Recht op deconnectie

[devilkin]

Met enige verbazing lees ik keer op keer opnieuw berichten rond het recht op deconnectie, verplichte(?) mails tot de vroege uurtjes...

https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2022/02/15 ... connectie/

Mijn werkgever(s) totop heden hebben nooit zoiets gevraagd: je werkuren zijn je werkuren, daarbuiten moet je niks (tenzij je oncall bent), indien je uit eigen keuze mails gaat beantwoorden is het een ander verhaal natuurlijk.

Sterker nog: ze drukken er bij ons regelmatig op dat mensen tijd weg van het werk moeten nemen elke dag.

Hoe zit dat bij jullie?

[powaq]

Er zijn bijzonder veel werkgevers die daar geen respect voor hebben hoor. Spijtig genoeg vaak de kleinere werkgevers die niet onder de nieuwe regeling vallen.. je moet je er pas aan houden vanaf 20 werknemers.

Aan de andere kant doen veel werknemers het zichzelf ook gewoon aan voortvloeiend uit een soort misplaatste vorm van loyaliteit naar de werkgever.

[devastator]

Aan de andere kant doen veel werknemers het zichzelf ook gewoon aan voortvloeiend uit een soort misplaatste vorm van loyaliteit naar de werkgever.

Ik denk idd dat dit ook wel voor een groot stuk speelt.

Mn vorige teamlead die zette op het einde van de dag zn telefoon uit en legde die in de bureau: "een telefoon van het werk is voor op het werk" zei die altijd

[bambipower]

Ik vraag me af, hoe ze het bij ons gaan doen. Die werk telefoon maakt me nuts...
Als ik niet bereikbaar ben voor mijn patienten, sta ik sanderdaags voor gesloten deuren, mensen die afbellen savonds omdat ze naar de kapper gaan etc
De werkplanning die we moeten doen na ons uren. Ik sta bij mijn patienten ’per uur’ efkes zeggen ’sorry, ik heb een kwartierke nodig voor de planning’ is op hun kosten. Gaan ze niet mee lachen.
Voor we aankomen bij een post, moeten we inloggen en melden dat we er zijn. Als we verlaten, moeten we ons afmelden. Maar op die momenten gaan hun servers kreunen. Soms kan je dan niet inloggen of uitloggen, en kan je weer later proberen. Bij uitloggen is dat dan weer thuis, in je vrije tijd.
Bugs in hun software, waardoor je uren zit te zoeken, proberen, opnieuw proberen... blablabla... dat kan ik toch niet doen op de kosten van mijn patienten?

Ik word er knetter van

[Joe de Mannen]

Ik ondervind dit vooral met mensen uit landen "waar slavernij nog bestaat", lees: India. Die managers daar denken dat ze alle regeltjes van India kunnen exporteren naar elke land in de wereld. Gelukkig hebben we hier beschermende wetten.


Bij een voirge firma zag je veel jonge consultants, en werd er beweerd dat die meer te vinden zijn voor 'glijdende werkuren' werken wanneer het u uitkomt, zeg maar. Maar het gevaar zit er dan in dat de werkgever door den duur denkt dat je altijd werkt en dat is verkeerd.
Ik denk dat het de regeling eerder uit die hoek komt.

Hetzelfde met die 4 dagen werkweek, dat wordt allemaal voorgesteld alsof het goed is voor de werknemer, maar ik zie het gebeuren dat een werkgever pusht naar : je hebt veel gewerkt deze week, blijft vrijdag maar thuis en we betalen geen overtimetoeslag. Gelukkig is kan het volgens de mediaberichtgeving geen "recht" worden van de werknemer en geen "plicht" van de werkgever, er moet overeengekomen worden. al zal dat op sommige plaatsen in praktijk wel anders lopen.

J.

[Belgissschenaap]

Ik vraag me af, hoe ze het bij ons gaan doen. Die werk telefoon maakt me nuts...
Als ik niet bereikbaar ben voor mijn patienten, sta ik sanderdaags voor gesloten deuren, mensen die afbellen savonds omdat ze naar de kapper gaan etc
De werkplanning die we moeten doen na ons uren. Ik sta bij mijn patienten ’per uur’ efkes zeggen ’sorry, ik heb een kwartierke nodig voor de planning’ is op hun kosten. Gaan ze niet mee lachen.
Voor we aankomen bij een post, moeten we inloggen en melden dat we er zijn. Als we verlaten, moeten we ons afmelden. Maar op die momenten gaan hun servers kreunen. Soms kan je dan niet inloggen of uitloggen, en kan je weer later proberen. Bij uitloggen is dat dan weer thuis, in je vrije tijd.
Bugs in hun software, waardoor je uren zit te zoeken, proberen, opnieuw proberen... blablabla... dat kan ik toch niet doen op de kosten van mijn patienten?

