Met een goedkeuring van de ITU op zak mag Wimax zich voortaan officieel een 3G-standaard noemen. Hoewel het slechts een formaliteit lijkt, zal deze beslissing in sommige landen zwaar meewegen bij zaken als wetgeving en licenties.
Het accepteren van Wimax als 3G-techniek is op twee punten uniek. Het is namelijk de eerste keer in acht jaar dat een nieuwe standaard wordt toegelaten in deze verzameling van technieken voor mobiele netwerken. Het is ook de eerste keer dat een technologie die niet specifiek voor telefoons is ontworpen de lijst haalt. Tot voor kort bestond hij uit Edge, W-Cdma, Cdma2000, TD-Cdma en Dect.
<img src="http://upload.userbase.be/upload/1187003484.png" align="right" width="75" height="80">Nu Wimax er echt bijhoort kunnen providers in landen die de lijst gebruiken als model voor hun wetgeving, de techniek toe gaan passen in frequentiebanden die gereserveerd zijn voor 3G-communicatie. Dat betekent dat het niet meer nodig is om door een - vaak traag en kostbaar - bureaucratisch proces heen te worstelen om een licentie specifiek voor Wimax te bemachtigen.
Concreet zou men in landen als India en Brazilië bijvoorbeeld meteen kunnen beginnen met de uitrol van de draadloze techniek, omdat de providers daar al frequentiebanden in de buurt van de 2,5GHz hebben gekregen voor 3G-gebruik. Wimax kan in landelijke gebieden tot vijftig kilometer overbruggen en op tien kilometer afstand nog 10Mbit up en down bieden.
Wimax maakt overigens ook nog kans om een van de 4G-technologiën te worden. De Amerikaanse provider Sprint noemt het nu al zo in zijn marketing, maar loopt daarmee nog even op de feiten vooruit.
Bron: Tweakers.net van 21 oktober 2007
