dat er gewoon niet veel overschiet om "te zien".

achteraf krijg je dan vaak wel eens zo'n "dit had iemand toch moeten zien aankomen",
maar dat is dan nog vaak degene die het zegt die het *eigenlijk* had moeten zien.

WANT:

Om den duur voel je je zo misbegrepen dat het je niet meer kan schelen...

dit is dus een feit, maar door het "niet meer kunnen schelen" ga je er ook niet over praten (als dat in de eerste plaats wel zo was),
en daardoor gaat dus niemand nog iets zien.
ook de mensen het dichtst bij degene die gepest werd niet.
een soort van permanent "alles is prima" masker terwijl het achter dat masker steeds moeilijker wordt.

Eentje die mij wel eens pestte zag ik jaren later terug op de trein. Die wou doodleuk beginnen een klapke slaan, alsof we goeie vrienden waren.

Ik niet.
Meerdere van mijn "demonen" heb ik in latere jaren teruggezien.
i don't hold a grudge - sterker nog, ik kan me even zeer inleven in HUN rol.

we hebben nu eenmaal eeuwenlang gewerkt aan een wereld die zo in elkaar steekt:

de rijken rijker en de armen armer, de sterken sterker en de zwakken zwakker.
hoewel het leven niet "zwart en wit" is, probeert de huidige maatschappij dat toch écht wel zo te doen lijken.
(heel simpel voorbeeld: je bent een graatmager fotomodel of je bent lelijk)

en dat moet je, vind ik, jaren later ook zo inzien.
en niet je pesters kwalijk nemen (als zij het zich nog herinneren - en zich volwassen gedragen na al die jaren),
want uiteindelijk hebben zij in die rol de "sterken" gespeeld, en heb jij, als gepeste, de pech gehad de rol van "zwakke" te moeten spelen.

begrijp me niet verkeerd, het leven zou heel anders en veel aangenamer geweest zijn zonder pesten,
maar het is een deel van de maatschappij, en het is een deel dat je zal maken of kraken.

sinds het internet heb je natuurlijk het voordeel dat je enerzijds "sterk" kan zijn (doordat je kan zijn wie je wil),
anderzijds is de huidige jeugd zo ingespeeld op "dit ben ik" met facebook, dat het pesten je tot in de digitale wereld achternaloopt.
en sja...

ik had vroeger de eenvoudige oplossing een plekje in de natuur te zoeken waar ik rustig kon zitten en denken,
en niemand die me er stoorde of pestte.
maar nu: veel minder natuur, en dat "rustige plekje" denkt de jeugd "dat is facebook en mijn virtuele vrienden",
en als je virtuele vrienden als belangrijk gaat beschouwen... dan krijg je natuurlijk uiteindelijk een deksel op je neus.


conclusie: pesten zal blijven, maar als je het internet uit de vergelijking haalt, zal er iets meer rust zijn in het leven van de gepeste.
(overigens zou de gepeste zeggen MINDER op internet te zitten, het omgekeerde effect hebben - je zou hem alweer slachtoffer maken)

[Sub Zero]

Eentje die mij wel eens pestte zag ik jaren later terug op de trein. Die wou doodleuk beginnen een klapke slaan, alsof we goeie vrienden waren. Die zag dus echt niet in dat hij me daarmee doen afzien had. Ik heb het heel kort gehouden...

Je moet gewoon mensen lang aanstaren met een uitgestreken en niets zeggen, zelfs als ze tegen je beginnen te praten. Zo goed als elk normaal mens wordt daar knettergek van. En als 't niet helpt, maniakaal beginnen lachen

[iceke]

Eentje die mij wel eens pestte zag ik jaren later terug op de trein. Die wou doodleuk beginnen een klapke slaan, alsof we goeie vrienden waren.

Ik niet.
Meerdere van mijn "demonen" heb ik in latere jaren teruggezien.
i don't hold a grudge - sterker nog, ik kan me even zeer inleven in HUN rol.

Zelfs erger, het tekent je jeugd en je verdere leven, maar je ziet later pas in dat je zelf in vele opzichten ook zo was.
Er was altijd wel iemand het enige meisje in de klas,den turk,de neger,den dikke,de rosse, de kerel die het thuis niet breed had of de homo die het zelf nog niet wist. Er was maar een ding dat moest, presteren. Al de rest was bijzaak, iedereen even goeie vrienden en af en toe werd er gepest dat het niet mooi was zonder er bij stil te staan. Het heeft m'n emoties afgestompt en m'n medeleven op een laag pitje gezet, k' weet nu begot goed genoeg wie ik wat heb aangedaan, wat ze mij hebben aangedaan? 'k zou het echt niet meer weten.