Ik word er knetter van

Heel simpel, klant belt niet naar een medewerker, maar naar een bedrijf. Dat bedrijf moet maar instaan dat ze dit kunnen verwerken en hier personeel of een automatisch systeem inzetten. Als medewerker zal je dan in de ochtend zien hoe het uiteindelijk zal zijn.

Doe je dit als zelfstandige? Ben je nog steeds een bedrijf en dien je hier mee om te gaan of je organisatie zo af te stemmen dat met deze situatie omgegaan kan worden.

[krisken]

Vroeger, zeker toen ik nog in de IT zat, kreeg je vaak een "telefoon van het werk". En dat was gratis, ze zouden jouw nummer wel overnemen op de bedrijfsnaam etc, je mocht dat privé zeker gebruiken, allemaal geen probleem.

Tot je weigert en zegt dat je een nieuw nummer wenst. Dan keken ze al eens raar. In het begin zei ik telkens (naar waarheid) dat ik werk en privé gescheiden wou houden. Dat vonden ze al minder leuk. En toen bleek dat ik mijn werkgsm buiten de werkuren volledig uit had gezet, zagen ze mij plots helemaal minder graag... En dan is er één bedrijf bij die mijn vraag of ik dan alle telefoontjes buiten mijn werkuren mocht aanduiden als overuren beantwoord heeft met een C4 document...

[Joe de Mannen]

klopt dat is dan wat heet een vergiftigd geschenk...

J.

[devilkin]

Tot je weigert en zegt dat je een nieuw nummer wenst. Dan keken ze al eens raar.

Ik herken dit wel. Een vorige werkgever was heel correct in geen telefoons na werkuren, maar nadat ik eens in een vakantie constant werd lastiggevallen omdat er iets uitlag heb ik toen ik veranderde van werk een apart nummer gevraagd. Vonden het raar, maar geen probleem.
Totop heden hou ik dat zo, en gaat die SIM uit tijdens verlof. Voor m'n (goede) collega's zal ik wel nog eens antwoorden op WhatsApp/... berichten, maar daar blijft het ook bij.

[ivob]

Mijn partner heeft een eigen gekochte smartphone maar met SIM van het werk met abo betaald door het werk.
Dit toestel werd geleverd met een digitale aan- en uitknop (waarschijnlijk nog een oud model) en mijn partner heeft nog steeds minstens één goede vinger om die knoppen te bedienen (niet het geval bij iedereen maar we mogen er toch van uitgaan bij een meerderheid van de werknemers nog steeds het geval).
Subbedrijf met minder dan 20 werknemers (geen enkel subbedrijf heeft daar meer dan een bepaald aantal werknemers zodat de vakbonden er geen voet aan de grond krijgen).
Glijdende uren hebben hun voor- en nadelen. De persoon die er mee instapt is dus vrij te bepalen of er meer voor- dan nadelen aan verbonden zijn.
Niets nieuws onder de zon dus.

En als je kenttergek wordt van je werkt kan je je afvragen of je er nog wel wil in meedraaien en het niet tijd wordt om een paar zaken te gaan aanpassen of gewoon van job te veranderen.
Op het einde van de rit bepaal je nog altijd zelf welke prijs je wenst te betalen, of niet, voor (vermeendeà voordelen of nadelen.

[Dizzy]

Dit is iets dat soms langzaam groeit tot een slechte gewoonte. Bij ons is het zo dat het not done is buiten de werkuren collega's lastig te vallen. Dat kan enkel in absolute noodgevallen. Uiteraard is zoiets subjectief en sommigen zien al snel een absoluut noodgeval

Het ligt dus ook een deel aan uzelf en waar je de lijn trekt. Laat je de gewoonte steeds meer opschuiven dan heb je het na een tijd vlaggen. Ben je duidelijk in waar uw grens ligt dan wordt dat beter aanvaard al blijft dit een persoonlijke kwestie. Als uw baas denkt dat je aan de kapstok hangt dan maak je heb dat dus best snel duidelijk, minder tijdverlies voor beiden.

