Userbase

https://www.msn.com/nl-be/nieuws/other/ ... d=msedgntp

Eerder werd er al een gerechtelijke procedure gestart tegen de Vlaamse overheid. Maar nu gaat een van een groep van 15.000 gedupeerden nog een stap verder. In die procedure willen ze nu ook verhaal halen bij voormalig Vlaams minister van Energie Bart Tommelein (Open VLD) en huidig minister van Mobiliteit Lydia Peeters (Open VLD), vroeger bevoegd voor Energie.

Een symbolische stunt. Goed om terug in de kijker te plaatsen.

Een testcase: als we in het vervolg politici op hun woord kunnen nemen…
Dat wordt een volledig nieuwe politieke cultuur.

Als dit zou lukken, zullen er nog meer gegadigden opstaan om freewheelende ministers (die gewoon uit hun nek lullen) persoonlijk aan te pakken.
Bij elke overstroming Zuhal Demir aanklagen: als de gevolgen van "haalbaar en betaalbaar" uit haar portemonee moeten komen, zullen er rap investeringen komen.
Elke ouder van een kind dat langer dan 1u op de bus zit, kan Ben Weyts aanklagen. Want hij ging dat systeem verbeteren.
etc...

Hopelijk wordt een politicus eindelijk eens op zijn/haar verantwoordelijkheid gedrukt.

Het loon, voorwaarden en pensioen worden verantwoord omdat ze toch zoveel verantwoordelijkheid moeten dragen.
Maar als er dan iets mis gaat zijn ze plots toch niet zo verantwoordelijk.

Ik vraag mij af wanneer het laatst eens een minister is afgetreden door zijn/haar grove tekortkomingen/nalatigheden. Het zal toch ook al een tijdje geleden zijn ...

Verstuurd vanaf mijn SM-G965F met Tapatalk

Dan vind ik wat ze in Oekraïne deden beter inzake symboliek. Gewoon vastnemen en letterlijk in de vuilnisbak kieperen en dan weg wandelen

giolovin schreef:Ik vraag mij af wanneer het laatst eens een minister is afgetreden door zijn/haar grove tekortkomingen/nalatigheden. Het zal toch ook al een tijdje geleden zijn ...

De laatste keer was nav de ontsnapping van Dutroux denk ik.

Jambon had ontslag wel nog aangeboden nav terroristische aanslagen, maar dat is jammer genoeg niet aanvaard.

Turtelboom heeft ook ontslag genomen, maar m.i. niet door grove tekortkomingen maar omdat ze de politiek kotsbeu was.

CCatalyst schreef:

giolovin schreef:Ik vraag mij af wanneer het laatst eens een minister is afgetreden door zijn/haar grove tekortkomingen/nalatigheden. Het zal toch ook al een tijdje geleden zijn ...

De laatste keer was nav de ontsnapping van Dutroux denk ik.

Jambon had ontslag wel nog aangeboden nav terroristische aanslagen, maar dat is niet aanvaard.

Er zijn nadien nog veel schandalen geweest. Wat is er dus veranderd? Juist ja, hadden ze indertijd niet wat gesleuteld aan de onschendbaarheid?

Ik las dit document en daar werd beweerd dat met de herwerkte, gematigde versie de bevolking niet meer onder de indruk kon zijn dat "volksvertegenwoordigers" zich boven de wet kunnen stellen. Vreemd, gezien na talrijke schandalen sindsdien, geen enkele minister zich nog genoodzaakt voelde om nog uit functie te treden.

Politieke aansprakelijkheid is een stille dood gestorven.

Verstuurd vanaf mijn SM-G965F met Tapatalk

Is het niet eerder een gevolg van de particratie?
Partijen binnen een regering dekken elkaar in en dus kan iedereen verder met elkaar.

Dalle, Beke, Jambon, ... hebben allen zware fouten gemaakt en werden door de coalitiepartners het handje boven het hoofd gehouden.
Wie gaat hen dan nog overtuigen om de handdoek in de ring te gooien?