[MClaeys]

Als iemand afpersen en in elkaar kloppen ziet als een (uit de hand gelopen) grapje dan is het tijd om die persoon postnataal te aborteren want daar komt niks goed van, er zijn uit de hand gelopen grapjes en er zijn uit de hand gelopen grapjes. Bij een uit de hand gelopen grap weet je donders goed dat je in fout bent en voel je je daar slecht bij, bij pesters is dat niet het geval, het grootste bewijs daarvan is dat ze het steeds blijven doen.

[NickG]

Allemaal interessante reacties. Blijkbaar zijn er toch heel wat UB'ers die spijtig genoeg uit eerste hand ervaringen met pesten kunnen delen... Zou er hier nu niemand van "de andere kant" meelezen? Iemand die van zichzelf weet dat hij vroeger iemand gepest heeft en daar nu spijt van heeft? Lijkt me erg interessant om met deze persoon eens te discussiëren over waarom hij dit deed, of hij besef had van wat de gevolgen waren...

[Gent32m]

Ik heb een pester op de hogeschool in mijn klas gehad (grote mond, verstandige kerel). Mij liet hij links liggen. Misschien omdat ik verstandiger dan hem was (geen idee eigenlijk). Maar in het eerste jaar, haalde hij wel een zwakker meisje (uit de klas) in het vizier. Het was een verlegen meisje (niet echt sociaal). Ze zocht nauwelijks contact. Monica noemde ze...

Soms riep hij zo (midden in de les of er voor/na): 'Monica kom hier, het is uw tijd'. of 'Monica bukt u, dan steek ik hem erin'. Waarop heel de klas moest lachen. Dus tja, waarom deed hij dat ? Om zichzelf in de kijker te zetten (hij was een extravert persoon). Om belangstelling (aandacht, waardering) van de groep (klas) te krijgen. Niet iedereen vond dit even fatsoenlijk. Ik zelf vond het ook niet kunnen. Maar ja, wat doe je eraan ?

Zulke mensen aanspreken kan ertoe leiden dat ze zich geraakt voelen (in hun ego, zelfbeeld) en dan vervolgens jou gaan kwetsen. Dat heb ik zelf ooit meegemaakt op de middelbare school. Dat pesten van die kerel is maar gestopt toen ik hem in elkaar heb geslagen. Terwijl ik ben tegen geweld. Maar op een bepaald moment is trop teveel en teveel trop. Na die vechtpartij, vond die pester me plotseling de beste kerel. Ik was zo sterk, zo goed, zo machtig. Heel vreemd...

Bottom line blijft, dat je geweldig moet opletten met hoe je mensen aanpakt. Als je mensen in hun (eer) gevoel raakt, kan die pijn zich tot jou keren. Die kerel die mij pestte is ooit begonnen, omdat ik zijn slecht gedrag bij zijn moeder had aangekaart. Die had hem toen gestraft, waardoor hij boos op mij geworden was. Ik had hem er zelf ook op aangesproken. Maar hij wou mijn dure pen niet betalen, die hij kapot had gemaakt (per ongeluk of niet, als grapje, speels of niet, potje breek, potje betalen). Maar hij vond van niet. Zijn moeder heeft dit dan terugbetaald en ik werd even gepest door hem als gevolg.

Groetjes,
Gent32m

[NickG]

Monica bukt u, dan steek ik hem erin.

Really? In de hogeschool? En iedereen moest daarmee lachen?

[Gent32m]

Yupz. Iedereen is misschien veel gezegd. Ik zelf vond het bv niet grappig. Maar laten we zeggen, zijn gedrag sloeg in de klas aan. Er werd mee gelachen. Die humor vond men grappig. Maar dat meisje heeft niet lang in onze klas gezeten, ze is dan verhuisd naar een andere klas. Alvast beter voor haar.

Ik had 2 jaar daarvoor op de unief gezeten. En ik moet zeggen, de 'mentaliteit' op die hogeschool sloeg bij mij niet goed aan. Ik vond daar mijn draai onder die mensen niet. Het vak (de richting) was interessant. Maar de mensen (mijn klasgenoten) vond ik er maar flauw. Ik had veel liever mijn klasgenoten op de unief.

Die kerel (Wouter noemde hij), was nochtans geen domme gast. Ok, ik behaalde beter resultaten dan hem. Maar hij was zeker bij de top van de klas. Waarom doet iemand dan zoiets ? Ik zeg het, om in de belangstelling te staan. Die aandacht (waardering) te krijgen. Dat vind een pester fijn. Ieder mens heeft zo zijn eigen 'belangen'.

Aan iedereen die zelf ooit gepest mag zijn geweest, laat je daar niet aan kennen. Ik heb veel liever bv nerds en lieve mensen dan opscheppers en idioten. Die wouter was geen idioot (hij had verstand). Maar zijn mentaliteit stond me niet aan. Zo een iemand hoeft op niet veel vriendschap (of sympathie) verder van me te rekenen. Hij zijn wereld (speel wereld). Ik de mijne.

Groetjes,
Gent32m