Ik heb geen GSM van het werk en om die reden wil ik ook geen. Mij bellen werkt toch niet want ik hoor het nooit

Ik doe wel vrijwillig een controle van we mailbox in het weekend maar dat neemt 10 minuten in beslag en is puur eigen initiatief. Ik antwoord NOOIT op mails in verlof of buiten werkuren want eens begonnen is er moeilijk een weg terug. Je moet het ze niet gewoon laten worden. Ben ik meer dan 1 dag afwezig dan is er de afwezigheidsassistent die verwijst naar een groepsadres. Wij werken ook zo weinig mogelijk met persoonlijke adressen want anders heb je "fans" die steeds dezelfde medewerker wensen en de beste krijgt dan alle shit over zich.

Mijn instelling is altijd geweest dat eens de deur achter mij dicht of de laptop toe, het werk gedaan is. Niet dat ik het niet graag doe, integendeel, maar je moet zelf grenzen trekken.

[on4bam]

Ik denk met heimwee terug aan de tijd dat er geen GSM's en internet was. Wij kwamen op het werk aan, kregen info/orders en stapten in de bestelwagen naar de klant. Had de baas ons nodig dan moest hij ook naar de klant komen (als het gebouw onbewoond was) of met de vaste telefoon bellen zodat de klant iemand van ons kon komen halen. Eens onderweg waren we onbereikbaar en ook na het werk waren we enkel bereikbaar wanneer we thuis waren.
Dat was nooit een probleem... tot de GSM zijn intrede deed. Eerst was dat een GSM van het werk die we 's morgens meenamen als we ergens moesten werken waar niemand thuis was en 's avonds weer op het werk achterlieten.
Daarna had ik zelf een GSM maar die ging 's morgens aan en 's avonds af.

Bij onze zoon gaat de GSM buiten de werkuren ook af en mails blijven liggen tot de volgende werkperiode. Vakanties zijn ook GSM/mailloos, in het beste geval wordt met een "out of office" een autoreply gestuurd.

Het is maar wat je gewoon maakt, reageer je altijd buiten de werkuren is dat moeilijk terug te draaien. Ik heb zelf geleerd dat wanneer je veel extra doet je "de goeie" bent maar als je dat om één of andere reden plots niet meer wil doen al de extra's vlug vergeten worden (zie ook Krisken).

Eigenlijk is het erg dat zo'n dingen wettelijk moeten geregeld worden.

[ivob]

Ik denk met heimwee terug aan de tijd dat er geen GSM's en internet was.

Ik dan weer niet. Ht heeft zijn onmiskenbare voordelen.
Zonder internet kon je hier - wanneer het je uitkwam - ook al geen discussie voeren.
Mijn GSM staat al een week uit en daardoor ondervind ik ook geen enkel nadeel.
Wanneer mijn huidige partner een binnenkomende oproep ziet en ze heeft geen tijd of zin om het gesprek aan te nemen duwt ze deze gewoon af. "Ze moeten maar een bericht inspreken als het dringend is". Onbekende nummers worden sowieso niet aangenomen.
Wanneer ik denk hem nodig te hebben gewoon op de aanknop drukken.
Ik heb wel nooit de behoefte gevoeld de "goeie" te zijn. Meestal draait het er dan op uit dat dit "goeie' maar in één richting werkt.

Gaat die wettelijke regeling in de feiten veel veranderen?
Wanneer men het als een soort morele verplichting aanvoelt om na de werkuren mails en telefoons te beantwoorden zal een wet daar ook niet veel aan veranderen. Het is niet zo dat werknemers hiervoor wel wettelijk verplicht waren buiten de uren de telefoon of mail te beantwoorden.
En ook na deze wet blijft er voor werkgevers - die dat willen en hun werknemers zo ver kunnen krijgen - de mogelijkheid om er onderuit te komen.
Wat cosmetisch opsmukken. Meer is het niet.

[warpozio2]

En dan is er één bedrijf bij die mijn vraag of ik dan alle telefoontjes buiten mijn werkuren mocht aanduiden als overuren beantwoord heeft met een C4 document...

Ik vraag me af wat ze als motivatie op de C4 zetten?

[devilkin]

Hoe zit het met de ambtenarij? Hoe werkt dat daar?