Geen ontslag nemen na een schandaal is één van de krachten van verandering die er wel gekomen zijn, helaas.

Jambon had al meermaals ontslag moeten nemen, de laatste keer was bij de zaak Chovanec. Ook Theo Twittertoeteraar had ontslag moeten nemen maar kon niet meer omdat ze, toevallig of niet, al zelf waren gaan lopen. Dan heb je nog gevallen als Beke en Weyts, totaal onbekwaam maar tot alles in staat... behalve verantwoordelijkheid opnemen en een ander het laten proberen.

Wie dat soort zaken op zijn werk vertoont wordt op staande voet ontslagen, hier krijgt men nog een mooie post als afscheidscadeau en wat gratis medewerkers. Maar geen probleem, de Belg betaalt graag.

heist_175 schreef:Is het niet eerder een gevolg van de particratie?

Klopt. Simultaan met de opkomst van de particratie zijn de ontslagen - die eerder horen bij een democratie - verdwenen.

Dizzy schreef:Geen ontslag nemen na een schandaal is één van de krachten van verandering die er wel gekomen zijn, helaas.

Dat Jan - wat voorlezen hier en een kerstfeestje daar - Jambon al verschillende keren ontslag had moeten nemen klopt natuurlijk, maar hij is niet alleen, en het is zeker niet beperkt tot N-VA.

CCatalyst schreef:Klopt. Simultaan met de opkomst van de particratie zijn de ontslagen - die eerder deel zijn van een democratie - verdwenen.

Dat Jambon al verschillende keren ontslag had moeten nemen klopt natuurlijk, maar hij is niet alleen, en het is zeker niet beperkt tot N-VA.

particratie bestaat al langer net als elkaar handen boven het hoofd houden maar vroeger hadden mensen zelf nog enig fatsoen, dat is nu niet meer vereist. Politici hebben niemand nodig om ontslag te nemen, enkel fatsoen volstaat en enig zelfrespect.

Uiteraard is het niet beperkt tot 1 partij daarom noemde ik ook anderen maar het valt wel op dat sommige partijen een acute vorm van bloedarmoede vertonen.

giolovin schreef:Ik vraag mij af wanneer het laatst eens een minister is afgetreden door zijn/haar grove tekortkomingen/nalatigheden. Het zal toch ook al een tijdje geleden zijn ...

Verstuurd vanaf mijn SM-G965F met Tapatalk

Maar zelfs dat aftreden is toch grotendeels een symbolische daad.

Verantwoordelijk zijn tot het misgaat.
Da's niet verantwoordelijk zijn.
De gevolgen zijn dat er een keer over gebabbeld wordt.
In een onderzoekscommissie bijvoorbeeld.
En voor de rest...


Als je elk bedrijf op deze manier zou leiden... het zou snel gedaan zijn.

Maar een minister is juist dat, politiek verantwoordelijk voor de administraties. De administraties kunnen werken zonder minister, een minister moet er eigenlijk louter op toezien dat zij uitvoeren wat het parlement vastgelegd heeft als wetgevende macht.

Als dan een fout begaan wordt, dan zegt dit eigenlijk: de minister is niet in staat om deze administratie de juiste richting uit te sturen.

En is dus niet geslaagd in zijn opdracht. Niet slagen in opdracht, is dan een teken van niet geschikt zijn. Hij is politiek verantwoordelijk voor dit falen. En in politiek is verantwoordelijkheid gelijk aan een mandaat van de kiezer hebben of niet. Via het parlement in dit geval.


Dat is heel zwart wit verwoord en in België is de grens tussen uitvoerende en wetgevende macht maar heel dun. Vaak nemen ministers voortouw in het voorstellen van wetten.

Plus er zijn ook structurele problemen bij administraties die niet door 1 minister op 1 termijn te verhelpen zijn.