Stefaand,
Ik zie totaal niet in waarom de pull-up weerstand "exact" 3.2K zou moeten bedragen.
Het uitgangssignaal van de Conrad DCF77-ontvanger is puur spanningsgestuurd (0V of +Ub) waarbij de spanning in rust, zonder DCF pulsen, of 0V is (niet geïnverteerde uitgang), of +Ub is (geïnverteerde uitgang) (+Ub is de waarde van de voedingspanning van de DCF-ontvanger).
Bij de niet geïnverteerde uitgang gaat het uitgangsignaal 100 of 200msec van 0V naar +UB afhankelijk van het ontvangen DCF-bit ("0" of "1").
Bij de geïnverteerde uitgang gaat het uitgangsignaal 100 of 200msec van +Ub naar 0V afhankelijk van het ontvangen DCF-bit.
De pull-up weerstand bepaalt enkel hoeveel stroom er hierbij door de uitgangstransistor van de DCF77-ontvanger loopt.
Idealiter zou deze pull-up weerstand dus aan de kant van de klok moeten geplaatst worden om de impedantie van de lus laag te houden i.v.m. storingsgevoeligheid t.o.v. externe storingen (EMC, elektrische velden, spannings/stroompieken van externe apparatuur).
Het is net daarom dat er in de industrie veelal gebruik gemaakt wordt van "4-20mA Current Loops" (stroomlus waarbij 4mA een "0" is en 20mA een "1") voor dataoverdracht van bvb. sensoren of procesregelingen wegens de lage storingsgevoeligheid.
Ook het bekende MIDI-protocol voor dataoverdracht tussen digitale muziekinstrumenten is gebaseerd op het current loop principe, ca. 20mA door een weerstand van 220 Ohm bij ca. 5V en een snelheid van 31.250 bits/sec (0mA is een "0", 20mA is een "1").
Dit is o.a. het schema van mijn ledklok:
Zoals je kan zien is de pull-up weerstand (R2, 10K, goed voor een stroomlus van ca. 0.5mA) aan de kant van de klok geplaatst, connector K1 gaat naar de DCF77-ontvanger via een afgeschermd kabeltje (2 aders + afscherming aan massa).
Daarbij kan je ook nog zien dat de massa-aansluiting naar de DCF77-ontvanger niet alleen massa/ground van de hele schakeling is maar ook nog eens geaard (Earth-teken). Daarom dat ik de netvoeding ook zelf moest bouwen (de massa-aansluiting is verbonden met de geel/groene aardingskabel van het stopcontact), commerciële netvoedingsadapters hebben dit (behalve uitzonderlijk) nooit.
Ik moet de DCF-ontvanger trouwens minimaal zo'n 50cm van het klokboard verwijderd houden omdat anders de PIC16F876 microntroller (draaiend op klokfrequentie van 4.096MHz) zoveel storing opwekt dat er geen stabiele DCF77-ontvangst meer mogelijk is.
Bij mijn Nixieklokken moet ik zelfs de anodespanning naar de Nixiebuizen (+180 à 200V) 's nachts volledig onderbreken (dus de buizen doven, ik doe dit tussen middernacht en 5:00 's morgens) om correcte DCF77-frames te kunnen ontvangen.
Anekdote: Op het Circuitsonline.net elektronicaforum had iemand jaren geleden mijn ledklok nagebouwd.
Hij kon maar géén correcte DCF77-frames ontvangen. In de discussie kwam de "aap uit de mouw": Hij had de 10K (R2) pull-up weerstand op het klokboard niet gemonteerd maar wel aan de kant van de DCF77-ontvanger geplaatst.
Na correctie werkte de klok probleemloos, zo zie je maar...
Begrijp je nu waarom ik zo sceptisch ben over die "exact 3.2K" weerstand?
Terugkomend op je Gorgy klok:
Zolang we niet exact weten welk signaal de klok verwacht (welk spanningsniveau?/geïnverteerd?/niet-geïnverteerd?) is het enkel gissen.
Indien deze uit TTL-logicabouwstenen gebouwd is +5V de norm, CMOS-logica meestal ook maar werkt bij (zo uit het hoofd) voedingspanningen tussen +3V en +18V.
Ken je iemand die zo'n originele Gorgy DCF-module bezit en enige metingen (met multimeter en/of scoop) zou kunnen uitvoeren?