[ivob]

Als ik het goed onthouden heb was dit door ons Petra al wettelijk geregeld. Toch voor de federale ambtenarij.
Al zullen er wel zijn die vinden dat daar tijdens de werkuren al niet gewerkt wordt.

[bambipower]

En als je kenttergek wordt van je werkt kan je je afvragen of je er nog wel wil in meedraaien en het niet tijd wordt om een paar zaken te gaan aanpassen of gewoon van job te veranderen.

Bijna 60jaar en 34 jaar ancieniteit bij zelfde bedrijf. Het is te zeggen, wij zijn rond begin corona overgenomen door een nieuw bedrijf. Mijn ancieniteit werd overgenomen. En toen begon de misserie... we kregen een dichtgetimmerde gsm, met daarop veel bugsoftware.

Sinds corona al een 4de nieuwe verantwoordelijke, want niemand houdt het vol. Ik werk in de zorgsector in loondienst, met mensen, niet met machines. Het is niet meer leuk werken, aftellen naar men pensioen. Op mijn leeftijd verander je niet meer zo snel van bedrijf.

[timmermc]

Hetzelfde met die 4 dagen werkweek, dat wordt allemaal voorgesteld alsof het goed is voor de werknemer,

Verlakkerij allemaal. Ik en vele van mijn collega's destijds hadden recht op 12 extra arbeidsduurverminderingdagen omdat we een gezegende leeftijd met veel dienstjaren hadden bereikt in het bedrijf. Hoera!
Er werd ons toen beloofd dat deze arbeidsduurvermindering zou opgevuld worden met wat extra aanwerving. Nooit gebeurd, en onze bedrijfstop zag een prachtkans om die extra verminderingsdagen op te vullen met wat extra kaderpersoneel rond hen. Kortom, het kwam er uiteindelijk op neer dat wij op het einde van de rit meer moesten presteren om die dagen op te vangen.

Ik zie het zelfde terug gebeuren in mijn oud bedrijf met die 4 dagen week, meer baasjes en bazinnetjes in dienst nemen om die destijds aangeworven baasjes te controleren. En zo nog wat meer papierwerk creëren.

De kleintjes gaan het wel terug opvangen.

[ivob]

Bijna 60jaar en 34 jaar ancieniteit bij zelfde bedrijf. Het is te zeggen, wij zijn rond begin corona overgenomen door een nieuw bedrijf. Mijn ancieniteit werd overgenomen. En toen begon de misserie... we kregen een dichtgetimmerde gsm, met daarop veel bugsoftware.

Sinds corona al een 4de nieuwe verantwoordelijke, want niemand houdt het vol. Ik werk in de zorgsector in loondienst, met mensen, niet met machines. Het is niet meer leuk werken, aftellen naar men pensioen. Op mijn leeftijd verander je niet meer zo snel van bedrijf.

Niets mis mee zolang het je eigen keuze is en je de gevolgen van die keuze aanvaarden kan.
Het kan ook anders. Maar dat heeft weer andere gevolgen waar je jezelf in moet kunnen vinden.
De dag dat ik mijn laatste werkplek niet meer leuker vond dan niets doen ben ik er hetzelfde jaar nog mee gestopt.
De dag dat mijn vorige partner de job in de horeca niet meer kon boeien is hun overgestapt naar de sportsector, gevolgd door de zorgsector, gevolgd door een overheidsjob (geen idee wat deze nu doet).
De dag dat mijn huidige partner haar job in de - toevallig - zorgsector niet meer zag zitten is deze overgestapt naar een totaal andere sector.
Toevallig vorige week nog een werknemer die de administratieve job in een ziekenhuis beu was weggeplukt naar een totaal andere sector.
De dag dat één van mijn kinderen zijn overheidsjob niet meer zag zitten gewoon contract nog een jaar uitgedaan en daarna full time overgeschakeld naar onbezoldigd vrijwilligerswerk.
Enz
Wat voor de een de normale gang van zaken is, voor de ander onoverkomelijk is voor een ander weer een situatie die om een andere oplossing vraagt.

Ieder zijn meug, maar lijkt me - persoonlijk - nog altijd beter dan nog jaren volledig tegen je zin tegen heug en meug in een job voort te ploeteren.
Je kan op alle leeftijden veranderen van job. Er zijn meer vacatures dan gegadigden.
Het is alleen een keuze en iedere keuze heeft zijn voor- en nadelen. Het hangt gewoon van de eigen afweging af wat de uiteindelijke belsissing zal worden.

