Een koppel is al jaren gelukkig getrouwd en de enige irritatie in hun huwelijk was de vreselijke gewoonte van de echtgenoot om 's ochtends bij het ontwaken vreselijk harde en stinkende scheten in bed te laten.
Het geluid maakte zijn vrouw wakker, de geur sloeg op haar ogen en zorgde ervoor dat ze boven de lakens naar lucht moest happen.
Elke ochtend smeekte ze hem weer om te stoppen omdat ze er ziek van werd.
Echter de echtgenoot gaf elke keer aan dat hij er niet mee kon stoppen omdat het gas er nu eenmaal uit moest.
Dus de vrouw had al regelmatig opgemerkt dat hij maar eens naar een dokter moest gaan omdat ze bezorgd was en dat hij op een dag z'n ingewanden er nog uit zou schijten.
Jaren gingen voorbij en de man ging maar door met zijn vervelende gewoonte.
Tot op kerstochtend de vrouw een kalkoen aan het bereiden was voor het kerstdiner als de man nog boven ligt te slapen.
De vrouw had de ingewanden uit de kalkoen gehaald en in een schaal gedaan en komt plots op een briljant idee. Ze pakt de schaal en loopt zachtjes naar boven, langzaam trek ze de lakens en zijn pyjamabroek naar beneden, schuift zo de kalkoen ingewanden in zijn pyjama en sluipt weer naar beneden.
Even later hoort ze haar echtgenoot wakker worden met het gebruikelijke lawaai van zijn scheten, echter dit keer gevolgd door een bloedstollende kreet en het geluid van snelle voetstappen naar de badkamer. De vrouw kan zich niet meer inhouden en rolt over de keukenvloer van het lachen. Ongeveer twintig minuten later komt de man naar beneden stommelen in zijn met bloed besmeurde pyjamabroek en met een hysterische blik in zijn ogen.
De vrouw bijt op haar lippen terwijl ze nonchalant vraagt “joh Herman wat was dat voor schreeuw”? .
"Schat" roept Herman in paniek, "je had gelijk! Al die keren dat je me waarschuwde, had ik toch maar naar je geluisterd"
"Wat bedoel je?" vraagt de vrouw.
"Nou” roept Herman, “jij zei altijd al dat ik er op een dag mijn ingewanden nog uit zou schijten en vandaag is dat ook echt gebeurd...”
“Och jee” roept de vrouw quasi verschikt “en nu maar snel naar de dokter”?
“Nee” verzucht Herman, “denk dat ik deze keer geluk heb gehad want met deze twee vingers, de hulp van God en een flinke hoeveelheid Vaseline heb ik gelukkig alles weer terug naar binnen kunnen duwen"
Now including the opportunity for the vice president of the United States of America to randomly add you to a group chat for coordination of sensitive military operations.