[Joe de Mannen]

Je stelt het allemaal toch heel simpel voor heb ik de indruk. Mensen hebben verantwoordelijkheden, rekeningen te betalen enz, en daarom gaan ze werken, niet iedereen kan zich permitteren om niet te werken en in onzekerheid te leven.
Dus zeggen "het zijn uw keuzes" is echt te kort door de bocht hoor.


J.

[krisken]

Net zoals ivob in een ander topic claimt dat - mits wat moeite - iedereen gratis met De Lijn kan rijden, zal hij straks claimen dat iedereen - mits wat moeite - geen rekeningen te betalen hebben, geen gezin te onderhouden hebben en geen verantwoordelijkheden kennen. Dat werk dus absoluut niet nodig is en dat we - mits wat moeite - perfect kunnen leven zonder onzekerheid en zonder inkomen...

Uiteraard zal nadien de oorspronkelijke tekst "lichtjes" aangepast worden ...

[boonpwnz]

Wij hebben de regel dat we niet bereikbaar zijn. Zeker als er iets onverwacht is moet eerst alle aanwezige collega's aangesproken worden, zelfde met verantwoordelijken. Wij hebben 2 verantwoordelijken en als er 1 van de 2 afwezig is moet je degene die aanwezig is aanspreken.

Maar ik moet wel zeggen ik kijk elke dag dat ikniet werk op mijn werkmail, is een gewoonte van nog op de schooltijd dat ik tijdens vakanties ook altijd nog bezig was ook als het niet hoefde.

[ivob]

@krisken:
Mits wat moeite (hoeveel moeite dat is en verdraagbaar is dat blijft een individueel gegeven) en de gevolgen kunnen en durven dragen van eigen keuzes. En deze gevolgen kunnen dragen zijn net zo goed voor iedereen verschillend.

Net zo min als mijn oplossingen en deze van mijn omgeving op iedereen toepasbaar zijn geldt dat evenzeer voor de vermeende beperkingen die jij of een ander door bepaalde keuzes meent te moeten ervaren.

Hoeveel inkomen en uit welke middelen deze moeten komen om een aanvaardbaar leven te kunnen leiden is eveneens een individueel gegeven.
Dat is ook weer voor iedereen een verschillend gegeven.

Tot slot komt het altijd op hetzelfde neer: verantwoordelijk zijn voor de eigen keuze en er zelf de gevolgen van willen dragen. Dat dit voor iedereen een ander gegeven is zal ik nimmer bestrijden. Net zoals ik zo maar moet aannemen dat de keuzes van anderen ook voor mij dienen te gelden noch mij zouden moeten beperken.

[bambipower]

Eigen keuzes? Ik heb 32 jaar met plezier gewerkt. Ik heb nooit gekozen, dat ’het systeem’ op het werk veranderd wordt!
Welk is ’mijn keuze’? Dat ik niet werkloos wil worden? Of, dat ik op mijn leeftijd mijn ancieniteit niet kwijt wil?
Ik vind dat ik maar weinig te kiezen heb.

[ivob]

Ik vind dat ik maar weinig te kiezen heb.

Waarbij je dus ook gekozen hebt. Niet kiezen is ook een keuze. Ze geeft nl. een resultaat.
Wanneer jij je in die keuze kan vinden is daar geen enkel probleem mee. Andersom voor mij ook niet want het is niet aan mij om voor jou een keuze te maken.
Ik geen alleen voorbeelden van mensen die andere keuzes gemaakt hebben en daar ook de gevolgen van willen dragen.
Niet meer. Niet minder.
Het staat iedereen vrij uit de voorbeelden van een ander iets waardevol te halen, te negeren of iets er tussen.

Het is tenslotte een discussieforum. Niet de VDAB.

Je stelt het allemaal toch heel simpel voor heb ik de indruk. Mensen hebben verantwoordelijkheden, rekeningen te betalen enz, en daarom gaan ze werken, niet iedereen kan zich permitteren om niet te werken en in onzekerheid te leven.
Dus zeggen "het zijn uw keuzes" is echt te kort door de bocht hoor.

Dan heb ik een verkeerde indruk gewekt. Ik zeg nergens dat kiezen voor iets anders de eenvoudigste oplossing is. Alleen dat iedereen voor zichzelf moet kiezen (of niet kiezen) en daar de gevolgen van moet dragen. Dat is een basisbeginsel voor het dragen van verantwoordelijkheid.
Inderdaad. Niet iedereen wil kiezen om niet meer te gaan werken, de tijd zonder arbeid te moeten verrichten voor een ander voor te bereiden, te willen leven in een van alles verzekerd leven. Net zoals er mensen zijn die daar wel voor kiezen.
Net zo min als mijn keuzes voor iedereen opgaan gaan jouw keuzes ook niet op voor iedereen.
De term "voor iedereen" is dus een non-argument. Niets is altijd geldig voor iedereen.

[bambipower]

Ik begrijp best wat je bedoeld. Misschien moet je politieker worden, die zijn ook goed in dooddoeners... maar die zorgen ook, dat het nooit eindigt in een deftige discussie. Ik snap het ’het is zowiezo mijn schuld’

[ivob]

Ik zou een zeer slechte politieker zijn.
Ik ben nl. uitermate slecht in het maken van compromissen en nog slechter om me beter voor te doen dan ik in werkelijkheid ben.
Het zou me ook weinig moeite kosten hoor om vanachter een klavier de sociaal verantwoordelijke, die het doorgaans met alle gangbare opines eens is, te gaan uithangen. Maar dat ben ik niet.
De eventuele negatieve gevolgen daarvan zal ik dan ook dragen.

Het is helemaal geen kwestie van schuld.
Het is een kwestie van keuzes maken en de gevolgen van de eigen keuzes maken ondergaan.
Daar is niets goeds of slecht aan.
Jij maakt keuzes. Ik maak keuzes. Deze mogen best van elkaar verschillen.
Alleen, wanneer je de gevolgen van je eigen keuzes als niet meer goed ervaart kan je beter andere opties overwegen. En wanneer je geen opties vindt die beter zijn dan de lopende situatie kan je het ook gewoon op de huidige situatie houden. Uiteiendelijk blijft het, wat je ook kiest, de eigen beslissing.

Als jouw definitie van een deftige discussie er een is dat het alleen mag gaan over gelijklopende meningen loopt het inderdaad niet goed.
Maar het delen en verdedigen van gelijke meningen is volgens mijn definitie niet eens een discussie maar een soort theekransje.

[Vaganzza]

Wat ik bij mij op het werk vooral zie: als je verlof hebt, verwacht niemand dat je bereikbaar bent. Echter zie ik dat velen toch minstens 1x per week hun mailbox bekijken.

Ik denk ook dat vele zaken ivm "recht op deconnectie" er vooral moet komen doordat velen het zichzelf aandoen.

Ik ben zelf alvast onbereikbaar als ik verlof heb. Er is maar 1 collega die mijn privé nr heeft en mij voor echt superdringende zaken kan bereiken. Dit is nog nooit voorgevallen dat iets zo dringends was.

Het kan dus wel degelijk, maar je hebt het vooral zelf in de hand.

[jutuiz]

Het is een goede zaak. Normaliseren van werken buiten de werkuren is niet OK. Er lopen al genoeg flippende en bijna flippende medemensen rond.

En het is een recht op deconnectie, geen plicht tot deconnectie. Het is allemaal persoonlijk te bekijken. We hebben medewerkers die we dringend vragen om niet naar hun mail te kijken tijdens hun verlof, en die net hierdoor mega-veel stress krijgen... omdat dit net de verwachting is die we creëren. We vragen dat dus nog altijd, maar minder dwingend. Je hebt nu eenmaal mensen waar het stressverlagend werkt om dagelijks x mailtjes te verwerken en het gevoel te hebben dat alles loopt zoals ze verwachten. En dat het mogen checken van werkgerelateerde zaken om één of andere reden stressverlagend werkt, dan te moeten toeleven naar die éne vreselijke eerste maandagmorgen waar de mailbox ontploft. We hebben al voorgesteld "werk dan de eerste 2 dagen met gesloten deuren". Maar nee...

Vrijheid, blijheid dus. Persoonlijk kan ik machtig genieten van een week zonder dat slaventoestel.

[devilkin]

Wat ik bij mij op het werk vooral zie: als je verlof hebt, verwacht niemand dat je bereikbaar bent. Echter zie ik dat velen toch minstens 1x per week hun mailbox bekijken.

Bij ons is dit verboden tijdens je 'groot verlof'. 2 weken aaneengesloten mag je niet aanloggen op de systemen.

[ivob]

Vrijheid, blijheid dus.

Je kan je daarbij dan wel de vraag stellen waarom dat pas geldt vanaf 20 werknemers?

[woutervh]

Wij proberen verlof "heilig" te houden. We hebben nog letterlijk bergen verzet om degene die in verlof is te ontzien.
Uiteraard gebeurt het wel dat ik 's avonds toch wat supporteer. Als je met een internationale firma zit, kun je soms niet anders (en vind ik trouwens ook niet zo erg). Dat is dan ook op goodwill en wederzijds vertrouwen. Zodra ik het gevoel zou hebben dat dit verplicht/verwacht wordt, houdt het voor mij op...

Deconnectie is trouwens ook persoonlijk. Wat ben je ermee als je verplicht 7 dagen "offline" bent, als je het daarna keihard terug krijgt. Soms is het gewoon makkelijker om toch wat te blijven volgen

Verder vind ik die 4 dagen werkweek super voor zover ik het zie. Ik hoop maar dat ze het bij ons ook invoeren. In het verleden heb ik nog 4/5 gewerkt met ouderschapsverlof, en het evenwicht verlegt zich helemaal. Verhouding 5-2 ligt helemaal anders dan 4-3. En dat je dan verwacht wordt de overige dagen een paar uur meer te werken maakt me niets uit.

[Dizzy]

Omdat men dan organisaties van 20 personen kan maken waardoor de regel nooit geldt, typisch Belgisch. Men voert iets in maar men voegt er nog een gebruiksaanwijzing aan toe voor wie het niet wil

Iedereen kiest inderdaad deels zijn job maar het is wel een feit dat niet iedereen dezelfde opties heeft. Opleiding, sector, leeftijd, geslacht, gezondheid,... het speelt allemaal mee.

Je verandert best in het begin van je carrière tot je ergens zit waar je tot je pensioen kan en vooral wil werken. Eens je wat ouder, en duurder, bent geworden, zijn de keuzes vaak veel schaarser. Dat maakt niet uit als je "binnen" bent of als je kan leven op kap van een ander maar in de meerderheid van de gevallen is dat niet zo. Helaas veel te veel mensen zitten in een job die ze niet leuk (meer) vinden op naar de burn out of de therapeut.

Ik merk ook dat dit een deel mentaliteit en karakter is. Je hebt mensen die gewoon alles perfect willen. Omdat dit onmogelijk is zullen ze met grote zekerheid in de problemen komen. Zulke mensen worden dan ook vaak misbruikt. Geef het maar aan X, die zal het wel fiksen. Na een tijd krijg je het werk van -tig collega's op uw bord. Als daar dan nog eens een klap bij komt zoals de totale afwezigheid van enige waardering dan ontspoort de trein. Laat het zo ver niet komen en beseft dat het werk het middel is, niet het doel. Als jij het niet doet zal het voor een ander zijn en het kerkhof ligt vol met onmisbare. Steek uw energie in uw persoonlijke passies, aan de personen waar je om geeft en die ook om u geven, de rest is bijzaak.

[ivob]

Omdat men dan organisaties van 20 personen kan maken waardoor de regel nooit geldt, typisch Belgisch. Men voert iets in maar men voegt er nog een gebruiksaanwijzing aan toe voor wie het niet wil

Mee eens.

Iedereen kiest inderdaad deels zijn job maar het is wel een feit dat niet iedereen dezelfde opties heeft. Opleiding, sector, leeftijd, geslacht, gezondheid,... het speelt allemaal mee.

Uiteraard

Je verandert best in het begin van je carrière tot je ergens zit waar je tot je pensioen kan en vooral wil werken. Eens je wat ouder, en duurder, bent geworden, zijn de keuzes vaak veel schaarser. Dat maakt niet uit als je "binnen" bent of als je kan leven op kap van een ander maar in de meerderheid van de gevallen is dat niet zo. Helaas veel te veel mensen zitten in een job die ze niet leuk (meer) vinden op naar de burn out of de therapeut.

Mijn mening zal je inmiddels daarover wel kennen.

Ik merk ook dat dit een deel mentaliteit en karakter is. Je hebt mensen die gewoon alles perfect willen. Omdat dit onmogelijk is zullen ze met grote zekerheid in de problemen komen. Zulke mensen worden dan ook vaak misbruikt. Geef het maar aan X, die zal het wel fiksen. Na een tijd krijg je het werk van -tig collega's op uw bord. Als daar dan nog eens een klap bij komt zoals de totale afwezigheid van enige waardering dan ontspoort de trein. Laat het zo ver niet komen en beseft dat het werk het middel is, niet het doel. Als jij het niet doet zal het voor een ander zijn en het kerkhof ligt vol met onmisbare. Steek uw energie in uw persoonlijke passies, aan de personen waar je om geeft en die ook om u geven, de rest is bijzaak.

Op een anekdote na weinig aan toe te voegen.

Anekdote: de eerder vermelde "weggelukte" werkneemster (50+) had hetgeen je beschrijft effectief voor. Stipt in haar werk en hield de boel draaiend.
Maar eigenlijk vond ze geen uitdaging meer in haar job. Maar om de gekende redenen ook maar bleef zitten. Tot ze wegens een medische ingreep een tijdje verdween van de werkvloer en vervangen werd. Bij haar terugkeer kwam ze dan tot de vaststelling dat men al het werk netjes voor haar had opgespaard. Mevrouw zou het wel oplossen. Not. De gekende druppel. Maar ook een incentive om positief te reageren op een eerdere sollicitatie die per toeval terug geactiveerd werd. Nieuwe job en uitdaging voor "X" en de vervanger werd definitief aangeworven (ah ja toch al ervaring in de job). Waardoor de vervanger nu haar eigen georganiseerde achterstand mag ophalen en "X" haar opzegtermijn niet meer moet uitdoen.

[honda4life]

Het is een groot stuk mentaliteit.
Laat mensen die in verlof zijn met rust want dat dient er toch voor om er even tussenuit te zijn, hetzij echt niet anders kan, dringend is, ...
Veelal is de onderliggende oorzaak geen goede uitwisseling van kennis en informatie op de werkvloer, niemand is onmisbaar, iedereen is vervangbaar en het is geen goede strategie je wijs te maken dat je dat niet bent (of je bent zelf goedgelovig).

Dat zijn die bedrijven waar plots iemand die uitvalt ook voor grotere organisatorische problemen zorgen, het gaat veel verder dan bereikbaar zijn.

Oké dat mensen met een hogere functie toch wel wat meer verwacht wordt dan een strikte 9 - 17 maar dat is by choice in je beoogde carrièrepad.

Er zijn ook zo van die mensen die geen beslissingen durven nemen en veel te snel contact zoeken, wel ervoor betaald worden voor die verantwoordelijkheid te nemen.

Een hele goede is, waarom zou je je mails direct beantwoorden?
De problemen die zich na x dagen niet opgelost hebben, dat zijn de echte problemen die jouw aandacht vereisen.
(service is wat anders natuurlijk)

Ik zit ook in een wachtdienst.
Simpel, bellen geeft een financieel of uren te recupereren aan voordeel, bijgevolg extra kosten intern.
Doe je dat te veel nodeloos zonder eerst zelf even na te denken mag je dat wel eens gaan uitleggen.
Werkt PRIMA!

[blaatpraat]

Wat ik bij mij op het werk vooral zie: als je verlof hebt, verwacht niemand dat je bereikbaar bent. Echter zie ik dat velen toch minstens 1x per week hun mailbox bekijken.

Bij ons is dit verboden tijdens je 'groot verlof'. 2 weken aaneengesloten mag je niet aanloggen op de systemen.

Jij werkt bij een bank zeker?
Vorig jaar gesolliciteerd bij een bank, en daar was dit ook alvast de regel.

[Dizzy]

Ik had eerder gegokt op Pornhub

[devilkin]

Ik had eerder gegokt op Pornhub

Nieje!

[boonpwnz]

Bij ons wordt dat niet geblokkeerd je kan aanloggen wanneer je maar wil. Enigste is dat transacties tussen 22u en 6u niet werken maar buiten dat.

[powaq]

En dan is er één bedrijf bij die mijn vraag of ik dan alle telefoontjes buiten mijn werkuren mocht aanduiden als overuren beantwoord heeft met een C4 document...

Ik vraag me af wat ze als motivatie op de C4 zetten?

Eender wat hé. Een reden is rap verzonnen.